خویشاوندی رضاعی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''خویشاوندی رضاعی''' نوعی نسبت [[خانوادهخویشاوندی|نسبت خانوادگی]] است که با [[شیر خوردن]] [[نوزاد]] از [[زن|زنی]] که [[مادر]] طبیعی او نیست، حاصل می‌شود. تأثیر این نوع قرابت فقط در منع [[ازدواج]] میان خویشان رضاعی است و آثار دیگر قرابت نسبی مانند [[ارث]] بردن و [[نفقه|انفاق]] در آن مطرح نیست.

آیه ۳۳ [[سوره نساء]] در بیان زنانی که [[ازدواج]] با آنان ممنوع است، می‌گوید: «...و امهاتکم اللاتی ارضعنکم و اخواتکم من االرضاعة» البته این آیه فقط ممنوعیت نکاح با مادر و [[خواهر]] رضاعی را بیان کرده اما در [[حدیث|احادیث]] و اخبار دامنه خویشان رضاعی گسترش یافته و به عمو و عمه و دائی و خاله و اجداد و نوادگان نیز می‌رسد<ref>شهید اول محمد بن مکی، ''«اللمعة الدمشقیه»'' در تحریرالروضة فی الشرح اللمعة. ص ۳۲۸</ref> در این زمینه حدیث معروفی از [[محمد]] است که می‌گوید: «یحرم من الرضاع ما یحرم من النسب» یعنی رضاع از حیث حرمت نکاح در حکم [[نسب]]نَسَب (رابطه نسبی) است.<ref>صفایی. ص ۲۶۵</ref>. این حرمت برای ازدواج با خویشاوندان رضاعی همسر شخص نیز وجود دارد<ref>ماده ۱۰۴۷ قانون مدنی، بند ۱ و ۲</ref>.