پارک ملی گلستان: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۹:
|تارنمای اینترنتی =
}}
'''پارک ملی گلستان''' یا '''جنگل گلستان''' منطقهٔ حفاظت شده‌ای در شرق [[استان گلستان]] و غرب [[استان خراسان شمالی]] است. این منطقه قدیمی‌ترین [[پارک ملی]] ثبت شده در کشور [[ایران]] و پناهگاهی کم‌نظیر برای حیات‌وحش است که ۱۳۵۰ گونهٔ گیاهی و ۳۰۲ گونهٔ جانوری، از جمله نیمی از گونه‌های پستانداران ایران را در حدود ۹۰۰ کیلومتر مربع مساحت خود جای داده‌است و به همنی دلیل از سوی یونسکو به عنوان ذخیره‌گاه زیست‌کره در [[میراث جهانی یونسکو]] به ثبت رسیده است.
جنگل گلستان بدون تردید ارزشمندترین منطقه ایران چه از لحاظ کمیت و چه از نظر تنوع حیات جانوری و گیاهی است. تنوع زیستی پارک ملی گلستان حتی فراتر از برخی کشورهای اروپایی است که صدها برابر این پارک وسعت دارند. نام استان گلستان هم از روی این منطقه انتخاب شده‌است.
پارکک ملی گلستان از بهترین زیستگاههای پستانداران بزرگی چون پلنگ، خرس قهوه‌ای، گرگ، مرال، شوکا، گوسفند وحشی و بز وحشی، آهوی ایرانی و گراز است و به ویژه به خاطر جمعیت فراوان [[قوچ و میش اوریال]] معروف است. جمعیت قوچ‌ومیش‌های این پارک ملی در دهه ۱۳۵۰ حدود ۱۵۰ هزار رأس برآورد شده‌بود که معادل نزدیک به سه‌چهارم کل جمعیت گوسفندان اوریال دنیا می‌شد.▼
▲
== تاریخچه ==
سطر ۵۵ ⟵ ۵۶:
یک‌هشتم [[گیاهان|گونه‌های گیاهی]]، یک‌سوم گونه‌های [[پرندگان]] و بیش از ۵۰ درصد از گونه‌های [[پستانداران]] کشور در این پارک زندگی می‌کنند.
۶۹ گونه پستاندار وابسته به ۶ [[راسته (زیست‌شناسی)|راسته]]، ۲۱ [[خانواده (زیست‌شناسی)|خانواده]] و ۵۰ [[سرده]] در پارک ملی گلستان شناسایی شده‌است. [[پلنگ]] و [[خرس قهوه‌ای]] از گوشت‌خواران بزرگ پارک ملی هستند. [[سمور جنگلی]] از گوشتخوارانی است که احتمالاً فقط در پارک ملی گلستان زندگی می‌کند و بر ارزش ژنتیکی پارک افزوده‌است. دیگر پستانداران مهم ساکن این جنگل شامل [[مرال]]، [[شوکا]]، [[گراز]]، [[گربه جنگلی]]، [[تشی]]، [[آهوی ایرانی]]، [[گوسفند وحشی]] (قوچ و میش)، [[گرگ]]، وشق، [[روباه سرخ]]، [[روباه ترکمنی]] و [[بز کوهی]] (کل و بز) می‌شود. از راسته [[خفاش|خفاش‌ها]] تاکنون ۱۸ گونه در این پارک شناسایی شده‌است.
این منطقه از بهترین زیستگاههای [[گوسفند وحشی اوریال]] بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین زیرگونهٔ گوسفند وحشی ایران است و یکی از خالص‌ترین جمعیت‌های قوچ و میش اوریال را در خود جای داده‌است. جمعیت این حیوان در جنگل گلستان در دهه ۱۳۵۰ حدود ۱۵۰ هزار رأس برآورد شده‌بود که معادل نزدیک به سه‌چهارم کل جمعیت گوسفندان وحشی اوریال دنیا می‌شد.<ref>[http://www.iucnredlist.org/apps/redlist/details/15739/0 Ovis orientalis] IUCN Red List, 2008</ref>
اکنون گرچه جمعیت آنها قطعا کاهش زیادی داشته، اما هنوز نیز مشاهده آنها بخصوص در ارتفاعات جنوبی پارک آسان است و به نوعی به نماد پارک تبدیل شده‌اند.
یکی از ویژگی‌های منحصر به‌فرد این پارک برای گردشگران، حضور پرتعداد [[گراز]]ها، بدون ترس از انسان در کنار جاده‌ای است که از مرکز پارک می‌گذرد. نترسیدن حیوانات وحشی از انسان‌ها در برخی کشورها امری کاملا طبیعی است اما در ایران پدیده‌ای نادر و عجیب محسوب می‌شود. برخی گرازهای پارک به قدری با انسان راحت هستند که حتی از دست مسافران غذا می‌خورند. البته این وضعیت فقط در مورد گراز وجود دارد و بقیه حیوانات پارک مثل تمام حیوانات ایران بشدت از انسان هراسان و گریزانند.<ref>[http://www1.jamejamonline.ir/papertext.aspx?newsnum=100843761786 به سرزمين گياهان گوناگون خوش آمديد] محسن کاظم‌پور، روزنامه جام جم، ۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۰</ref>
۱۴۹ گونه پرنده متعلق به ۱۵ راسته، ۴۲ [[تیره (زیست‌شناسی)|تیره]] و ۸۹ سرده در پارک ملی گلستان شناسایی شده‌است که از این تعداد پرنده ۴۸ نوع در فصل بهار و تابستان در منطقه مشاهده می‌شود و ۶۲ گونه بومی پارک ملی هستند. مهمترین این پرندگان شامل [[قرقاول]]، [[کبک]]، [[تیهو]]، [[زنگوله‌بال]]، [[کوکر سینه‌سیاه]]، [[ابیا]]، [[بلدرچین معمولی]]، [[دارکوب سیاه]]، [[بلبل]]، [[توکای باغی]]، انواع مختلف [[سهره|سهره‌ها]]، [[زردپره|زردپره‌ها]]، [[مگس‌گیر|مگس‌گیرها]]، زنبورک‌ها و دم‌سرخ‌ها و پرندگان شکاری همچون [[قرقی]]، [[جغد خال‌دار]]، [[دلیجه]]، [[سارگپه پابلند]]، [[سارگپه]]، [[عقاب دوبرار]]، [[دال سیاه]]، [[دال]]، [[عقاب دریایی دم‌سفید]]، [[بالابان]]، و [[هما (پرنده)|هما]] می‌شوند.
| |||