'''ابن مسکویه''' در ۳۲۶ هجری در [[پرندک]] [[شهرستان زرندیه]]<ref name="IRNA">[http://www5.esfahan.irna.ir/fa/News/80371837/مشکویه_بیانگر_تاریخ_کهن_شهر_پرندک_زرندیه_است مشکویه بیانگر تاریخ کهن شهر پرندک زرندیه است] ایرنا</ref> متولد شد. در همان کودکی علومِ مقدماتی را فراگرفت، و به سرعت در طبیعیات و الهیات و ریاضیات و طب عالمی سرشناس شد. از تحقیقات چنین برمیآید که ابن مسکویه تاریخ طبری را نزد '''ابو احمد علی بن کامل قاضی''' آموخته. وی در آغاز زردشتی و بعد اسلام آورد و مدتی در استخدام محمدبنالمهلبی وزیر [[معزالدوله]] بود و سپس نزد [[ابن العمید]]، وزیرِ [[رکنالدوله دیلمی]]، بهسمت کلیددارِ کتابخانهٔ وی بود. اما پس از کشتهشدنِ وی، به خدمتِ [[عضدالدوله]] رسید. او در دربارِ دیلمیان صاحبِ مقام و منزلت والایی بود، چنانکه خود را از [[صاحب بن عباد]] کمتر نمیدانست.<ref>{{پک|رف=ابن مسکویه|ابن مسکویه}}</ref> ابن مسکویه در ۴۲۱ هجری درگذشت و وی را در [[تخت فولاد]] اصفهان به خاک سپردند.
== دیدگاهها ==
خط ۱۰:
== اخلاق ==
ابن مسکویه در اخلاق، هم دنبالهروِ [[افلاطون]] است، و هم ارسطو. وی با برقراریِ تعادل میانِ قوایِ روح و فضائلِ اخلاقی، اعتقاداتش را در [[تهذیبالاخلاق|تحذیب الاخلاق]] چنین بیان میکند که: روان٬روان، دارای سه قوه است: '''قوهٔ عاقله'''، '''قوهٔ سبعیه'''، '''قوهٔ بهمیه''' که به ترتیب فضایلِ: '''حکمت'''، '''شجاعت''' و '''عفت''' را دارا میباشند. فضیلتِ چهارم که '''عدالت''' نام دارد از ایجاد تعادل میانِ سه فضیلتِ پیشین بوجود میآید.<ref>{{پک|صفیزاده|۱۳۸۶|ک=تاریخ فلاسفهٔ ایران|ص=۱۱۱}}</ref>
همچنین او مانندِ ارسطو معتقد است که '''خیر''' چیزی است که همهٔ چیزها به سویِ آن در حالِ حرکتاند.