بازوفیل: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
MahdiBot (بحث | مشارکت‌ها)
{{Infobox Anatomy | Name = {{PAGENAME}} | Latin = | GraySubject = | GrayPage = | Image = pBBasophil.jpg | Caption = گرانولوسیت بازوفیل | Image2 = Baso-hemo.JPG | Caption2 = بازوفیل | Pre...
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش نیازمند بازبینی
خط ۲۰:
 
بازوفیل ها کمترین درصد [[گلبولهای سفید]] (۱%) در یک گسترش خونی را دارند . بازوفیل ها دارای دانه های درشت آبی تیره در سیتوپلاسم خود هستند.این دانه ها حاوی مواد متعددی مانند [[هیستامین]]، پروتئوگلیکان ( مانند[[هپارین]] و کندروایتین ) و آنزیمهای پروتئولیتیک (مانند الاستاز و لیزوفسفولیپاز ) هستند که نقش مهمی در واکنشهای التهابی دارند.آزاد شدن [[هیستامین]] در خون باعث افزایش نفوذپذیری مویرگها و ایجاد علائم حساسیت (آلرژی) ازجمله التهاب، قرمزی، خارش و مخصوصا [[کهیر]] می گردد. سایر مواد نیز در دفاع بدن در برابر میکروبها موثرند.
ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺑﺎﺯﻭﻓﯿﻠﻬﺎﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﺧﻮﺍﺭﯼ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﮐﺸﺘﻦ ﺧﺎﺭﺝ ﺳﻠﻮﻟﯽ ﺑﺎﺯﻭﻓﯿﻠﻬﺎ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻧﺎﭼﯿﺰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻋﻤﺪﺗﺎً ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﻪ ﻭﺍﮐﻨﺸﻬﺎﯼ ﺍﺯﺩﯾﺎﺩ ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ ﻧﻮﻉ ﯾﮏ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺎﺯﻭﻓﯿﻠﻬﺎ ﻭ ﻣﺎﺳﺖ ﺳﻠﻬﺎ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﮔﯿﺮﻧﺪﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺨﺶ Fc ﺍﯾﻤﻮﻧﻮﮔﻠﻮﺑﻮﻟﯿﻨﻬﺎﯼ IgE ﻭ IgG4 ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻫﺮ ﻣﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﻭ IgE ﺳﻄﺤﯽ ﺑﺎﺯﻭﻓﯿﻠﻬﺎ ﯾﺎ ﻣﺎﺳﺖ ﺳﻠﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻬﻢ ﻭﺻﻞ ﻧﻤﺎﯾﺪ (ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻟﺮﮊﻧﻬﺎ، ﺳﻢ ﺯﻧﺒﻮﺭ، C3a ﻭ C5a )، ﻣﻮﺟﺐ ﺩﮔﺮﺍﻧﻮﻻ‌ﺳﯿﻮﻥ ﺍﯾﻦ ﺳﻠﻮﻟﻬﺎ ﻭ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪﻥ ﻣﺤﺘﻮﯾﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻭﺍﮐﻨﺸﻬﺎﯼ ﺍﺯﺩﯾﺎﺩ ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ ﻧﻮﻉ ﯾﮏ ﺭﺍ ﺳﺒﺐ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.
 
همچنین بازوفیل ها فعالیت ضد انعقادی دارند
به علت ترشح هپارین مانع انعقاد خون میشوند
 
== نگارخانه ==
<gallery>