حمام: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Kyanpasha (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: برخی خطوط با فاصله آغاز شده‌اند
Kyanpasha (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۷:
 
گرم خانه: در گرمابه، محل اصلی شستشو و جای مشت و مال که خزینه از ملحقات آن است.
گرم خانه، محل شستشو و تطهیر بدن می‌باشد. گرم خانه اغلب فضایی ساده‌تر از بینه است که گوشه‌هایی برای نشستن و شستشو دارد. خزینه آب گرم و حوض آب سرد و فضاهایی خصوصی‌تر برای استحمامشستشو در مجاورت گرم خانه قرار دارد.
 
روشنایی گرم خانه از نور گیرهای سقفی تأمین می‌شود. نورگیرهایی با شیشه‌های عدسی مانند وجود دارد تا نور کافی وارد گرمابه شده و داخل گرمابه دیده نشود.
 
ورودی حمام و نیز فضای بین بینه و گرم خانه را که «میان در» نامیده می‌شود به نوعی با پیچ و خم بسیار طراحی می‌کردند که جلو تبادل مستقیم حرارت و رطوبتنم را بگیرد و هوای بیرون حمامگرمابه به بینه و هوای بینه به گرم خانه و بالعکس به سهولت منتقل نشود. کل حمام را برای حفظ گرمای درونی آن، معمولاً پایین‌تر از سطح زمین و درون خاک می‌ساخته‌اند.
== فضای پشتیبانی ==
یعنی فضاهای مربوطه به تأمین آب و حرارت گرمابه مثل تون یا آتشگاه و انبار هیزم، که تون محل افروختن آتش در پشت گرم خانه و خزینه قرار داشته و از بیرون گرمابه به آن وارد می‌شوند.
خط ۴۲:
*تون یا گلخن: مجموعه راهرو، اتاقک و دیگ بزرگ مسین که در کف و زیر خزینه تعبیه می‌شود و آب خزینه را داغ می کند. و شخصی به اسم تون تاب در فواصل زمانی منظم به وسیله افروختن هیزم و سایر مواد سوختی در تون؛ آب داخل خزینه را گرم نگه می‌داشته است. دود ناشی از دود و دم سوختن به صورت مستقیم به دودکش‌ها مرتبط نمی‌شده بلکه توسط گربه روهای کف حمام به بیرون گرمابه هدایت می‌شده تا از گرمای آن برای گرم شدن کف گرمابه استفاده شود. نام‌های دیگر تون؛ گلخن(گرخانه)، تیون و پاتیون است.
== آداب گرمابه ==
گرمابه فرهنگ و اداب خاصی داشته است بویژه برای عروسی ها و مراسم های ملی و همچنین برای کدخدا و آخوند ده و شهرهای کوچک.
در قدیم معمولاً هفته ای یک بار حمام می رفته اند و بویژه شب های جمعه شلوغ ترین روزهای حمام بوده است.
شلوغ ترین روزهای سال در حمام های ایرانی معمولاً چند روز عید و بخصوص یک روز قبل از نوروز بوده است.