سارگون دوم: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
اصلاح پیوندها |
جز ربات:افزودن الگو ناوباکس {{شاهان بابل}}+نشانی+املا (۹.۲)+اصلاح ارجاع لاتین |
||
خط ۲۳:
'''سارگن دوم''' امپراتور [[آشور]] (۷۲۲-۷۰۵ قم.) و بنیانگذار سلسله سارگون. در زمان سارگون دوم، دولت آشور که قدرتمند شده بود، پیشروی خود را به داخل فلات ایران ادامه داد. قدیمیترین مطلب مربوط به شهر [[تبریز]]، در کتیبه سارگن دوم پادشاه آشور آمده است که آن را شهری بزرگ، آباد و دارای باروی تو در تو وصف کرده است.
شهر '''ایزیرتا''' (یا '''ایزیرتو''')<ref>Izirtu,Izirta</ref> که [[سقز]] کنونی باشد، قبل از اولین اتحاد [[اتحادیه قبایل ماد]] به عنوان پایتخت [[ماننا]] شناخته
== دخالت در ماننا ==
[[ایرانزو]] مؤسس سلالهٔ ماننا و پدر [[اولوسونو]] در سال - ۷۱۶ پ. م. - در گذشت. در آن سال پسر بزرگ او [[آزا]] بر سریر سلطنت نشسته بود [[متاتی]] فرمانفرمای [[زیکرتو]] و [[تلوسینا]] فرمانفرمای [[آندیا]] و [[بگداتو]] فرمانفرمای [[اوئیش دیش]]<ref>همهٔ اینها جزء شاهکان اراضی ماننا در [[آذربایجان قلمداد شدهاند.</ref> که مانند [[دیاکو]] حکّام منصوب از طرف [[ماننا]] بودند، علیه آزا خروج کردند. ظاهراً اتهام ویژهٔ آزا این بود که با سارگون دوم عقد اتحاد بسته است. آزا دستگیر و کشته شد و جنازهٔ او را در کوه [[اوآئوش]]<ref>سهند کنونی</ref> افکندند. سارگون دوم بیدرنگ مداخله کرد و موفق به دستگیر کردن باگداتو گشت و فرمان داد پوست از تنش بر کنند و لاشهٔ او را در معرض تماشای ماننائیان قرار داد و پسر دیگر [[ایرانزو]] را که [[اولوسونو]] نام داشت بر تخت سلطنت نشاند. معهذا اولوسونو که در میان افراد و دار و دستهٔ ضد آشوری محصور بود بیدرنگ از [[آشور]] جدا شد و کوشید تا با [[اورارتو]] عقد اتحاد ببندد. وی ۲۲ دژ را که در منطقهٔ هم مرز با آشور قرار داشت به [[روسا]] پادشاه اورارتو داد و فرمانفرمایان درّههای بخش علیای [[زاب]] کوچک « ایّتی » فرمانفرمای [[آلابریا]] و « آشورله » فرمانفرمای [[کارالا]] را به اقدام علیه آشور وادار کرد.{{تمدنهای باستانی آسیای غربی}}
خط ۴۲:
== جنگهای سارگن دوم ==
* ۷۲۱ (پیش از میلاد)؛ سارگن دوم پادشاه آشور بر [[اسرائیل]] چیره
* ۷۲۰ (پیش از میلاد)؛ پایان محاصره [[انطاکیه]] از سوی آشوریان.
* دهه ۷۱۰ (پیش از میلاد)؛ انطاکیه و [[صیدون]] بر آشور شوریدند.
خط ۵۵:
با اینکه بعدها لشکریان آشور بارها به داخل خاک ماد نفوذ کردند ولی مرز امپراطوری [[آشور]] عملاً به آنسوی حدّی که سارگون دوم معیّن کرده بود تجاوز نکرد. آشوریان حتّا در همین حدود هم به دشواری میتوانستند خاک [[ماد]] را جزو کشور و دولت خویش محفوظ داشته ضبط و نظم دهند. بنابر این در دورهٔ طغیان نفوذ آشور به داخل ماد، مرزهای منطقهٔ اشغالی ایشان را میتوان به قرار زیر دانست.
* بخش علیای [[زاب]] کوچک و [[دیاله]]. کاملاً اشغال شده بود.
