کنفرانس برلین: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Siavash sh (بحث | مشارکتها) |
جز ربات:اصلاح تغییرمسیر ناوباکس |
||
خط ۱:
{{دیگر کاربردها}}
{{تاریخ جمهوری اسلامی ایران}}
'''کنفرانس برلین''' (نام اصلی: کنفرانس «ایران پس از انتخابات») نام همایش ۳ روزهای بود که از ۱۹تا ۲۱ فروردین ۱۳۷۹ به مدت سه روز از سوی [[حزب سبز آلمان]] و به دعوت [[بنیاد هاینریش بل]] در خانهٔ فرهنگهای جهان در [[برلین]]
این کنفرانس نزدیک به دو ماه بعد از انتخابات [[دوره ششم مجلس شورای اسلامی]] در ایران
== هدف ==
شرکتکنندگان در این کنفرانس هدف از برگزاری آن را از یک سو نشان دادن نظرات متنوع طیفهای مختلف فکری اصلاحطلب، با هدف ایجاد پلی میان اصلاح طلبان و اندیشمندان داخلی و فعالان سیاسی خارج از کشور، و از سوی دیگر برگزاری
== مخالفتهای اولیه ==
کنفرانس از یک سو مورد مخالفت و اعتراض برخی گروههای [[اپوزیسیون]] خارج از کشور قرار گرفت و از سوی دیگر در داخل با واکنش برخی جریانها و روزنامههایی نظیر [[روزنامه کیهان]] مواجه شد.<ref name=kadivar
[[حزب کمونیست کارگری ایران]] از مخالفین اصلی این برنامه بود و میتینگ آلترناتیوی را هم در بیرون سالن کنفرانس
اما اعتراضات داخل سالن کنفرانس زمانی شروع شد که، [[شادی امین]] فعال حقوق بشر مقیم آلمان به احترام کشته شدگان راه آزادی توسط جمهوری اسلامی
از جمله سخنرانان مخالف در کنفرانس که از اعضای رهبری حزب کمونیست کارگری بودند می توان به [[آذر مدرسی]] و [[مینا احدی]] اشاره کرد. در حالی که همه نیروهای معترض به کنفرانس با فریاد و شعارهای بی وقفه مصمم بودند مانع ادامه کنفرانس شوند، آذر مدرسی پشت تریبون رفت و اعلام کرد که نمایندگان مخالفان با برگزارکنندگان کنفرانس به توافق رسیده اند که اگر به آنان اجازه صحبت داده شود، معترضین در مقابل، ساکت شوند تا کنفرانس کار خود را ادامه دهد و از حاضرین سوال کرد که آیا موافق این قرار هستند یا نه که فریاد مرگ بر جمهوری اسلامی سالن را فرا گرفت. <ref>[http://www.youtube.com/watch?v=Q0fj9K4KUnA&feature=youtu.be&t=22m46s کنفرانس برلین، روایتی متفاوت از همه آنچه تاکنون دیده اید- قسمت اول]</ref>
در ادامه مینا احدی نیز در قسمتی دیگر پشت تریبون رفت و بعنوان
از سخنرانان میتینگ آلترناتیو بیرون از سالن می توان از [[بصیر نصیبی]]، سینماگر ایرانی در تبعید نام برد.
