ویکی‌پدیا

توزیع نرم‌افزاری برکلی: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
جز Removing Link GA template (handled by wikidata)
علیرضا (بحث | مشارکت‌ها)
۱۷٬۷۰۷ ویرایش‌ها
جز ابرابزار
خط ۱:
{{جعبه اطلاعات سیستم‌عامل
|نام = توزیع نرم‌افزاری برکلی
|نشان =
|اندازه نشان =
|متن جایگزین نشان =
|توضیح نشان =
|تصویر =
|اندازه تصویر =
|متن جایگزین تصویر =
|توضیح تصویر =
|تاشو =
|توسعه‌دهنده = [[گروه تحقیقاتی سیستم‌های رایانه‌ای]]، [[دانشگاه برکلی]]
|شرکت سازنده =
|نوشته شده به زبان = [[زبان سی|سی]]
|خانواده = [[یونیکس]]
خط ۱۸:
|پلاتفرم = [[PDP-11]]، [[Intel 80386]]، [[وکس مجموعه دستور|VAX]]
|تاریخ اولین انتشار = ۱۹۷۷
|بروزرسانی مکرر =
|آخرین نسخه پایدار = 4.4-Lite2
|تاریخ آخرین نسخه پایدار = ۱۹۹۵
|آخرین نسخه آزمایشی =
|تاریخ آخرین نسخه آزمایشی =
|روش بروزرسانی =
|برنامه مدیریت بسته‌ها =
|واسط کاربری پیش‌فرض = [[واسط خط فرمان]]
|بازار مورد هدف =
|زبان‌ها =
|زبان‌های برنامه‌نویسی =
|پروانه =
|فضای کاربری = [[بی‌اس‌دی]]
|تاثیرگذار بر =
|تاثیر گرفته از =
|متوقف شده =
|وضعیت = با نوادگانش جایگزین شد
|قبل از =
|بعد از =
|وب‌گاه = ندارد
|وضعیت پشتیبانی =
}}
[[پرونده:Bsd distributions usage.svg|انگشتی|چپ|میزان استفاده از نسخه‌های مختلف بی‌اس‌دی]]
خط ۵۸:
موفقیت 3BSD یکی از عوامل اصلی بود که [[دارپا]] را بر آن داشت تا [[گروه تحقیقاتی سیستم‌های رایانه‌ای]] را مورد حمایت مالی قرار دهد تا یک نسخه استاندارد از یونیکس را برای پروژه تحقیقاتی آینده دارپا، [[پروژه وی‌ال‌اس‌آی|پروژه VLSI]] توسعه داده و آماده کند. CSRG نسخه 4BSD را منتشر کرد که حاوی بهینه‌سازی‌های بسیار زیادی نسبت به 3BSD بود و در اکتبر ۱۹۸۰ منتشر شد. بر طبق گفته [[جان کوارتمن]] و همکاران:
 
:: «4BSD سیستم‌عامل منتخب رایانه‌های VAX از همان ابتدا تا منتشر شدن [[سیستم سه یونیکس|سیستم سه]] بود. بسیاری از سازمان‌ها یک مجوز 32V می‌خریدند، اما به خودشان زحمت نمی‌دادند تا نوار نصب 32V را تهیه کنند و در عوض، 4BSD را از برکلی سفارش می‌داند. بسیاری از نسخه‌های نصب شده در [[سیستم بل]]، نسخه 4.1BSD بود (و هنوز هم همین نسخه را اجرا می‌کنند، و خیلی‌های دیگر هم 4.2BSD را اجرا می‌کنند).
 
4BSD (نوامبر ۱۹۸۰) تعدادی پیشرفت و قابلیت جدید نسبت به 3BSD داشت. از جمله قابلیت‌های مهم این نسخه می‌توان به قابلیت [[کنترل کار]]، برنامه [[دلیورمیل]] (جد [[سندمیل]])، [[سیگنال‌های یونیکس|سیگنال‌های]] «قابل اطمینان» و کتابخانه برنامه‌نویسی [[کورسز (کتابخانه برنامه‌نویسی)|کورسز]] اشاره کرد.
 
