تفاوت میان نسخه‌های «گرمایش الکتریکی»

منظور از '''گرمایش الکتریکی''' قرآیند تبدیل انرژی الکتریکی به انرژی گرمایی است. از کاربردهای رایج این نوع گرمایش می‌توان به [[بخاری‌های برقی]]، [[آشپزی]]، [[آب‌گرم‌کن|آب‌گرم‌کن‌ها]]‌ها و فرآیندهایفرایندهای صنعتی اشاره کرد. گرم‌کن‌های برقی برای تبدیل انرژی الکتریکی به گرمایی از یک ''المنت'' استفاده می‌کنند که یک مقاومت الکتریکی ساده‌است و بر پایهٔ [[گرمایش اهمی|اصول گرمایی ژول]] (اهمی) کار می‌کند. عبور جریان الکتریکی از داخل مقاومت الکتریکی سبب تولید گرما می‌شود. گرم‌کن‌های برقی مدرن از سیم‌های نیکرومی به عنوان عنصر فعال در گرمایش استفاده می‌کنند.

همچنین [[پمپ‌های حرارتی|پمپ‌های حرارتیای]]ای نیز وجود دارند که می‌توانند با استفاده از یک موتور الکتریکی یک چرخهٔ یخچال ایجاد کنند و انرژی را منبع گرمایی (که می‌تواند زمین یا هوای بیرون باشد) به فضایی که نیاز است گرم شود منتقل کنند. برخی از این سامانه‌ها را می‌توان معکوس کرد به طوری که گرمای فضای درونی را به بیرون منتقل کند تا فضای داخلی خنک شود. پمپ‌های حرارتی می‌توانند با هر واحد انرژی‌ای که دریافت می‌کنند بیش از یک واحد انرژی را به بیرون منتقل کنند.

این بخاری‌ها فرآیندفرایند همرفت را با استفاده از یک پروانهٔ بادبزن بهبود می‌بخشند و بدین ترتیب سرعت انتقال گرما از عنصر گرماساز به هوای اطراف افزایش می‌یابد. این بخاری‌ها صدای نسبتاً زیادی بر اثر گردش فن ایجاد می‌کنند و خطر ایجاد آتشسوزی در آن‌ها نسبت به دو مدل قبلی متوسط است. اینگونه از بخاری‌ها در جاهایی که نیاز به گرمایش سریع محیط‌های بسته باشد مناسب هستند.