مهدی مهدوی لاهیجی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز پروندهٔ 2_اجازه_اجتهاد.jpg که در ویکیانبار به دست JuTa حذف شده بود، به این علت برداشته شد: No source since 3 May 2014 |
-عالم بزرگوار، معظمله، علیه السلام،قدس سره |
||
خط ۱:
{{تمیزکاری|تاریخ=مه ۲۰۱۳}}▼
{{بدون پانویس}}
[[File:مهدوی.jpg|thumb|آیت الله مهدی مهدوی لاهیجی]]
[[File:آیت الله العظمی مهدی مهدوی لاهیجی.jpg|thumb|آیت الله العظمی مهدی مهدوی لاهیجی]]
[[File:آیت الله.jpg|thumb|مهدی مهدوی لاهیجی]]
▲{{تمیزکاری|تاریخ=مه ۲۰۱۳}}
آیتالله حاج شیخ مهدی مهدوی لاهیجانی (مهدی لاهیجی)، از [[مشاهیر لاهیجان]]، در شب جمعه نیمه شعبان
[[File:آیت الله العظمی حاج شیخ مهدی مهدوی.jpg|thumb|مهدی مهدوی لاهیجی]]
[[File:اجازه اجتهاد.jpg|thumb|اجازه اجتهاد آیت الله العظمی آقا ضیاالدین عراقی]]
سطر ۲۰ ⟵ ۲۲:
آیت الله [[مهدی مهدوی لاهیجی]]
آیت الله شیخ مهدی مهدوی لاهیجانی در نیمه شعبان ۱۳۱۳ ق در نجف
وی قرائت قرآن و ادبیات فارسی را از میرزا کاظم لاهیجی، مقدمات علوم حوزوی و علوم ریاضی را نزد شیخ عبدالحسین کوشالی، شیخ بهایی لاهیجی، سید عبدالرحیم درگاهی و سید اسدالله کسیمی وپدرش ایت الله شیخ حسین مهدوی در لاهیجان آموخت. او سپس به رشت آمد و نزد شیخ اسماعیل رشتی، سید مهدی لشت نشایی و شیخ عبدالرحیم کوچصفهانی تلمذ نمود. وی در سال ۱۳۲۷ ق در ۱۴ سالگی به نجف اشرف هجرت نمود و معالم را نزد شیخ علی اکبر خوانساری و شرح لمعه را نزد شمس کرمانشاهی فراگرفت.
مهدوی، اصول را نزد شیخ حبیب اردبیلی و مکاسب را نزد میرزا احمد آشتیانی، کفایه را نزد شیخ عبدالحسین رشتی دروس خارج را از بسیاری از بزرگان مانند آیات عظام: سید محمد فیروزآبادی، سید میرزا آقا اصطهباناتی، شیخ شعبان گیلانی، میرزا حسین نایینی، آقا ضیاءالدین عراقی، سید ابوالحسن اصفهانی و سید جمال گلپایگانی تلمذ نمود. وی عقاید، عرفان، تفسیر و حکمت را نزد آیات: شیخ مرتضی طالقانی، ابوالحسن مشکینی، طلوعی اشکوری، شیخ محمدجواد بلاغی، شیخ محمدحسین کاشف الغطا، شیخ محمدکاظم شیرازی و... فراگرفت و با موفقیت به درجه عالیه اجتهاد نائل آمد. او با کسب چهارده اجازه اجتهاد و به دنبال یک بیماری طولانی و سخت به قصد زیارت امام هشتم
از استادان بزرگی که ایشان داشتند چنین استنباط میشود که وی با نظرات و عقاید آنان کاملاً آشنا و به حق از مجتهدان مسلم و مشهور زمان خود در گیلان بوده است. وی با این که عمر طولانی داشت، مبانی فقه و اصول از خاطرش بیرون نرفت و همواره در مناظرات، سخن برای گفتن داشت.
سال ورود ایشان به ایران ۱۳۱۶ ش. در عصر خفقان رضاخانی بوده است. وی در همان عصر، مدارس دینی و مساجد را تعمیر کرد و موقوفات شهر را احیا نمود. او اولین سخنرانی روشنگرانه و هشدار دهندهاش را در لاهیجان، در حالی ایراد کرد که حکومت رضاخان نه تنها از تبلیغات دینی و ارشاد امت اسلامی جلوگیری به عمل میآورد؛ بلکه هرگونه فعالیتهای دینی را نیز به شدت سرکوب میکرد. وی در بهبوهه انقلاب
حقیقة البیع والمعاملة؛
سطر ۳۹ ⟵ ۴۱:
احداث حسینیه جامع و...
وی در لاهیجان به «حاج شیخ» شهرت داشت و این عنوان، لقبی بود که به خاطر برجستگی علمی و درخشندگی بحثهای فقهی
== منابع ==
|