4.1BSD که در ژوئیه ۱۹۸۱ منتشر شد، پاسخی بود به انتقادهایی که از کارایی بی‌اس‌دی نسبت به سیستم‌عامل رایج در رایانه‌های VAX، [[VMS]] می‌شد. هسته 4.1BSD به شکل سیستماتیک توسط بیل‌جوی بهینه‌سازی شد تا اینکه توانست در برخی از آزمایش‌ها نتایج یکسانی را با VMS بدست آورد. قرار بود نتیجه کار تحت عنوان 5BSD منتشر شود، اما پس از اعتراض‌هایی از طرف [[AT&T]] این نام تغییر یافت. AT&T می‌ترسید که این نام، با نام [[سیستم پنج یونیکس]] اشتباه گرفته شود.
 
4.2BSD دو سال طول کشید تا آماده شود. این نسخه چندین قابلیت اساسی داشت. قبل از انتشار رسمی این نسخه، سه نسخه میانی منتشر شدند. 4.1a حاوی یک نسخه تغییریافته از پیاده‌سازی اولیه پروتکل [[TCP/IP]] توسط BNN بود. 4.1b حاوی [[سیستم‌فایل سریع بی‌اس‌دی]] بود که توسط [[مارشال کیرک مک‌کیوسیک]] پیاده‌سازی شده بود و نسخه 4.1c هم آخرین نسخه موقتی بود که در ماه‌های پایانی توسعه 4.2BSD منتشر شد. آزمایشگاه‌های بل از 4.1cBSD به عنوان سیستم پایه برای [[ویرایش هشت یونیکش]] استفاده کرد. این نسخه، نسخه‌ای از یونیکس بود که از پشتیبانی تجاری برخوردار بود و از طریق mtXinu در دسترس بود.
 
شخصی به نام Duane Adams از دارپا، به منظور هدایت کردن طراحی 4.2BSD، «کمیته راهبری» را تشکیل داد که از [[باب فابری]]، [[بیل جوی]] و [[سام لفلر]] از دانشگاه برکلی، Alan Nemeth و Rob Gurwitz از BBN، [[دنیس ریچی]] از آزمایشگاه‌های بل، Keith Lantz از [[استنفورد]]، Rick Rashid از Carnegie-Mellon، Bert Halstead از [[MIT]]،Dan Lynch از ISI و Gerald J. Popek از UCLA تشکیل شده بود. این کمیته از آوریل ۱۹۸۱ تا ژوئیه ۱۹۸۳ برقرار بود.
 
جدا از سیستم‌فایل سریع برکلی، تعدادی قابلیت دیگر هم از توسط مشارکت‌کنندگان خارج پروژه پیاده‌سازی شدند، از جمله قابلیت سهمیه‌بندی دیسک و کنترل کار. سان مایکروسیستمز هم پیش از منتشر شدن این نسخه، آن را بر روی رایانه‌های Motorola 68000 آزمایش کرد تا این اطمینان حاصل شود که سیستم به اندازه کافی پورتابل است.
خط ۷۷:
پس از انتشار نسخه 4.3BSD، این طور مشخص شد که BSD باید از معماری قدیمی VAX فاصله بگیرد. معماری Power 6/32 (با اسم رمز Tahoe) که توسط شرکت Computer Consoles Inc توسعه داده شده بود، خوب و امیدبخش به‌نظر می‌رسید، اما کمی پس از آن توسط توسعه‌دهندگانش رها شده بود. با این حال، پورتی برای این معماری به نام 4.3BSD-Tahoe که در ژوئیه ۱۹۸۸ منتشر شد، کاری ارزشمند محسوب می‌شد، چرا که در این پورت، کدهای وابسته به ماشین و کدهای مستقل از ماشین از یکدیگر جدا شده بودند که این کار باعث می‌شد تا بتوان در آینده BSD را راحت‌تر به دیگر سکوها پورت کرد.
 
جدا از تلاش برای پورتابل کردن سیستم، CSRG تلاش می‌کرد تا همچنین پشته پروتکل OSI را هم پیاده‌سازی کند، بهینه‌سازی‌هایی در حافظه مجازی انجام دهد و همینطور الگوریتم‌های TCP/IP جدید را در جهت انطباق با رشد اینترنت، توسعه دهد.
 
