تفنگ خودکار: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تفنگ اتوماتیک''' نوعی [[تفنگ]] است که از انرژی [[لگد (جنگ‌افزار)|لگد سلاح]] یا گاز [[باروت]] برای خروج پوکه [[فشنگ]] شلیک‌شده، مسلح‌کردن دوباره تفنگ، بارگذاری فشنگ جدید و شلیک دوباره استفاده می‌کند. با این مکانیسم تا زمانی که [[ماشه]] کشیده شده و خشاب خالی نشده باشد تفنگ به شلیک متوالی ادامه می‌دهد. اغلب تفنگ‌های اتوماتیک سلاح‌هایی با آتش انتخابی هستند، یعنی هم در حالت اتوماتیک، و هم در حالت نیمه‌اتوماتیک (یک بار شلیک با فشردن ماشه) می‌توان از آنها استفاده کرد و حتی برخی از آنها قابلیت رگبار در تعداد محدود (مثلآ شلیک رگبار فقط سه تیر) را هم دارند.

== تفاوت با تیربار ==

مکانیسم شلیک تفنگ‌های اتوماتیک مشابه مکانیسم [[مسلسل|مسلسل‌ها]] است و در واقع تمایز دقیقی نیز میان آن‌ها وجود ندارد. تفاوت تفنگ‌های اتوماتیک با [[مسلسل دستی|مسلسل‌های دستی]] در این است که مسلسل‌های دستی از فشنگ‌های کم‌قدرت [[تپانچه|تپانچه‌ها]] استفاده می‌کنند اما تفنگ اتوماتیک از فشنگ‌های متوسط یا پرقدرت بهره می‌برد که برد مفید و دقت بسیار بالاتری دارد. تمایز تفنگ اتوماتیک از تیربار سبک هم این است که تفنگ یک سلاح تک‌نفره‌است و برای شلیک از روی شانه ساخته شده اما تیربار سلاحی اجتماعی است که برای استفاده مناسب از آن به حداقل دو نفر نیاز است. البته با چنین تعریفی برخی سلاح‌ها ممکن است هم یک تفنگ اتوماتیک و هم یک تیربار طبقه‌بندی شوند. برای مثال [[ام۲۴۹]] (مدل آمریکایی تیربار بلژیکی اف‌ان مینیمی) هم به عنوان یک تفنگ اتوماتیک و هم به عنوان یک تیربار سبک در ارتش آمریکا مورد استفاده است.<ref>U.S. Army Training and Doctrine Command Field Manual 3-22.68 "Crew-Served Machine Guns", para. 4-207 https://rdl.train.army.mil/soldierPortal/atia/adlsc/view/public/6713-1/fm/3-22.68/chap4.htm#sec5</ref>

== تاریخچه ==

[[Fileپرونده:AUG A1 508mm 04.jpg|بندانگشتی|240px|سلاح اتریشی [[اشتایر آاوگ]] نخستین تفنگ [[بولپاپ|بولپاپی]]ی که کاربرد گسترده یافت.]]

نخستین تفنگ اتوماتیک اسلحه‌ای ایتالیایی به نام Cei-Rigotti بود که در ۱۹۰۰ معرفی شد. این [[کارابین]] توجه زیادی را به خود جلب کرد اما به دلیل معایب زیاد از جمله گیرهای مکرر و شلیک‌های خطا مورد قبول هیچ ارتشی قرار نگرفت.

در [[جنگ جهانی دوم]] آلمانی‌ها سلاحی با قابلیت آتش انتخابی به نام [[اف‌ژ ۴۲]] را ساختند. این تفنگ فقط برای پیاده‌نظام [[هوابرد]] ساخته شده و در تعداد محدودی تولید شد. این سلاح هم مثل تفنگ اتوماتیک برونینگ در نقش آتش رگبار جوخه مورد استفاده بود. اف‌ژ ۴۲ طرح پیشرفته‌ای بود و بر طراحی‌ طراحی سلاح‌های دوران پس از جنگ تاثیرگذار بود به طوری که آمریکایی‌ها تیربار چندمنظوره [[ام۶۰ (تیربار)|ام۶۰]] را تا حد زیادی با اقتباس از این سلاح ساختند.

در طول جنگ جهانی دوم شوروی‌ها هم به نتایجی مشابه با آلمانی‌ها رسیده و بسیار به ایده تفنگ تهاجمی علاقمندعلاقه‌مند شده بودند. آنها بلافاصله پس از جنگ جهانی دوم رقابتی برای طراحی یک تفنگ تهاجمی ترتیب دادند که برندهٔ آن [[آکا-۴۷]] نام داشت. تفنگی که به نام سازنده‌اش کلاشنیکف معروف شده و به محبوب‌ترین سلاح دنیا تبدیل شد. آتش رگبار، سهولت استفاده، هزینه پایین و اتکاپذیری بالا دقیقاً همان چیزهایی بود که نظریهٔ جنگی جدید روس‌ها آن را طلب می‌کرد.

در آن سوی اقیانوس اما ارتش آمریکا از تفنگ‌‌هایتفنگ‌های نیمه‌اتوماتیک خود راضی بود. عملکرد [[ام۱ گرند]] و [[ام۱ کارابین]] در جنگ جهانی دوم بسیار رضایتبخش بود. این تفنگ‌ها نشان داده بودند که برتری قابل توجهی بر تفنگ‌های گلنگدنی دارند. هرچند مطالعات آمریکایی‌ها هم به نتایجی نزدیک به آلمانی‌ها و روس‌ها رسیده بود اما آنها ترجیح می‌دادند همچنان از ایده سنتی استفاده از تفنگ‌های نیمه‌اتوماتیک دوربرد با فشنگ پرقدرت پیروی کنند. در [[جنگ کره]] مدل آتش انتخابی [[ام۲ کارابین]] تا حد زیادی جایگزین [[مسلسل دستی تامسون]] شد اما تجربه جنگ نشان می‌داد که فشنگ .۳۰ کارابین بیش از حد ضعیف است.

== نگارخانه ==