هانری بکرل: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:Becquerel plate.jpg|بندانگشتی|راست|تصویر فیلم عکاسی بکرل که توسط پرتودهی به اشعهٔ یک نمک اورانیوم، تار شده‌اند. سایهٔ یک [[صلیب مالتی]] فلزی، بین فیلم عکاسی و نمک اورانیوم، به وضوح دیده می‌شود.]]

بکرل در سال ۱۸۹۶ در حالی‌که مشغول بررسی خاصیت [[فسفرسانس]] در نمک‌های [[اورانیوم]] بود، پدیدهٔ پرتوزایی را کشف کرد. در ۱۹۰۳ همراه [[ماری کوری]] و [[پیر کوری]] [[جایزه نوبل فیزیک]] را «به خاطر خدمات برجسته‌ای که با کشف پرتوزایی خودبه‌خودی» انجام داده بود، دریافت کرد. «بکرل» -واحد اندازه‌گیری پرتوزایی- به نام او است؛ دو چاله در [[ماه]] و [[مریخ]] هم به نام او نام‌گذاری شده‌اند.

 

{{-}}