تا آن هنگام، تمامی نسخه‌های BSD حاوی کدهای انحصاری از AT&T بودند و در نتیجه برای استفاده از BSD می‌بایست یک مجوز کد منبع از AT&T تهیه می‌شد. اما مجوزها بسیار گران‌قیمت شده بودند و چندین شرکت و سازمان خارج از پروژه، برای منتشر شدن کدهای پشته شبکه به صورت مجزا، ابراز علاقه کرده بودند، که این پشته به طور کامل در خارج از AT&T توسعه داده شده بود و نیازی به تهیه مجوز از AT&T نداشت. به این ترتیب، نسخه Networking Release 1 (Net/1){{چر}} منتشر شد که عاری از کدهای AT&T بود و این امکان وجود داشت تا آن را آزادانه تحت [[پروانه بی‌اس‌دی]] منتشر کرد. این نسخه در ژوئیه ۱۹۸۹ منتشر شد.
خط ۹۳:
::چیزی که ادعا شده بود کپی‌برداری از کدها و دزدیدن اسرار تجاری بود. آن کدهایی که غیرقانونی بودند برای مدتی نزدیک به دو سال شناسایی نشدند. دادگاه می‌توانست بیشتر از اینها هم طول بکشد اما شرکت ناول USL را از AT&T خریداری کرد و این شرکت بدنبال برقراری آتش‌بس و حل و فصل کردن اختلافات بود. در پایان، ۳ فایل از مجموع ۱۸٫۰۰۰ فایلی که سیستم را تشکیل می‌داندند، حذف شدند و تغییرات جزئی دیگری هم به دیگر فایل‌ها اعمال شد. علاوه بر آن، دانشگاه [برکلی] قبول کرد که حق تکثیر USL را به حدود ۷۰ فایل اضافه کند، مشروط بر اینکه این فایل‌ها همچنان آزادانه قابل تکثیر باشند.
 
در ژوئیه ۱۹۹۴، سیستم‌عامل 4.4BSD به دو صورت منتشر شد: یکی نسخه 4.4BSD-Lite که به صورت آزادانه قابل انتشار بود و هیچ کدی ازAT&T در آن وجود نداشت. دیگری نسخه 4.4BSD-Encumbered بود که همانند نسخه‌های قبلی، نیازمند دریافت مجوز از AT&T بود.
 
آخرین نسخه BSD، نسخه 4.4BSD-Lite Release 2۲ بود که پس از انتشار این نسخه، گروه CSRG منحل شد و توسعه بی‌اس‌دی متوقف شد. از آن هنگام تا کنون، تعدادی سیستم‌عامل دیگر که به طور مستقیم یا غیرمستقیم بر اساس بی‌اس‌دی هستند، توسط داوطلبان توسعه داده می‌شوند.
 
علاوه بر آن، طبیعت سهل‌گیرانه پروانه بی‌اس‌دی به بسیاری از دیگر سیستم‌عامل‌ها چه آزاد و چه انحصاری این اختیار را داده تا قادر باشند کدهای بی‌اس‌دی را در خود بگنجانند. برای مثال، مایکروسافت ویندوز از کدهای بی‌اس‌دی در پشته TCP/IP خود استفاده کرده است.است؛ و از ویندوز ۲۰۰۰ به بعد، نسخه‌های بازکامپایل‌شده از ابزارهای خط فرمان بی‌اس‌دی که مربوط به شبکه می‌شوند را در سیستم‌عامل خود قرار داده است. همچنین داروین، سیستم‌عاملی که Mac OS X بر اساس آن ساخته شده هم از مشتقات 4.4BSD-Lite2 و فری‌بی‌اس‌دی محسوب می‌شود. برخی دیگر از نسخه‌های تجاری یونیکس نظیر [[سولاریس (سیستم‌عامل)|سولاریس]] هم حاوی کدهای بی‌اس‌دی هستند.
 
== رابطه با یونیکس ==
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/wiki/توزیع_نرم‌افزاری_برکلی»