ولید دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ولید دوم''' یا '''ولید بن یزید'''(نام کامل به [[عربی]]:''أبو العباس الولید بن یزید بن عبد الملک بن مروان'') خلیفه‌ای بود از خلفای اموی که از سال ۷۴۳ تا ۷۴۴ میلادی فرمان راند؛ او پس از عمویش [[هشام بن عبدالملک]] به خلافت رسید؛ پدرش [[یزید بن عبدالملک]] بود؛ ولید ثانی را طبری سخاوتمند و گشاده دست دانسته‌است. او مواجب را افزایش داد و به نگهداری از نابینایان و از کارافتادگان همت گماشت. ولید دوم در شعر دستی داشت، چنانکه طبری چند شعر از اشعار او را در تاریخ خود آورده‌است. او دو پسر خوش را به نامهای حکم و عثمان نام نهاد تا جانشین او شوند. او [[خراسان]] را به [[نصر بن سیار]] گذاشت، و سپس به ترغیب [[یوسف بن عمر]]، نصر را کنار گذاشت. او [[یوسف بن محمد]] عموی خویش را به فرمانداری مدینه فرستاد؛ همچنین او به قتل یحیی بن زید دستور داد. ولید، [[سلیمان بن هشام]] را به زندان افکند. او به [[می‌گساری]] مشهور بود؛ چنانچه شبها در مجالس غنا می‌نشست؛ برادر ولید نیز که در قتل او با یزید بن ولید همداستان بود، گواهی به می‌گساری وی داده‌است. او در سال ۷۴۴ میلادی در جنگ با سلیمان بن هشام شکست خورد؛ و [[یزید بن ولید]] جای او را گرفت.

 

* {{یادکرد|فصل= |کتاب=تاریخ اسلام از پیدایش تا ایران اسلامی|نویسنده=رسول جعفریان|ترجمه=|ناشر=انتشارات حوزه علمیه|چاپ= |شهر=قم|کوشش=مرتضی رحیمی|ویرایش= |صفحه=۸۸|سال=۱۳۷۸ |شابک=}}

* {{یادکرد|فصل= |کتاب=امویان: نخستین دودمان حکومت‌گر در اسلام (۶۶۱-‎۷۵۰م)|نویسنده=جرالد هاوتینگ|ترجمه=عیسی عبدی|ناشر=امیرکبیر|چاپ= |شهر=تهران|کوشش=سعید ذوالفقاری|ویرایش= |صفحه=۹۷|سال=۱۳۸۷ |شابک=}}

{{ویکی‌انبار-رده|Al-Walid II}}