عباس علیزاده: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
+افزودن عکس و تمیزکاری
خط ۱:
{{جعبه زندگینامه
{{حق تکثیر مشکوک}}
|نام_شخص = عباس علیزاده
{{منبع نادرست}}
|نام_تصویر = Dr Alizadeh.JPG
{{ویکی‌سازی}}
|عرض_تصویر =
{{دیگر کاربردها|عباس}}
|توضیح_تصویر = عباس علیزاده، شوش، ۱۳۹۳
دکتر '''عباس علیزاده''' [[باستان شناس]] ایرانی در بسیاری از [[تپه‌های باستانی]] خوزستان و فارس کاوش کرد هم اکنون دارای کرسی باستان‌شناسی پیش از [[تاریخ ایران]] در موسسه شرق‌شناسی [[دانشگاه شیکاگو]] می‌باشد.
|نام دیگر =
|جوایز دریافتی =
|لقب‌ها =
|زمینه فعالیت =
|ملیت = [[ایرانی]]
|اهل =
|دوره =
|سال‌های فعالیت =
|محل زندگی =
|مذهب =
|نهاد =
|دستمزد =
|همسر =
|فرزندان =
|والدین =
|خویشاوندان سرشناس =
|آرامگاه =
|مدفن =
|نقش‌های برجسته =
|پیشه =[[باستان‌شناس]]
|وب‌گاه =
|منصب =
|سبک =
|مکتب =
|آثار =
|تاریخ_تولد = ۱۹۵۱ میلادی
|محل_تولد =
|تاریخ_مرگ =
|محل_مرگ =
|امضاء =
|گفتاورد =
|imdb_id =
|Soure_id =
}}
'''عباس علیزاده''' [[باستان‌شناس]] اهل [[ایران]] است که در بسیاری از [[تپه‌های باستانی]] خوزستان و فارس کاوش کرده و هم اکنون نیز در [[مؤسسه خاورشناسی دانشگاه شیکاگو|مؤسسهٔ خاورشناسی دانشگاه شیکاگو]]، باستان‌شناسی پیش از تاریخ ایران را تدریس می‌کند.
 
او در آغاز دههدههٔ ۱۹۷۰ در [[دانشگاه تهران]] مشغول به تحصیل در رشتهرشتهٔ [[روان‌شناسی]] بود، اما از آنجاآن‌جا که بیشتر هم‌بازی‌هایش در [[تیم فوتبال]]، دانشجویدانشجویان باستان‌شناسی بودند، او هم تغییر رشته داد. او در خلال یکی از بازدیدهای اخیرش از پایتخت باستانی تخت‌جمشید گفت: «احساس زیادی نسبت به روان‌شناسی نداشتم. به نظرم فقط رمانتیک بود.» او تحصیلاتش را در [[دانشگاه تهران]] و سپس در [[دانشگاه شیکاگو]] ادامه داد و در سال ۱۹۸۷ میلادی، دکترای خود را از این دانشگاه اخذ کرد. او کاوش‌های متعددی از جمله کاوش‌های [[تپه چغامیش]] و [[چغابنوت]] را رهبری کرده است.
 
علیزاده در عین حال کار سازمان‌دهی مجموعه سفالینه‌های [[موزه ایران باستان]] را پذیرفته است. کیسه‌هایی بزرگ از [[تکه سفال]] در زیرزمینی مرطوب نگه‌داری می‌شد و کارکنان موزه در شرف دور ریختن این توده بی‌نظم و ترتیب بودند. اما علیزاده مانع این کار شد، و امروز این موزه می‌تواند به داشتن مجموعه قابل‌توجهی از یک میلیون قطعه سفال به خود ببالد که با تلاش علیزاده بر اساس نوع و منطقه، طبقه‌بندی شده و در زیرزمینی که با بودجه دولت بازسازی شده نگه‌داری می‌شود. نیکلاس کوچوکوس، قوم‌شناس دانشگاه شیکاگو، که به علیزاده در این کار کمک کرده است می‌گوید: «بسیاری از سایت‌هایی که این سفال‌ها در آنها پیدا شده اکنون اصلاً وجود ندارند. این مجموعه بی‌نظیری است که ما تصور می‌کردیم از دست رفته است.» <ref>{{یادکرد خبر|پیوند = http://www.chn.ir/NSite/FullStory/News/?Id=113325&Serv=3&SGr=22 |عنوان =رفت‌و آمد پژوهشگران به شوش یک اقدام حفاظتی است| ناشر =خبرگزاری میراث فرهنگی |تاریخ =۲۱ آبان ۱۳۹۳ |بازیابی = ۲۸ نوامبر ۲۰۱۴}}</ref>
علیزاده پس از دیدار با یک استاد شیکاگویی در یک سایت حفاری در مرکز [[فلات ایران]] برای ادامه تحصیل به امریکا رفت. سه سال بعد، رژیم شاه سرنگون شد، دانشگاه‌ها بسته شدند، و از باستان‌شناسی در ایران اثر قابل توجهی باقی نماند. علیزاده پس از گرفتن مدرک دکترا از دانشگاه شیکاگو در سال ۱۹۸۷ برای تدریس درباره بادیه‌نشینان باستان به هاروارد رفت و سپس به عنوان استادیار به دانشگاه شیکاگو بازگشت. علیزاده در آغاز دهه ۱۹۹۰ برای دیداری خانوادگی به ایران بازگشت. مدت کوتاهی بعد به کمک بورسیه‌ای از شیکاگو و توافق مقامات ایرانی توانست یک ماه برای جمع‌آوری داده‌های باستانی-قومی با چادرنشینان ناحیه فارس همراه شود. او می‌گوید: «همان موقع فهمیدم که در ایران می‌توان کار کرد، برای همین چندین بار دیگر به ایران برگشتم.»
 
