بر اساس کتاب مقدس پادشاهی یهودا بعد از فروپاشی پادشاهی اسرائیل (پادشاهی متحد) شکل گرفت. پادشاهی متحد از سال ۱۰۲۰ قبل از میلاد تا ۹۳۰ قبل از میلاد وجود داشت. وقتی ده قبیله حاضر نشدند پسر [[سلیمان]] رهوبوام را به پادشاهی قبول کنند تنها دو قبیله [[یهودا]] و [[بنیامین]] به او وفادار ماندند. دو پادشاهی به صورت همسایه یکدیگر وجود داشتند تا اینکه پادشاهی شمالی اسرائیل توسط آشوریان در سال ۷۲۲ نابود شد و تنها پادشاهی یهودا باقی ماند. بر اساس کتاب مقدس تمامی پادشاهان اسرائیل و یهودا خوب نبودند زیرا موفق نشدند تنها پرستش یهوه را باقی بگذارند. هزکیا (۷۲۷ تا ۶۹۸ قبل از میلاد) پادشاهی خوب بود که که پرستش [[بعل]] و آشترا را ممنوع کرد. ولیکن جانشین او مناسه یهودا (۶۹۸ تا ۶۴۲ قبل از میلاد) و آمون (۶۴۲ تا ۶۴۰ قبل از میلاد) دوباره به بت پرستان اجازه پرستش دادند که باعث خشم یهوه شد. جوسیا به پرستش یهوه بازگشت ولیکن این بازگشت دیگر بسیار دیر بود و یهوه تصمیم گرفته بود که اجازه دهد بابلیان قوم یهودا را به اسارت در بابل ببرند. آخرین پادشاه یهودا جهویاکیم بود که در ابتدا به بابلیان خراج می‌پرداخت. بعد از شکست بابلیان در جنگ با مصر در سال ۶۰۱ قبل از میلاد پرداخت خراج به بابل قطع گردید. بابلیان عصبانی شده و در سال ۵۹۹ قبل از میلاد اورشلیم را محاصره کردند. جهویاکیم در حین محاصره از دنیا رفت و پسرش جکونیا که تنها هشت یا هجده سال داشت پادشاه شد. شهر اورشلیم سه ماه بعد در ۲ آدار ۵۹۷ قبل از میلاد سقوط کرد. بخت النصر هم [[اورشلیم]] و هم [[معبد سلیمان]] را تخریب کرد و یهودیان را به بابل تبعید نمود. بخت النصر زدکیا برادر جهویاکیم را به عنوان پادشاه منصوب کرد. بر خلاف توصیه [[حزقیال]] نبی، زدکیا تصمیم به شورش بر علیه بخت النصر گرفت و پرداخت خراج را متوقف کرد. بخت النصر بار دیگر به اورشلیم حمله کرده و اینبار تمامی شهر و [[معبد سلیمان]] را به صورت کامل نابود کرد. تا سال ۵۸۶ قبل از میلاد پادشاهی یهودا تقریباتقریباً از بین رفته بود و در وضعیت بسیار بد اقتصادی و معیشتی بود. در این زمان اورشلیم خالی از سکنه شد و بابل مرکز اصلی تجارت در آن منطقه گردید. بابلیان شهری جدید به نام میزپا ایجاد کردند که مرکز استان یهودا شد.
