انتزاع پسانقاشانه: تفاوت میان نسخه‌ها

منتقد آمریکایی [[کلمنت گرینبرگ]] برای نخستین بار این اصطلاح را در سال ۱۹۶۴ برای توصیف نسلی از هنرمندان استفاده کرد که علارغم تنوع وسیع سبک هایسبک‌های فردی آنان، آثار کاملا متمایزی از [[اکسپرسیونیسم انتزاعی]] را بدون بازگشت به نقاشی تصویری(فیگوراتیو) عرضه می کنند،می‌کنند، از جمله برجسته ترین نمایندگان این گرایش نوین، که از حدود اواسط دهه ۱۹۵۰ آغاز شد، موریس لوئیس، کونث نولاد، فرانک استلا، السوث کلی،اَلکلی، اَل هلد و ژول اولیتسکی بودند.

وجه اشتراک آنان طرد کردن کیفیات «نقاشانه» همچون ضربات حسی قلم مو و عواطف فردی هنرمند بود. آنان به جای روش خود انگیخته و هیجانی نقاشی کنشی، در آثار خود سطوح کاملا منظم و دقیق از رنگ هایرنگ‌های کنترل شده را به نمایش گذاشتند.

<references/>‎ سبک هاسبک‌ها و مکتب هایمکتب‌های هنری؛ آزبورن، چیلوور و دیگران

{{هنر-خرد}}