آلن رنه: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز ربات ردهٔ همسنگ (۲۶) +نشانی+تمیز (۸.۸): + رده:برندگان جایزه سزار بهترین کارگردانی |
||
خط ۳۷:
| گفتاورد =
}}
'''آلن رنه''' {{به فرانسوی|Alain Resnais}} (زاده ۳ ژوئن ۱۹۲۲ - درگذشت ۱ مارس ۲۰۱۴) کارگردان و فیلمنامهنویس فرانسوی با بیش از شش دهه پیشینه حرفهای است. او همچنین به عنوان یکی از پیشروان [[موج نوی فرانسه]] شناخته میشود.
سطر ۴۶ ⟵ ۴۵:
زمانی که برای ساخت یکی از اپیزودهای مستندی به نام «تصویر» (PICTURA) به همراه سه کارگردان دیگر، جایزه ویژهای از جوایز تازهتأسیس [[گلدنگلوب]] دریافت کرد. اما دوران شهرت رنه با ساخت مستند کوتاه «[[شب و مه]]» (۱۹۵۵) آغاز شد. این مستند به تاریخچه اردوگاههای مرگ نازیها میپرداخت. رنه برای این فیلم نامزد [[جوایز بفتا]] شد و جایزه ویژه ژان ویگو را هم برای بهترین فیلم کوتاه دریافت کرد. البته رنه پیش از «[[شب و مه]]» هم یک بار این جایزه را دریافت کرده بود).
رنه در اواخر دهه ۵۰ و اوایل دهه ۶۰ با ساخت سه فیلم پیاپی، غوغایی به پا کرد: «[[هیروشیما عشق من]]» (۱۹۵۹)، «[[سال گذشته در مارین باد]]» (۱۹۶۱) و «[[موریل]]» که با نام «زمان بازگشت» هم شناخته میشود. رنه برای «[[هیروشیما عشق من]]» جایزه ویژه سازمان ملل را از [[جوایز بفتا]] دریافت کرد و نامزد [[جایزه بفتا|جایزه بفتای]]
رنه با فیلم «[[سال گذشته در مارین باد]]» موفق شد جایزه [[شیر طلایی]] بهترین فیلم را از [[جشنواره ونیز]] دریافت کند و با فیلم «[[موریل]]» نامزد شیر طلایی شد. در همین سه فیلم، رنه علایق و نگاه خاص خودش را به رخ تماشاگران کشید. رنه از معدود کارگردانهای تاریخ است که روند موفقیتهایش محدود به دوره خاصی از زندگی کاریاش نیستند. به طوری که او برای آخرین فیلمش، «[[زندگی رایلی]]»، موفق شد دو جایزه از [[جشنواره فیلم برلین]] دریافت کند.
سطر ۵۲ ⟵ ۵۱:
چه سینمای آلن رنه را دوست داشته باشیم و چه نه، نمیتوانیم انکار کنیم که او در فیلمهایش نگاهی منحصر به فرد به کارکردهای سینما داشت و همین دیدگاه و تلقی خاص باعث شد تا سینما به کمک فیلمهای او، وارد حوزههای تازهای از روایت شود. رنه به آن چه «سینمای خالص» نامیده میشود اعتقاد چندانی نداشت و در اکثر آثارش سعی میکرد از ارتباط میان سینما و هنرهای دیگر استفاده کند. اما این نکته هیچ ربطی به شور و اشتیاق رنه برای فیلم ساختن ندارد.
رنه زمانی گفته بود: «فیلم ساختن خیلی خوب است، اما فیلم دیدن حتی از آن هم بهتر است». رنه که آشکارا به نمایش مضامینی چون خاطرات گذشته، تقدیر و تأثیراتی که گذر عمر بر انسان می گذارند علاقه داشت در چند تا از مهمترین فیلمهایش، ابهام را نه در قالب یکی از عناصر مضمونی فیلم، که به عنوان اصلیترین عنصر در جهان فیلم و شکلدهنده شیوه روایی یک اثر سینمایی به کار میگرفت و این دیدگاه او، پیشنهاد جدیدی برای سینما بود. به اعتبار همین جهان و فرم روایی خاص بود که آلن رنه، فراتر از همه جوایزی گرفت و همه تشویقهایی که در طول بیش از ۶ دهه فعالیت هنری دریافت کرد، به یکی از سینماگران خاص و پیشرو در تاریخ این هنر تبدیل شد. . <ref>[http://www.caffecinema.com/new/index.php/cinema/item/1183-
آلن رنه در سال ۱۹۵۹ با فیلم ''[[هیروشیما عشق من]]'' در نخستین حضور خود در [[جشنواره فیلم کن]] توجهات را به خود جلب کرد و اگرچه موفق به دریافت نخل طلا نشد، اما به خاطر همین فیلم و نمایشش در کن به عنوان یک فیلمساز مولف تثبیت شد.
سطر ۶۳ ⟵ ۶۲:
آلن رنه شامگاه شنبه، اول مارس ۲۰۱۴، در جمع اعضای خانواده خود در پاریس در سن ۹۱ سالگی درگذشت.
== گزیده فیلمشناسی ==
سطر ۸۹ ⟵ ۸۷:
*''[[هنوز هیچی ندیدهای]]'' (۲۰۱۲)
*''زندگی ریلی''
== منابع ==
سطر ۱۰۶ ⟵ ۱۰۳:
{{مستند کردن|VIAF=112694529}}
[[رده:برندگان جایزه سزار بهترین کارگردانی]]
[[رده:درگذشتگان ۲۰۱۴ (میلادی)]]
[[رده:زادگان ۱۹۲۲ (میلادی)]]
|