مواد نگهدارنده: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: فاقد نشانه‌های ویکی
جز ویرایش 2.181.239.53 (بحث) به آخرین تغییری که Rezabot انجام داده بود واگردانده شد
خط ۱:
{{بدون منبع}}
'''مواد نگهدارنده''' {{انگلیسی|Preservatives}} به موادی گفته می‌شود که برای [[نگهداری غذا]] و کاهش فساد (از دست دادن کیفیت یا ارزش غذایی) و تجزیه آن توسط میکروارگانیسم‌ها استفاده می‌شود. از روش‌های نگهداری، می‌توان به استفاده از باکتری‌های خوش خیم، مخمرها و قارچ برای اضافه کردن ویژگی‌های خاص (به عنوان در مثال، پنیر، شراب) اشاره کرد. حفظ و یا ایجاد ارزش تغذیه‌ای، بافت، عطر و طعم در حفظ ارزش غذا بعنوان یک غذا بسیار مهم است. قبول یک ماده خوراکی، بعنوان یک ماده غذایی مناسب ممکن است در فرهنگ‌های مختلف تعبیرهای متفاوتی داشته باشد.نگهداری مواد غذایی معمولا از طریق جلوگیری از رشد باکتری‌ها، قارچ‌ها و سایر میکروارگانیسم‌ها، همچنین اکسیداسیون چربی‌ها که باعث ترشیدگی شوند، صورت می‌پذیرد.
روش‌های متداول برای نگهداری غذا خشکاندن، خشک کردن جریان هوای گرم، خشک کردن از طریق انجماد، انجماد، بسته بندی در خلاء، کنسرو، نگهداری در مایعات، کریستالیزاسیون، افزودن مواد نگهدارنده یا گازهای بی اثر مانند دی اکسید کربن، هستند.
 
مواد نگهدارنده غذاها، یا به تنهایی مورد استفاده قرار می گیرند و یا همراه با دیگر روش های نگهداری طولانی مدت از مواد غذایی به کار می روند.
مواد نگهدارنده را می توان به دو دسته تقسیم نمود:
مواد نگهدارنده ای که خاصیت ضد میکروبی داشته و از رشد حشرات، باکتری و قارچ ها جلوگیری می کنند و آنتی اکسیدان ها که از اکسید شدن اجزای ماده غذایی جلوگیری به عمل می آورند.
از مواد نگهدارنده دسته دوم می توان نیترات سدیم، نیتریت سدیم، سولفیت ها، دی اکسید گوگرد، سدیم بی سولفات و پتاسیم بی سولفات را نام برد.
دیگر انواع مواد نگهدارنده دارای فرمالدئید(معمولاً به صورت محلول)، گلوتارالدئید و اتانول می باشند.
 
فواید و سالم بودن استفاده از این مواد مصنوعی برای نگهداری طولانی مدت از مواد غذایی، هنوز هم موضوع بحث بسیاری از محققین است.
 
برخی از روش های نگهداری طولانی مدت از مواد غذایی شامل اضافه نمودن نمک، شکر یا سرکه به ماده غذایی می باشد.
 
[[رده:اصطلاحات غذا و نوشیدنی]]