قاسم انوار: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
برچسب: ویرایش نیازمند بازبینی |
Ariobarzan (بحث | مشارکت‌ها) جز ویرایش 5.223.120.157 (بحث) به آخرین تغییری که Ariobarzan انجام داده بود واگردانده شد |
||
خط ۱:
'''سید معین‌الدین علی پسر نصیر پسر هارون پسر ابوالقاسم حسینی قاسمی انواری تبریزی''' معروف به '''قاسم انوار'''، از شاعران
کلیات قاسم انوار شامل بر تعدادی [[غزل]]، [[قطعه]]، [[رباعی]] و چند [[مثنوی|مثنوی‌است]]. مثنوی‌های او [[انیس‌العارفین]] و [[صدمقام]] نام دارد که در بیان اصطلاحات [[عرفان]] و [[تصوف]] سروده شده‌اند. وی در شعر بیشتر قاسم و قاسمی و گاهی قاسم انوار تخلص کرده‌است. آثار نثر او به [[فارسی]] ساده تحریر شده‌اند؛ مهم‌ترین این آثار [[رساله در بیان علم]]، و [[رسالة سؤال و جواب]] است. وی به زبان‌های [[فارسی]]، [[ترکی]] و [[گیلکی]] شعر سروده‌است.
سید قاسم به [[سمرقند]] تبعید شد و در آنجا سالهایی سکونت گزید تا اینکه با گذشت ایام دوباره به هرات باز گشت ولی هرات دیگر آن هرات معهود و گذشته نبود و سید عزم سفر دیار جام نمود و به [[خرگرد]] [[جام]] رفت. در جام، سید قاسم خانقاهی ترتیب داد و پیرانه سری را با جمع مریدان در آنجا سپری کرد. قاسم در سال ۸۳۷ هجری قمری در سن هشتادسالگی درگذشت و در باغ خانقاهش در روستای [[لنگر]] [[تربت جام]] به خاک سپرده شد. آرامگاه او محل توجه مریدان و ارادتمندان بود تا اینکه در دوره سلطان حسین بایقرا، [[امیرعلیشیر نوایی]] دستور داد بر قبر او بقعه‌ای بسازند که اکنون آن بنا در شمار یادگارهاری معماری عصر تیموری ثبت و نگهاری می شود. ▼
وی در سال ۷۵۷ هجری قمری در [[سراب]] [[تبریز]] به دنیا آمد. او از پیروان خاندان [[صفی‌الدین اردبیلی]] بود. معین‌الدین در شعر قاسمی یا قاسم تخلص می‌ِکرد و یکی از پسران شیخ صفی‌الدین به اسم [[صدرالدین موسی]] به او لقب '''قاسم‌الأنوار''' را بخشید.
== آثار انوار ==▼
[[مثنوی انیس العارفین]]؛ این مثنوی به انضمام پنج رساله انوار (حورائیه، مقامات العارفین، بیان علم، سؤال و جواب، بیان واقعه) به تصحیح و توضیح [[دکتر حسن نصیری جامی]] از سوی [[نشر مولی]] منتشر گردیده است.▼
قاسم بعدها شاگردی سید [[محمد میرمخدوم]] را که از [[مدینه]] به [[نیشابور]] آمده بود، نمود. سید قاسم بعد از آن‌که مدتی در [[آذربایجان]] بود، در جوانی به [[گیلان]] رفت و زبان [[گیلکی]] آموخت و آن را در قسمتی از اشعار خود به کار برد و در همین دوران جوانی از آذربایجان به [[خراسان]] سفر کرد و مدت‌ها در [[هرات]] اقامت کرد؛ تا آن که در سال ۸۳۰ به سبب تهمت ارتباط با احمد لر، قاتل [[شاهرخ میرزا]]، مجبور به ترک هرات شد.
▲در این زمان سید قاسم
▲== آثار انوار ==
▲- [[دیوان اشعار]]{{سخ}}-[[مثنوی انیس العارفین]]؛ این مثنوی به انضمام پنج رساله انوار (حورائیه، مقامات العارفین، بیان علم، سؤال و جواب، بیان واقعه) به تصحیح و توضیح [[دکتر حسن نصیری جامی]] از سوی [[نشر مولی]] منتشر گردیده است.
{{سخ}}-[[رساله حورائیه]]{{سخ}}-[[رساله مقامات العارفین]]{{سخ}}-[[رساله بیان علم]]{{سخ}}-[[رساله سوال و جواب]]{{سخ}}-[[رساله بیان واقعه]]
== بیت‌هایی از اشعار او ==
از هرطرفی چهره گشایی که منم-
در هر صفتی جلوه گرآیی که منم
بااین همه گه گاه غلط می‌افتم-
نادان کس و بله روستایی که منم
نمی‌توان خبر داد از حقیقت دوست-
ولی بر روی حقیقت حقیقت همه اوست
از مسجدو میخانه وز کعبه و بتخانه-
مقصود خدا عشق است باقی همه افسانه
سطر ۴۴ ⟵ ۵۰:
{{پانویس}}
{{ویکی‌گفتاورد|قاسم انوار}}
* {{یادکرد|فصل= |کتاب=تاریخ
* {{یادکرد|فصل= |کتاب=کلیات قاسم انوار|ترجمه=|ناشر=انتشارات کتابخانه سینایی|چاپ=|شهر=تهران |کوشش=سعید نفیسی |ویرایش= |صفحه= |سال=۱۳۳۷|شابک=}}
{{درگاه|ادبیات آذربایجانی|ادبیات فارسی}}
| |||