گرامافون: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:EdisonPhonograph.jpg|200px|thumbبندانگشتی|leftچپ|گرامافون استوانه‌ای ادیسون، پیرامون ۱۸۹۹.]]

بی شک این ها با آن گرامافونی که اختراع توماس ادیسون بود، بسیار فرق دارند. آن چه که این دانشمند اختراع کرده بود یک گرامافون ( یا فونو گراف ) بود که با دستـگاه های مـدرن و مجهـز کنونی بسیار متفاوت است. با این وجود، همه‌همه آن ها از اصول فنی مشترکی پیروی می کنند، یعنی اکنون نیز اصول ضبط کردن صدا همان است که در زمان ادیسون می بود.

اکنون اگر کسی بیاید و در برابر آن لوله یا میکروفن حرف بزند و یا آواز بخواند، ارتعاش های صوتی اش از درون آن گذشته، به صفحه گردان برخورد می کند و آن را می لرزاند. آنگاه همراه با این صفحه گردان، صفحه مومی نیز می لغزد و سوزنی که بر رویش قرار گرفته، پیوسـته شیارهایی بر روی آن نقش می زند. البته باید صفحه به گونه‌گونه ی حلزونی بچرخد تا شیارها با هم قاطی نشوند. بدین گونه، سوزن پیوسته شیارهایی منظم و دایره وار پشت سر هم روی صفحـه مومی ایجاد می کند و با حک کردن ارتعاش های صوتی، صدای گوینده یا خواننده ای را در گرامافون ضبط می کند. البته مسیر این شیارها، حلزون وار، از پیرامون صفحه به داخل و به سوی مرکز آن می باشد. پس ضبط صدا بدین گونه است که انجام می پذیرد.

از این رو، مثلاً می توانند « امواج صوتی » را به « جریان های برقی » تبدیل کنند. یعنی آن که به وسیله امواج نوسان دار صوتی، جریان های نوسان دار الکتریکیدارالکتریکی پدید می آورند. سپس این جریان را نیـز تقویت کرده به آهن ربایی منتقل می کنند که سوزن ضبط، برسر آن وصل شده است. آن گاه سوزن بر روی یک صفحه مومی گردش و با انداختن شیارهایی، صدا را در آن ضبط می کند.