از قواعد مشهور و مهمّ فقهى،فقهی، قاعده «ضمان يدید» است كهکه در باب هاىباب‌های مختلف [[فقه]]، مانند: [[زكاتزکات]]، [[خمس]]، [[حج]]، بيعبیع فاسد، [[وقف]]، عاريه،عاریه، [[رهن]]، [[صلح]]، [[مضاربه]]، مساقاة، وديعه،ودیعه، رشوه، به خصوص باب غصب، و برخىبرخی ديگردیگر از ابواب فقهى،فقهی، مورد استفاده قرار مى گيرد؛می‌گیرد؛ ايناین قاعده برگرفته از حديثحدیث نبوىنبوی معروف «علىعلی اليدالید ما أخذت حتّىحتّی تؤدّيتؤدّی» است.
مشهور فقهاى اماميّه از اين قاعده، مسأله ضمان را استفاده كرده، و بيان داشته اند: طبق اين قاعده، اگر كسى بدون آن كه از طرف مالك مأذون باشد، بر مال ديگرى دست يابد، ضامن آن مال خواهد بود؛ و نيز، چنان چه بر مالى كه استحقاق اخذ آن را ندارد تسلّط پيدا كند، مانند اين كه [[زكات]] را بگيرد در حالى كه فقير نباشد، ضامن است؛ و فقها براى ضمان، به عموم همين قاعده استدلال نموده اند. ▼
▲مشهور فقهاىفقهای اماميّهامامیّه از ايناین قاعده، مسأله ضمان را استفاده كرده،کرده، و بيانبیان داشته اندداشته‌اند: طبق ايناین قاعده، اگر كسىکسی بدون آن كهکه از طرف مالكمالک مأذون باشد، بر مال ديگرىدیگری دست يابد،یابد، ضامن آن مال خواهد بود؛ و نيز،نیز، چنان چه بر مالىمالی كهکه استحقاق اخذ آن را ندارد تسلّط پيداپیدا كند،کند، مانند ايناین كهکه [[زكاتزکات]] را بگيردبگیرد در حالىحالی كهکه فقيرفقیر نباشد، ضامن است؛ و فقها براىبرای ضمان، به عموم همينهمین قاعده استدلال نموده اندنموده‌اند.
