جنبش استقلالطلبی هند: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
←استعمار نخستین بریتانیا در هند: اصلاح ارقام |
|||
خط ۱۵:
[[پرونده:Clive.jpg|بندانگشتی]]
[[پرونده:Tipu death.jpg|بندانگشتی]]
تاجران اروپایی نخستین بار با ورود کاوشگر [[پرتقالی]] به نام [[واسکو دو گاما]] در سال [[۱۴۹۸ (میلادی)]] در بندر [[کالیکوت]]، به منظور بررسی شرایط خرید و فروش ادویه سود آور، به سواحل هندوستان رسیدند. تنها یک قرن بعد از آن، هلندیها و انگلیسیها چندین پایگاه مرکزی تجاری را در شبه قاره هند تاسیس کردند، که نخستین آنها یک پایگاه تجاری انگلیسی بود که در سال ۱۶۱۲ و در سورات شکل گرفت. بعد از قرن ۱۷ و اوایل قرن ۱۸، بریتانیا از نظر نظامی پرتقال و هلند را شکست داد، ولی همچنان با فرانسویها که قصد داشتند در شبه قاره برای خودشان پایگاهی تاسیس کنند مخالفت میکرد. سقوط [[امپراتوری مغول]] در نیمه اول قرن ۱۸ فرصتی را برای بریتانیا فراهم کرد که پایگاه محکمی را در
در سال ۱۸۵۳، بخشی از دستورالعملها و قوانین انگلیس، در مدارس هند پیاده شد. نخبگان هندویی که در مغرب زمین تحصیل کرده بودند به دنبال راهی بودند تا آیین هندو را از شیوههای اجتماعی بحث انگیز شامل سیستم طبقاتی وارنا، ازدواج کودکان و ساتی پاک کنند. جوامع ادبی و نیز اجتماعاتی برای بحث و مناظره در [[کلکته]] و [[بمبئی]] شکل گرفتند که به پایگاهی برای مباحثات سیاسی باز تبدیل شدند.
حتی با اینکه این جهت گیری به سوی مدرنیزه شدن، بر جامعه هند تاثیر زیادی گذاشت، ولی اکثریت مردم هند از حکمرانی بریتانیا ناراحت بودند. بریتانیا پس از مسلط شدن به بخش اعظم شبه قاره هند شروع به سوء استفاده از آداب و رسوم محلی هندیها کرد، به عنوان مثال برگزاری احزاب در مساجد، رقصیدن با موسیقی مربوط به حکومت هندوستان در تراس تاج محل، استفاده از تازیانه به منظور بازکردن راه خود در بازارهای شلوغ (همانگونه که ژنرال [[هنری بلیک]] گفته بود)، و بدرفتاری با هندیها (شامل سپاهیان و سربازان). در سالهای بعد از انضمام پنجاب که در ۱۸۴۹ به وقوع پیوسته بود، سرکشیها و عصیانهایی در میان سپاهیان به وقوع پیوست که با توسل به زور سرکوب شد.
== شورش سپاه ولور ==
|