علیزاده بالاخره پس از تلاش‌های فراوان در سال ۱۹۹۶ اجازه حفاری در [[استان خوزستان]] را به دست آورد، اما از کمک همکاران آمریکایی‌اش برخوردار نبود. در سال ۲۰۰۱، پس از کوشش بسیار جواز حفاری در ایلام، در شمال خوزستان و در مرز عراق را به دست آورد که مرکز شکوفایی قدیمی‌ترین تمدن دارای خط بوده است، و این بار توانست گروهی را با خود از [[ایالات متحده]] به ایران بیاورد.
 
== منابع ==
اعضای تیم با هزینه دانشگاه شیکاگو و بورسیه [[بنیاد ملی علوم ایالات متحده]] شروع به کار کردند، اما خیلی زود دریافتند تحقیق در این ناحیه غیرممکن است. علیزاده می‌گوید: «عراقی‌ها پیش از ترک این ناحیه در سرتاسر آن مین گذاشتند. کار در آنجا بسیار خطرناک و غیرممکن بود.» در عوض تیم علیزاده به خوزستان رفت و در آنجا با آثاری نادر از چادرنشینان باستان روبه‌رو شد. اکنون او و همکارانش در حال کار روی حفاری‌های این منطقه‌اند.
{{پانویس}}
 
==پیوند به بیرون==
علیزاده در عین حال کار سازمان‌دهی مجموعه سفالینه‌های [[موزه ایران باستان]] را پذیرفته است. کیسه‌هایی بزرگ از [[تکه سفال]] در زیرزمینی مرطوب نگه‌داری می‌شد و کارکنان موزه در شرف دور ریختن این توده بی‌نظم و ترتیب بودند. اما علیزاده مانع این کار شد، و امروز این موزه می‌تواند به داشتن مجموعه قابل‌توجهی از یک میلیون قطعه سفال به خود ببالد که با تلاش علیزاده بر اساس نوع و منطقه، طبقه‌بندی شده و در زیرزمینی که با بودجه دولت بازسازی شده نگه‌داری می‌شود. نیکلاس کوچوکوس، قوم‌شناس دانشگاه شیکاگو، که به علیزاده در این کار کمک کرده است می‌گوید: «بسیاری از سایت‌هایی که این سفال‌ها در آنها پیدا شده اکنون اصلاً وجود ندارند. این مجموعه بی‌نظیری است که ما تصور می‌کردیم از دست رفته است.»
{{چپ‌چین}}
* [http://oi.uchicago.edu/research/projects/far/ Iranian Prehistoric Project]
{{پایان چپ‌چین}}
 
پروژه بعدی علیزاده کمک به باستان‌شناسان هموطن خود در تحقیقی جامع در منطقه تخت‌جمشید است که یکی از غنی‌ترین مناطق باستانی ایران به شمار می‌رود
 
 
== منابع ==
* خبرگزاری میراث خبر{{مدرک|نیازمند آدرس دقیق}}
* گفتگو با خود دکتر علیزاده
 
[[رده:باستان‌شناسان اهل ایران]]
[[رده:ایران‌شناسان]]
[[رده:آمریکایی‌های ایرانی‌تبار]]
[[رده:افراد زنده]]
[[رده:زادگان ۱۹۵۱ (میلادی)]]