'''مدح''' اصطلاحاً به تعریف و تمجید کردن از دیگری گفته می‌شود. در [[فرهنگ ایرانی]]، مدح جایگاه بزرگی داشته استداشته‌است. شاهان [[ایران]] و اکثر نقاط دنیا به اینکه از آنها تعریف شودشود، اهمیت زیادی می‌داده اندمی‌داده‌اند.▼
مدح اصطلاحاً به تعریف کردن از دیگری گفته می‌شود.
▲در فرهنگ ایرانی مدح جایگاه بزرگی داشته است. شاهان [[ایران]] و اکثر نقاط دنیا به اینکه از آنها تعریف شود اهمیت زیادی می‌داده اند.
مداحی ریشه ای تاریخی در سیره پیامبر و اهل بیت دارد. در زمان پیامبر، اشعار زیادی هم در مدح و ثنای خداوند و هم در مدح پیامبر اکرمو هم در رابطه با وقایع تاریخی مثل غدیر خم سروده شده که بسیاری از این اشعار در دیوان های مختلف شعری از جمله دیوان صاحب بن عباد موجود است و در کتاب « الغدیر » نیز علامه امینی بسیاری از این اشعار را آورده است.
ائمه شاعران را به سرودن شعر درباره خداوند و پیامبر و اهل بیت تشویق می کردند و همین امر نشان دهنده جایگاه والای مداحی در اسلام است.
دعبل بن خزاعی شاعر معروف شیعی توفیق بزرگی یافته و در زمان علی ابن موسی الرضا اشعار زیادی را در محضر پرفیضش قرائت نموده است.
هم اکنون مداحی به صورت یک پیشه حرفه ای در ایران، عراق، پاکستان و سایر کشورهای شیعه نشین دنبال می شود و علاقمندان بسیاری از طوایف و حتی ادیان مختلف دارد که این نشان دهنده عمق نفوذ اسلام و تشیع در دل هاست.
