نورالدین کیانوری: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵۶:
با اوجگیری جنبش [[انقلاب ایران|انقلابی ایران]] در سال ۱۳۵۷ به عنوان [[دبیر اول حزب توده ایران]] جای [[ایرج اسکندری]] را گرفت و در ۲۸ اردیبهشت ۱۳۵۸ به ایران بازگشت.
=== پس از انقلاب اسلامی ایران===
{{جعبه نقل قول | نقلقول ='''تودهای هستم و همراه امام، ماندگارم که زمان است به کام''' »{{سخ}}نورالدین کیانوری، دبیر اول حزب توده در نشست پرسش و پاسخ ۲۰ شهریور ۱۳۶۱ خورشیدی.
او در سالهای آخر عمر خود همچنان از سیاستهای حزب توده در جهت پشتیبانی از انقلاب اسلامی ایران دفاع میکرد،<ref>[http://www.bbc.co.uk/persian/iran/2012/02/120222_l10_mesdaghi_toudeh_party.shtml فراز و نشیب حزب توده ایران در دهه ۶۰؛ از کامروایی تا اعدام]، بیبیسی فارسی</ref>| تراز = چپ | عرض = 300px | اندازه خط = 12px | گیومه نقلقول = بله | تراز منبع = چپ}}
کیانوری سیاست جدید حزب توده را در جهت پشتیبانی از [[انقلاب ایران]] و ائتلاف با نیروهای مذهبی علیه طرفداران [[لیبرالیسم]] سیاسی و اقتصادی تعریف کرد و شعارهای ضدآمریکایی [[خمینی]] و طرفدارانش را وجه مشترک مهمی میان [[حزب توده]] و این رژیم میدانست. صلاحیت کیانوری و تعداد دیگری از رهبران حزب مانند [[محمدعلی عمویی]] و تعدادی دیگر برای انتخابات مجلس اول تأیید شد و این در حالی بود که ایدئولوژی مارکسیستی حزب توده از سوی حکومت جدید به [[کفر]] تعبیر میشد. علیرغم پشتیبانی حزب توده از نظام جدید در مقاطعی حساس از جمله در [[جنگ ایران و عراق]] و همچنین قرار دادن اطلاعات محرمانه امنیتی در [[کودتای نوژه]] در اختیار مسئولان نظام جدید، ([[علی اکبر هاشمی رفسنجانی]] در خاطرات حود چندین بار به ملاقات با نورالدین کیانوری و [[محمدعلی عمویی]] در منزل شخصی خود و دریافت اطلاعات سری از آنها اشاره میکند.<ref>علی اکبر هاشمی رفسنجانی، عبور از بحران (کارنامه و خاطرات ۱۳۶۰)، دفتر نشر فرهنگ معاصر اسلامی، چاپ چهارم ۱۳۷۸، صص ۱۰۸، ۲۲۶، ۲۷۴ ISBN 7-3-91543-964</ref>) استراتژی کیانوری در پی تغییر ماهیت و رفتار حکومت شوروی نسبت به جمهوری اسلامی ایران و واریز کردن سیل اسلحه مدرن برای حکومت صدام شکست خورد. پشتیبانی گاه بیش از حد یکسویهٔ این حزب از انقلاب اسلامی ایران برهبری آیتالله [[روحالله خمینی]]
رهبری حزب، با شیعیان و نیروهای طرفدار [[آیتالله خمینی]] از گذشتهٔ مثبت و دوستانه برخوردار بود: پشتیبانی رهبری حزب از [[قیام ۱۵ خرداد]]، و پخش برخی از اعلامیههای آیتالله خمینی از [[رادیو پیک ایران]]. موضع ضدآمریکائی آیتالله خمینی، در عمل، بازتاب نگرش جهانی خمینی به این موضوع بود، و به نوعی، همسویی یافت با موضع ضدامپریالیستی حزب توده، و زمینهساز سیاست حزب برای پشتیبانی از آیتالله خمینی شد. نورالدین کیانوری در نشست پرسش و پاسخ ۲۰ شهریور ۱۳۶۱ خورشیدی شعری را نقل قول کرد بدین مضمون: تودهای هستم و همراه امام، ماندگارم که زمان است به کام. او در سالهای آخر عمر خود همچنان از سیاستهای حزب توده در جهت پشتیبانی از انقلاب اسلامی ایران دفاع میکرد،<ref>[http://www.bbc.co.uk/persian/iran/2012/02/120222_l10_mesdaghi_toudeh_party.shtml فراز و نشیب حزب توده ایران در دهه ۶۰؛ از کامروایی تا اعدام]، بیبیسی فارسی</ref>
خط ۶۷:
بنابر اسناد احزاب کمونیست وکارگری جهان، دوران کنونی، دوران گذار ازسرمایهداری به سوسیالیسم و تضاد اصلی جهانی نیز "تضاد میان جبههٔ کشورهای سوسیالیستی و متحدان آنها با امپریالیسم جهانی به رهبری آمریکا" فرمولبندی شده بود. نورالدین کیانوری در پشتیبانی از مبارزهٔ ضد آمریکائی گرایش آیتالله خمینی، بر این پندار بود که به وظیفهٔ سیاسی و انقلابی خود عمل میکند.
