نماز: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز ویرایش به وسیلهٔ ابزار خودکار ابرابزار |
||
خط ۶:
واژهٔ نماز واژهای [[فارسی]] است که [[ایرانیان]] برای واژهٔ «صلاة» [[عربی]] به کار بردند. این واژه به معنای خم شدن، سرفرودآوری برای ستایش پروردگار، احترام و اظهار بندگی و اطاعت است.<ref>فرهنگ فارسی عمید</ref><ref>فرهنگ واژهٔ دهخدا</ref> واژهٔ نماز نامواژهای از فعل نمیدن فارسی به معنی تعظیمکردن است.
برخی حدس زدهاند که این واژه از واژهٔ «ناماسته» در زبان [[سانسکریت]] گرفته شدهباشد که محتمل نیست.<ref>Ashraf F. Nizami, noted this in his book Namaz, the Yoga of Islam (Bombay: D.B. Taraporevala, 1977)</ref><ref>رستمی چافی، علی، نماز راز دوست، دارالثقلین، 1378.</ref>
[[پرونده:Divar chin R.ESLAMI.jpg|بندانگشتی|چپ|نماز بر فراز [[دیوار چین]]]]
== مفهوم شناسی ==
«صلاة» که در [[لسان]] شرع برای فعل عبادی خاصی یعنی همان «نماز» جعل شده است، در لغت به معنای دعا، استغفار، رحمت و مغفرت، ثنای نیکو، درود و تعظیم است واگر به خداوند نسبت داده شود، به معنای رحمت و ثنای بر بندگان
«صلاة» یا نماز به عنوان فعلی عبادی که به منظور [[دعا]] و نیز تعظیم الهی انجام میشود، یکی از مشترکات ادیان الهی است، هرچند شکل و
در نوشتار حاضر نیز از «نماز» همین معنای فوق اراده شده است و حقیقت
محمد مسعود نوروزی معتقد است کلمه نماز از ریشه نماچ که در پارسی میانه ([[پهلوی]] زمان [[ساسانیان]]) است گرفته شده و فعل نماچ پورتن به معنای نماز بردن و تعظیم کردن به کار رفتهاست؛ و قبل از آن در [[ایران باستان]] از ریشه نم به معنای خم شدن و سر فرو آوردن مشتق شدهاست. در [[اوستا]] نماز به صورت نمنگه یا نمه به معنای دعا و درود آمدهاست.<ref>ناز تو نیاز من (مقدمهای بر فلسفه نماز)، ص۴۶، محمد مسعود نوروزی؛ انتشارات یادآوران؛ چاپ سوم ۱۳۹۰</ref>
== نماز در اسلام ==
سطر ۳۳ ⟵ ۳۱:
# از ریشه صلی: سوزانیدن و گرم کردن
# از ریشه وصل: ایجاد اتصال و ارتباط<ref>مقدمهای بر فلسفه نماز، صص ۴۳-۴۶</ref>
* نماز در [[اهل تسنن]]
'''خواندن نماز به صورت
اهل سنت در قیام نماز دست راست خود را روی
'''برگرداندن [[صورت]] به چپ و راست در حال خواند سلام''':
شافعیها و
'''عبور از مقابل نمازگزار''':
از نظر [[اهلسنت]] عبور کردن از مقابل نمازگزار [[حرام]] است حتی در بعضی از کتابهای حدیثی آنان آمده است که نمازگزار باید مانع عبور عابر از مقابل خود باشد به همین جهت وقتی در [[مکه]] یا [[مدینه]] از مقابل کسی که نماز میگذارد عبور کنید با اعتراض شدید او و دیگران روبرو میشوید امااز نظر شیعه عبور از مقابل نمازگزار حرام نیست<ref>اهل سنت
[[پرونده:Namaz kabe R.ESLAMI.jpg|بندانگشتی|چپ|نماز در [[کعبه]]]]
== سابقه تاریخی نماز ==
یکی از قدیمیترین عباداتی که در تمامی [[ادیان]] گذشته وجود داشته، نماز است. در برخی از روایات به نماز تعدادی از [[انبیاء]] الهی از حضرت [[ادم]] تا حضرت خاتم صلی الله و علیه و آله و سلم اشاره شده است که برخی از آنها به این شرح است:
این جمله گفتار مردم مدین در ردّ حجّت شعیب است. اهل مدین دعوت شعیب را مستند به نماز او کردند، چون در نماز دعوت به
▲6- نماز حضرت الیاس: روزی حضرت الیاس به گریه و زاری درآمد. خداوند به [[فرشته مرگ]] فرمود: از الیاس سؤالی کن که سبب گریهات چیست؟ برای دنیا است و یا مرگ؟ حضرت الیاس جواب داد نه این است و نه آن است، بلکه گریهی من بخاطر این است که دیگر زنده نخواهم بود تا به ذکر و مناجات خدا پردازم. خداوند به فرشتهاش فرمود: از او دست بردار و روح او را قبض نکن چرا که او زندگی را برای بندگی و ذکر میخواهد.
