چنان که در فهرست نوامبر ۲۰۰۶ میبینیم ده کامپیوتر برتر فهرست پانصد کامپیوتر برتر (و البته بسیاری کامپیوتر دیگر در این لیست) معماری سطح بالا اما مشابهی دارند. هر کدام مجموعهای از مولتی پروسسورهای تماماً SIMD هستند. هر ابررایانهیابررایانه ای بسته به تعداد مولتی پروسسورهای مجموعه، تعداد پروسسورهای هر مولتی پروسسور و نیز تعداد عملیاتی که میتواند به صوراصورت همزمان در هر پروسسور SIMD انجام بدهد از سایر ابررایانهها متفاوت میشود. در این سلسله چنین چیزهایی داریم:
* یک مجموعه کامپیوتری که کامپیوترهای آن از طریق شبکهٔ سرعت بالا یا شبکهٔ تعویض (switching fabric) اتصال بسیار مفصلی با هم دارند. هر کامپیوتر هم تحت نمونهٔ مجزایی از OS کار میکند.
* کمپیوترکامپیوتر مولتی پروسسور کامپیوتری است که تحت OS مشخصی کار میکند و بیش از یک CPU دارد و در آن نرمافزار سطح عملکرد از تعداد پروسسورها مستقل است. وظایفی مثل مولتی پروسسینگ متقارن (SMP) و دسترسی غیرهمشکل به حافظه (NUMA) را با هم انجام میدهند.
* یک پروسسور SIMD یک دستور را بر چندین دسته اطلاعات به صورت همزمان اجرا میکند. پردازنده میتواند چندمنظوره یا برداری با کاربرد خاص باشد. سطح عملکرد هم میتواند بالا یا پایین باشد.
طبق بررسی ماه نوامبر سال ۲۰۰۶ قانون مور (Moore) و اقتضااقتصاد مقیاسی (economy of scale) فاکتور اصلی در طراحی ابررایانهها هستند. یک PC دسکتاپ مدرن امروزه قوی تر از یک ابررایانه پانزده سال پیش است و این طراحیهایی که سابقاً اجازه میداد ابررایانهها از ماشینهای دسکتاپ بهتر عمل کنند در طراحی PCها استفاده میشوند. به علاوه هزینههای ایجاد تراشهها (چیپchip) باعث میشود طراحی تراشههای سفارشی برای کاربرد محدود مقرون به صرفه باشدنباشد بلکه تولید انبوه تراشهها را تایید میکند که مشتری داشته باشند و هزینهٔ تولید را پوشش بدهد. یک واحد کاری مدل هسته چهارگانه Xeon با عملکرد GHz۲٫۶۶ از یک ابررایانه C۹۰ کری چند میلیون دلاری که در دههٔ ۱۹۹۰ استفاده میشد بهتر است و حجم بسیار بالایی از کار که در دههٔ ۱۹۹۰ به چنین ابررایانهیابررایانه ای نیاز داشت امروزه با یک واحد کاری کمتر از ۴۰۰۰ دلاری انجام میشود.
مسایلی که ابررایانهها آنها را حل میکردند اکثراً باید موازی سازی میشدند (یعنی تقسیم کار بزرگ به چند کار کوچکتر برای انجام همزمان) آن هم به قطعات بزرگ تا حجم اطلاعاتی که بین واحدهیایواحدهای پردازندهٔ مستقل انتقال پیدا یممي کرد کاهش پیدا کند. این است که میتوان به جای بسیاری ابررایانههای سنتی از بستههای طراحی استاندارد بهره برد که با برنامه ریزی قابلیت عملکرد یگانه و همگرا را دارند.