ریشهر: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز روبات: تصحیح مشتقات «خاور» و «باختر» با نظارت انسانی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳:
''' ریشهر ''' (بوشهر) ، واقع در [[بخش مرکزی بندر بوشهر |بخش مرکزی]] [[شهرستان بندر بوشهر]] یکی از آثارهای تاریخی و از [[نقاط دیدنی استان بوشهر]] در جنوب [[ایران]] است.
«ریشهر» در
آثار مکشوف در سالهای ۱۸۷۲ تا ۱۸۷۷ میلادی و نتایج اکتشافات باستان شناسان فرانسوی به سرپرستی پزار در سال ۱۹۱۴ میلادی که شامل کتیبههای میخی عهد «شو تروک ناخنوته» و آثار بناها و اشیا مفرغی و [[سفال | سفالهای]] نقش داراست، نشان میدهد که ریشهر ازهزاره دوم پیش از میلاد یکی از شهرهای مهم [[امپراتوری عیلام]] بودهاست. از آجر نوشتههای عیلامی معلوم میشود که این شهر در آن عصر به نام «لیان» خوانده میشدهاست. ظاهراً لیان به سبب موقعیت خاص جغرافیایی یکی از حلقههای ارتباطی تمدنهای شرق و غرب دنیای قدیم بودهاست چرا که مرزهای جنوبی فلات ایران به سبب هم جواری با [[دریا]] و سایر شرایط جغرافیایی به ساکنان [[فلات]] [[هند]] اجازه میداد که از آبهای ساحلی، برای ارتباط تجاری با تمدنهای ایران و دشت [[بین النهرین]] استفاده کنند. نام ریشهر خلاصه شده «ریوارد اردشیر» است.
[[اردشیر بابکان]] شهرهای متعددی در زمان حکومت خود برپا نمود که در واقع ریوارد اردشیر یکی از آنها میباشد که میتوان گفت تجدید بنای همان شهر لیان بودهاست. این شهر در دوران [[ساسانیان]] یکی از مهم ترین مراکز علمی و ادبی محسوب میشد و در آن جا جماعتی از دانشمندان و نویسندگان جای داشتند. ریشهر بعد از [[اسلام]] تا سدههایی چند رونق داشت. گفته میشود که این شهر در قرن شانزدهم در حدود دو هزار خانه مسکونی داشته و دو منطقه باستانی «تل پی تل» و «شاه نشین» نیز در همان حوالی ریشهر شناسایی شدهاند. بوشهر و ریشهر و چند قریه دیگر در شبه جزیرهای واقع که از سمت شمال محدود است به [[خور سلطانی]] و از مغرب به [[دریا]] و از جنوب به خلیج کوچک هلیله. نوشتهاند که در زمان [[نادر شاه]] جمعیت ریشهر به بوشهر منتقل شد و در نتیجه ریشهر متروک بماند. منطقه ریشهر در تاریخ ۲۴ شهریور ۱۳۱۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیدهاست.
|