بعدها انتقادات گسترده ای از سوی نیروهای مختلف سیاسی نزدیک به جمهوری اسلامی و [[جبهه دوم خرداد]] علیه حزب کمونیست کارگری ایران به خاطر برهم زدن این کنفرانس مطرح شد. سایت '''پیک نت''' متعلق به جناحی از [[حزب توده]] در نوشته های مختلفی بهم زدن کنفرانس برلین را دستور مستقیم وزارت اطلاعات به حزب کمونیست کارگری عنوان کرده است.<ref>[http://www.pyknet.net/1384/08mordad/page/334moghadasi_mohebian.htm پیک نت؛ پاسکاری خنده دار ترور مقدسی ]</ref> در مقابل رهبری این حزب، دوم
== جنجالآفرینی ==
تلویزیون ایران با پخش برنامهای ۳۰ دقیقهای از بخشهایی کوتاه و سری شده از حدود ۱۶ ساعت از بعضی سخنرانیهای نشستهای کنفرانس (و نه تمام آنها)، در دو شب متوالی [[۲۹ فروردین|۲۹]] و [[۳۰ فروردین]] ماه [[۱۳۷۹]] از شبکه اول [[صدا و سیمای جمهوری اسلامی]]، به این کنفرانس جنبه ملی و ابعادی فراگیر بخشید. در این فیلم صحنههایی از عریان شدن یک مرد، رقصیدن یک زن، فریادهای مرگ بر جمهوری اسلامی و سران آن و بریدههایی از فیلم سخنرانی روزهای مختلف در کنار این صحنهها پخش شد.<ref name=kadivar
جنجال اصلی بر سر کنفرانس برلین یک هفته بعد از تمام شدن آن شروع شد. ماجرا به سرعت بالا گرفت. [[آیتالله خامنهای]] این کنفرانس را توطئه آلمانها و [[هاشمی رفسنجانی]] در نماز جمعه تهران آن را در راستای همه توطئههای آمریکا از [[رخداد طبس (اردیبهشت ۱۳۵۸)|حمله نظامی طبس]] به این سو خواندند. کفن پوشها در قم و شهرهای دیگر به راه افتادند و روحانیان طرفدار حکومت حکم ارتداد شرکت کنندگان را صادر کردند. ماجرا به یکی از گستردهترین بحرانهای سیاسی بعد از پیروزی محمد خاتمی تبدیل شد.<ref name=autogenerated1>[http://www.bbc.co.uk/persian/iran/2010/04/100411_l17_berlin_confrence_10th_anniversary.shtml بی بی سی]</ref>
== محاکمه شرکت کنندگان ==
حکم احضار از طرف دستگاه قضایی برای همه شرکت کنندگان فرستاده شد و به اتهام [[اقدام علیه امنیت ملی]] و [[تبلیغ علیه نظام]]
از میان شرکتکنندگانی که عضو [[کانون نویسندگان]] بودند و فاقد پایگاه و حمایتی در داخل نظام، عدهای همچون کاظم کردوانی و چنگیز پهلوان به ایران باز نگشتند و به تدریس در دانشگاههای خارج از کشور و فعالیتهای فرهنگی خود مشغول شدند.<ref>[http://www.bbc.co.uk/persian/arts/story/2005/03/050306_la-cy-kardavani.shtml BBC Persian<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref>
بسیاری از شرکتکنندگان اساساً دستگیر نشدند و بقیه پس از چند ماه آزاد شدند؛ اما [[حسن یوسفی اشکوری]] ابتدا به اعدام و سپس به هفت سال زندان و [[اکبر گنجی]] ابتدا به ده سال و سپس به شش سال زندان محکوم گردیدند. اشکوری بعد از چهارسال و نیم آزاد شد و اکبر گنجی تمامی شش سال را در زندان ماند.<ref name=autogenerated1
حزب کمونیست کارگری ایران در واکنش به این محاکمات، احکام محکمه اسلامى پرونده برلين را بی ربط به شرکت و اظهار نظر اين افراد در آن کنفرانس اعلام کرد و یادآور شد اين احکام ربطى به اعتراض مخالفان حکومت در سالن کنفرانس برلين و عکس العمل اين سخنرانان در قبال آن وقايع ندارد. [[منصور حکمت]] رهبر وقت این حزب در نوشته ای کوتاه یادآور شد که نوارهاى ويدئويى کنفرانس برلين گواه اين است که اغلب متهمين جانانه از حکومت اسلامى شان در ايران دفاع کردند. نه فقط اين، بلکه کسانى نظير سحابى، رئيس دانا، جلائى پور و اشکورى، و برخى ديگر، چه قبل از تشکيل پرونده، در جرايد و سخنرانى ها و چه در دفاعيات خود، باز آزاديخواهان و انقلابيون سرنگونى طلب و حزب کمونيست کارگرى و رهبرانش را آماج شديد ترين حملات و ترور شخصيت قرار دادند، کوچکترين ابايى از اين نداشتند که ما را "عامل اجانب" بخوانند و
== شرکتکنندگان ==
۱۷ شرکتکننده در این کنفرانس با گرایشهای متنوع بودند که بنا بر دعوت [[حزب سبزهای آلمان]] در آن کنفرانس حضور داشتند به ترتیب الفبا عبارتند از:<ref name=kadivar
* [[علی افشاری]]
* [[چنگیز پهلوان]]
خط ۵۸:
== منابع ==
{{پانویس|۲}}
▲{{جنبش دوم خرداد}}
{{سیاست-خرد}}
خط ۶۸:
[[رده:روابط ایران و آلمان]]
[[رده:زندانیان سیاسی اهل ایران]]
[[رده:همایشهای سیاسی]]▼
[[رده:گردهماییهای بینالمللی]]
▲[[رده:همایشهای سیاسی]]
|