== نماز در مسیحیت ==
{{اصلی|نماز (مسیحیت)}}
نماز در مسیحیت برای ارتباط با پدر یا [[خداوند]] و یا دیگر عناصر [[تثلیث]] یعنی [[عیسی|پسر]] و یا [[روح القدس]] برگزار میشود.
در میان فرقههای مختلف مسیحیت نماز به صورتهای مختلف گزارده میشود. همچنین نمازها میتواند به صورت جمعی ([[نیایش سرایی]]) باشد مانند مراسم [[عشای ربانی]] و یا به صورت فردی برگزار شود.
حضرت [[مسیح]] در جای دیگر میفرمایند: درست به شما میگویم: چیزی به شرف [[آخرت]] رسانندهتر و در برابر حوادث [[دنیا]] کمک کننده تر از نماز پیوسته نیست و چیزی به خداوند رحمان نزدیکتر از آن نیست. پس آنرا بپا دارید و بر آن بیفزائید، نسبت به هر کار خوبی که به خدا نزدیک میکند، باز نماز بدو نزدیکتر و برگزیدهتر است.
دکتر احمد شلبی در کتاب خود میگوید: «مهمترین عبادات نزد مسیحیان روزه و نماز است، ولی
همچنین در مورد کیفیت نماز عیسویان آمده است که هیئت خاصّی در قیام و قعود نزد آنها مراعات نمیشود بلکه قصد کلّی، نیّت خالص و پاک و [[طهارت]] فکر میباشد. و بهترین نماز آن است که مختصر و مفید و با [[حرارت]] تقدیم شود.
اگر چه برخی از آداب نماز و نیایش کنونی مسیحیان مانند خطاب به اقنوم ثلاثه در نماز با وحی الهی سازگاری ندارد و تحریفاتی است که توسط [[کاهنان]] مسیحی با نظر خود وارد کتاب آسمانی انجیل نموده و به عیسی نسبت دادهاند، اما همین امر ما را به این نتیجه میرساند که اصل نماز در این شریعت الهی وجود داشته است.<ref>اشتاین سالتز، آدین، سیری در تلمود، مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان، 1383.</ref>
== نماز در یهودیت ==
{{اصلی|نماز (یهودیت)}}
سطر ۸۱ ⟵ ۷۹:
زمانیکه حضرت موسی در جهت انجام رسالت الهی خویش به همراه همسرش از وطن هجرت کردند و دچار سختیها شدند، خداوند برای آرامش او به وی [[وحی]] نمود که: «واَقم الصلوة لذکری» یعنی نماز را برای یاد من بپادار. و در آیه دیگری به [[موسی]] و [[هارون]] دستور داده شده که نماز را به پا دارید.
همچنین در [[قرآن کریم]] در [[آیه]]
«وَإِذْ أَخَذْنَا
این آیه بطور آشکار، به پا داشتن نماز را به عنوان میثاقی معرفی کرده که از بنی اسرائیل، دوشادوش مسأله عبادت خداوند و نیکی به والدین گرفته شده است. که این خود بیانگر اهمیت نماز در شریعت حضرت موسی است.