نورالدین کیانوری میپنداشت در صورتی که انقلاب اسلامی ایران در راستای ضدامپریالیستی و خلقی پیش برود، حتماً وحدت عمل و اتحاد نیروهای اصیل انقلابی و ضدامپریالیستی محقق میشود. حال آنکه خمینی از کمونیستها بیزار بود. در پاسخ به استفتائی که از آقای خمینی به تاریخ شعبان ۱۳۹۷ شد، او میگوید: "من صریحاً اعلام میکنم که از این دستجات چه کمونیست، چه مارکسیست، چه منحرفین از مذهب تشیع... به هر اسم و رسمی باشد، متنفرم و بیزارم و آنها را خائن به مملکت و مذهب میدانم". (پیام انقلاب جلد اول ص.۱۶۸)
نورالدین کیانوری در تشویق هیجانهای «ضدامپریالیستی دانشجویان پیرو خط امام» قبل و بعد از حمله «دانشجویان پیرو خط امام» به [[سفارت ایالات متحده آمریکا در تهران]] نقش داشت. وی [[بحران گروگانگیری در سفارت آمریکا]] را «منفجر ساختن ستاد براندازی انقلاب ایران» عنوان میکرد.<ref>پرسش و پاسخ ۱۵ آبان ۱۳۵۹</ref>{{مدرک|بهبود منبع}}
خط ۷۳:
کیانوری میگفت: «تشدید مبارزه علیه امپریالیسم و ارتجاع داخلی زمینه را برای تشکیل چنین جبههای (جبههٔ متحد خلق) مسلماً هموار خواهد کرد. ما با تمام قوا درجهت تقویت این روند میکوشیم.» (پرسش و پاسخ ۱۵ آبان ۱۳۵۹).
بر این اساس کیانوری با حرکت از خصلت ضدامپریالیستی
==== زندان ====
خط ۸۱:
کیانوری در سال ۱۳۶۸ هنگامی که ۷۴ سال داشت و پس از شش سال حبس و زیر [[شکنجه]] قرار گرفتن،<ref>[http://www.bbc.co.uk/persian/iran/2012/01/120124_nk_toudeh_party.shtml/namehKiabeKhamnei.html متن نامه دکتر نورالدین کیانوری از زندان اوین]</ref>حاضر شد نامش در گزارش «[[گالیندوپل]]» نخستین نماینده [[کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد]] که از زندان اوین دیدار نمود، مبنی بر شکنجهدیدن و بدرفتاری نوشته شود. او با نشان دادن دست نیمه فلج و انگشتهای شکسته و پای آسیب دیده، در حضور مسئولین زندان اوین درباره نحوه شکنجهشدن وحشیانه خود صحبت نمود و همینطور در گزارش اضافه کرد که سه تن از اعضای حزب در سلولهای انفرادی به سر میبرند، کیانوری همچنین اتهام جاسوسی و توطئه را رد نموده و اعدام هزاران جوان بیگناه را محکوم کرد.<ref>[http://www.cpa.org.au/z-archive/g1999/980iran.html] ''The Guardian November 17, 1999''</ref><ref>[http://www.abfiran.org/english/document-289-681.php CONFESSIONS] written by ''Ervand Abrahamian'' at ''Human Rights and Democrasy Library'' web site</ref>
او در زندان نامهای به آیتالله [[سید علی خامنهای]] در خصوص شکنجههای زندانیان نوشت و در آن نامه گفت که برای اعتراف به اتهام دروغین تدارک کودتای مسلحانه برای سرنگون ساختن نظام جمهوری
== کتابها و مقالات ==
|