میمون درازدست: تفاوت میان نسخه‌ها

| subdivision_ranks = [[سرده]]

| subdivision =

''[[سیامانگ]]''

}}

بسته به جنسیت رنگ موی گیبون از سیاه تا قهوه‌ای روشن و میان سیاه و سفید متغیر است. معمولاً گیبون‌هایی که کاملاً سفید باشند کمیاب هستند.

 

یکی از ویژگی‌های بدنی منحصربه‌فرد گیبون‌ها مچ آنها است که از مفصل توپ و کاسه‌شکل ساخته شده که امکان چرخش به هر سو را می‌دهد. این امر انرژی مورد نیاز در بالای بازو را در هنگام چرخیدن به شدت کاهش می‌دهد، و فشار را از روی مفصل شانه می‌کاهد. آنها دارای دست‌ها و پاهای درازی هستند، و میان انگشتان اول و دوم دست‌شان فاصلهٔ زیادی وجود دارد. رنگ موی آنها معمولاً سیاه، خاکستری یا قهوه‌ای، با نقاط سفیدرنگی بر روی دست‌ها، پاها و صورت آنها است.

 

 

 

زندگی اکثر گونه‌ها در اثر از بین رفتن جنگل‌ها تهدید شده یا در [[گونه در معرض خطر|معرض خطر]] است. این گونه‌ها شامل [[سیامانگ]]، گیبون لار یا دست‌سفید و گیبون هولاک می‌شوند.

 

*'''خانواده هیلوباتید''': گیبون‌ها<ref name=MSW3>Groves, C. (2005). Wilson, D. E., & Reeder, D. M, eds. ed. [http://www.bucknell.edu/msw3 Mammal Species of the World] (3rd ed.). Baltimore: Johns Hopkins University Press. pp. 183–184. ISBN 0-8018-8221-4.

</ref><ref name=Geissmann/>

**سرده [[نوماسکوس]]

 

تعیین تاریخ دقیق فرگشت این خانواده دشوار بوده‌است.<ref name="Matsudaira2010">Matsudaira K, Ishida T (2010) Phylogenetic relationships and divergence dates of the whole mitochondrial genome sequences among three gibbon genera. Mol. Phylogenet. Evol.</ref> بر طبق بهترین تخمین‌های فعلی، نوماسکوس حدود ۸ میلیون سال پیش از دیگر سرده‌ها انشعاب یافته، و شاخه‌های سیامانگ و هیلوبات‌ها در ۷ میلیون سال پیش جدا شده‌اند.

 

تشخیص گونه‌ها از روی رنگ اغلب بسیار دشوار است و معمولاً بر اساس آواز یا [[ژنتیک|ژنتیک‌شان]] قابل تفکیک هستند.<ref name=songs>{{cite journal |title=Songs of hybrid gibbons (''Hylobates lar'' × ''H. muelleri'') |author=Tenaza, R. |year=1984 |journal=American Journal of Primatology |volume=8 |issue=3 |pages=249–253 |doi=10.1002/ajp.1350080307}}</ref> این ابهامات ریخت‌شناختی سبب گسترش دورگه‌ها در باغ وحش‌ها شده‌است. زیرا گاهی تمایز گونه‌ها و زیرگونه‌ها دشوار بوده و گونه‌های متفاوت به اشتباه در یک قفس قرار می‌گیرند. همچنین دورگه‌ها در محیط طبیعی هم در گونه‌های یک سرده که در یک منطقه زندگی می‌کنند اتفاق می‌افتند.<ref>{{cite journal |author=Sugawara, K. |title=Sociological study of a wild group of hybrid baboons between ''Papio anubis'' and ''P. hamadryas'' in the Awash Valley, Ethiopia |year=1979 |journal=Primates |volume=20 |issue=1 |doi=10.1007/BF02373827 |pages=21–56}}</ref>

 

بر طبق پژوهش‌های روبرت فن گولیکِ چین‌شناس، گیبون‌ها حداقل تا دوران [[دودمان سونگ]] در مرکز و جنوب [[چین]] پراکنده بوده‌اند. [[تائوئیسم|تائوئیست‌ها]] خواص عجیبی به گیبون‌ها نسبت می‌دادند؛ از جمله عمر هزار ساله و تبدیل شدن آنها به انسان.<ref>Robert van Gulik, The gibbon in China. An essay in Chinese animal lore. E.J.Brill, Leiden, Holland. (1967). There is a brief summary at [http://www.gibbons.de/main/introduction/chapter_english08.html]</ref>

 

 

* {{یادکرد-ویکی

|پیوند=http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Gibbon&oldid=372862609

}}

 

*[http://www.gibboncenter.org مرکز حفاظت گیبون]

*[http://gibbons.de/ پژوهشگاه گیبون]

 

[[رده:کپی‌ها]]

[[رده:گیبون‌ها]]