توپ ضدهوایی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''توپ ضد هوایی''' یکی از انواع ادوات [[توپخانه|توپخانه‌ای]] است که برای دفاع در مقابل [[هواگرد]]ها و اهداف پرنده طراحی و ساخته شده‌است. تفاوت اصلی توپ‌های ضدهوایی با دیگر انواع [[توپ (جنگ‌افزار)|توپ]] در این است که توپ‌های ضدهوایی به شیوه‌ای نصب شده‌اند که بتوانند به سوی آسمان شلیک کنند و ابزاری برای هدف‌گیری و شلیک سریع به سوی اهداف پرسرعت دارند. این توپ‌ها معمولامعمولاً نواخت تیر بالایی دارند و گاهی با دو یا چند لوله ساخته می‌شوند تا بتوانند در کوتاهترین زمان بیشترین حجم آتش را به سوی دشمن شلیک کنند. مهمات توپ‌های ضدهوایی هم معمولا با فیوزهایی که گلوله را در ارتفاع خاصی منفجر می‌کند یا فیوزهای مجاورتی که گلوله را در نزدیکی هدف منفجر می‌کند، ساخته می‌شوند.<ref>[http://science.howstuffworks.com/antiaircraft-weapons-info.htm Antiaircraft Weapons]</ref>

تکامل سلاح‌های ضدهوایی از حدود سال ۱۹۱۰ آغاز شد یعنی درست زمانی که [[هواپیما]]ها به سلاحی موثر بدل شدند. در [[جنگ جهانی اول]] از [[توپ صحرایی|توپ‌های صحرایی]] با [[کالیبر]] حداکثر ۹۰ میلی‌متری به عنوان سلاح ضد هواییضدهوایی استفاده می‌شد. برای این منظور شیوه نصب این توپ‌ها به گونه‌ای تغییر می‌کرد که قابلیت شلیک در حالت عمودی را داشته باشند، هرچند هنوز روش‌های هدف‌گیری مناسبی برای این توپ‌ها ابداع نشده بود.

امروزه بیشتر توپ‌های ضدهوایی [[توپ اتوماتیک|توپ‌های اتوماتیکی]] با کالیبر ۲۰ تا ۴۰ میلی‌متری هستند که به صورت چندلول ساخته شده و معمولا بر روی [[خودرو زره‌پوش جنگی|خودروهای زرهپوش]] نصب شده و وظیفه دفاع از نیروهای خودی در مقابل [[هلیکوپتر]]ها و هواگردهای کم‌ارتفاع را بر عهده دارند. شوروی‌ها ضدهوایی ۲۳ میلی‌متری [[زو-۲۳-۲]] را در دهه ۱۹۶۰ طراحی کرده‌اند که از آشناترین انواع ضدهوایی در نقاط مختلف دنیاست. آمریکایی‌ها هم [[توپ گاتلینگ]] ۲۰ میلی‌متری [[ام۶۱ والکان]] را هم به عنوان سلاح ضد هوایی و هم در نقش سلاح هلیکوپترها و هواپیماهای خود به کار گرفته‌اند.