طبری در تفسیر خود، قول [[امام باقر]] (ع) را در مورد این آیه نقل میکند که حضرت فرمود: یهود و منافقین، مردم را به
علاوه بر آیات، روایاتی نیز وجود دارد که به این مطلب اشاره دارند. در روایت آمده است که خدا به موسی میفرماید: بر تو باد نماز! زیرا آن جایگاهی خاص نزد من دارد و نزد من پیمانی محکم دارد. همین طور در خطابی دیگر به حضرت موسی (علیه السلام) دستور داده میشود در میان مردم خود امامت نمازشان را به عهده بگیرد: «ای موسی در نمازشان و آنچه اختلاف دارند امام باش» از اینرو میتوان نتیجه گرفت که نماز در [[شریعت]] حضرت موسی نیز وجود داشته است و دعا و نیایش اوقات معینی داشته که براساس زمانهای برگزاری مراسم عمومی قربانی در معبد تعیین می شده است.<ref>غمخوار یزدی، محمد جواد، جایگاه نماز در ادیان الهی، ناشر: نشرالف، بیتا.</ref>
== نماز در دین زرتشتی ==
سطر ۹۵ ⟵ ۹۲:
نماز یکی از عبادتهای [[مزدیسنا]] است که برای داشتن توجه همیشگی به دستورهای دینی و سپاسگزاری خدا گزارده میشود. این دستورها عمدتاً ماهیتی اخلاقی دارند.<ref>تیواری ۱۱۹-۱۲۰ [ارجاع دست دوم از ماهنامه معارف]</ref> امروزه نماز پنجگانه را معمولاً [[موبد|موبدان]] میگزارند و بیشتر زرتشتیان به خواندن دعاهای صبحگاه و شامگاه اکتفا میکنند. نماز در دین [[زرتشت]] به اینصورت است که آتشی افروخته میشود و در حالی که دستها به سوی آسمان بلند است و سر نیز به احترام تعظیم الهی خم شده، برگرد [[اهورا مزدا]] می چرخند و سرودها و شعرهایی نیز با آوازی رسا و زیبا خوانده میشود.
این نماز، نمازی بیپیرایه و همراه با تفکر در وجود خود و اهورا مزدا است که شخص را به اهورا مزدا نزدیکتر می کند. شخص زرتشتی در هنگام نماز، آتش سوزان [[مادی]] را نمیبیند و به آن توجهی نمیکند؛ بلکه چیزی که توجه او را جلب میکند، آتش فروزان مینوی است که در دل
بنابر [[سنت]] زرتشتی، پنج بار در شبانه روز نماز خوانده میشود که خواندن آن نیز بر آنها [[واجب]] است. هر نماز با این مضامین آغاز میشود: «خشناتره، اهورامزدا» یعنی خشنود میگردانم اهورا مزدا را. و آنگاه ادامه
زرتشتیان هر
نمازهای پنجگانه به صورت زیر میباشد:
زرتشتیان، نمازهای دیگری نیز دارند که در شبانه روز میخوانند. معروفترین این نمازها، نماز سروش باج است.<ref> قانعی، سعید و یداللهی، مرتضی، زرتشت پیامبر ایران باستان، انتشارات به آفرین، 1386.</ref>▼
▲5- نمازگاه اوشهی نا ای (اوشهین، اوشهین گاه) هنگام آن از نیمه شب تا طلوع خورشید است. بعد از مضامین: من ستایش میکنم و ارج مینهم و خشنود میکنم فرشته پاسبان پگاه پاک را. من ستایش میکنم و ارج مینهم و خشنود میکنم آن سرور خانه که پاک و سازنده و دادگر است.
▲زرتشتیان، نمازهای دیگری نیز دارند که در شبانه روز میخوانند. معروفترین این نمازها، نماز سروش باج است.
== جستارهای وابسته ==
* [[عبادت]]
|