* مرز شمال از کوههای [[گیزیل بوندا]]<ref>[[قافلانکوه|Qaflankuh-e Sharqi Rural District]]</ref> و ناحیهٔ [[زنجان]]- [[قزوین]] عبور میکرد. اینجا مرز شرقی نواحی اشغال شده آغاز میگشت و تا مغرب قزوین و مشرق [[همدان]] امتداد مییافت.
* مرز جنوبی بخش اشغالی آشوریان در خاک ماد از کوه [[الوند]] شروع شده از سلسله جبال شمال درّهٔ [[کرمانشاه]] در جهت شرقی غربی تا بستر شاخههای [[رود دیاله]] ممتد بود. در آغاز، اراضی مزبور که توسط آشوریان اشغال شده بود شامل پنج ایالت میشد بدین شرح: [[زاموا]]، [[پارسوا]]، [[بیت همبان]]، [[کیشهسو]] و [[خارخار]]. بعدها دو ایالت اخیرالذکر به چندین ناحیهٔ کوچک تجزیه و تقسیم شدند.
خط ۷۵:
نفوذ کامل آشوریان فقط در نقاطی حکمفرما بود که دژهای آنان بر آن ناظر بودند<ref>پادگانهای آشوری عبارت بودند از [[کار نین اورتا]، [[کار شاروکین]]، [[کار نابو]]، [[کار سین]]، [[کار آداد]]، و [[کار ایشتار]].</ref> و مردم محل را تبعید کرده به جایشان ساکنان کشورهای دیگر<ref>بخصوص [[سوریه]] و [[فلسطین]] </ref> را ساکن ساخته بودند. ولی در پیرامون این نقاط اهالی [[ماد|مادی]] و [[کوتی]] تحت فرمان فرمانفرمایان پیشین و سران قبایل خویش بودند و فقط وقتی خراج میپرداختند که به عنف مجبورشان کنند و یا ضرورت قطعی اقتضا کند.
== سال بعد از اطفای شورش خارخار ==
لشکرکشی سال - ۷۱۴ پ. م. - به منظور تنبیه [[زیکرتو]] و [[آندیا]]<ref>بر خلاف [[اوئیش دیش]] که در سال ۷۱۶ قلع و قمع شده بود. ممکن است که [[روسای یکم]] در سال ۷۱۵ ناحیهٔ اوئیش دیش را از [[ماننا]] متنزع و تصرف کرده باشد.</ref> که هنوز سر به اطاعت ننهاده بودند طرح شده بود. در آغاز لشکرکشی، سارگون دوم وارد ایالت [[سوریگاش]] - یکی از ایالات ماننا - شد. شاید سوریگاش همان ایالتی باشد که [[روسای یکم]] در سال ۷۱۶ پ. م. تسخیر کرد<ref> [[رازلیق|Razliq]] ؟</ref>. هدایای ماننا در این محل توسط [[اولوسونو]] پادشاه آن کشور و کسان و مشاوران وی تقدیم سارگون دوم شد. آنگاه سارگوندوم به منظور تظاهر جنگی از متصرفهٔ پادشاهی غیر مستقل و کوچک [[آلاباری]] در بخش علیای [[زاب کوچک]] گذشت و تعدادی [[اسب]] و دام از [[بلا پالی دین]]<ref>Belapaliddin</ref> دست نشاندهٔ خویش برسم هدیه گرفت و سپس وارد ایالت آشوری [[پارسوا]] گشت و محتمل است منظورش استتار نیّات واقعی خویش و فریب دادن طرف یعنی اورارتو بود. اینجا از طرف خداوندان دهکدههای اراضی [[ماد]] که قبلاً مطیع آشوریان گشته بودند<ref>در متن سالنامهها از [[نامار]]، [[بیت سانگی بوتو]]، [[بیت آبدادانی]] و کشور [[مادها]] سخن میگوید.
== جنگ سارگون دوم با روسا ==
سارگوندوم به رغم وعدهٔ خویش که جنگ با روسا را آغاز کند و شاید باز هم به خاطر گمراه کردن روسا به طرف سرحدّات جنوبی و جنوب شرقی ماننا حرکت کرد و متوجه [[زیکرتو]] شد. در قلعهٔ ماننایی [[پانزیش]] که با زیکرتو و [[آندیا]] هممرز بود<ref>ظاهراً در جنوب [[میانه]] قرار داشت</ref> مرکز آذوقه این لشکرکشی تأسیس گشت. آنگاه سارگوندوم از رودک [[ایشتازائو]]<ref>. این نام رودخانه است و چناکه از اشتقاق غیر [[اکدی]] و ویژگی املای میخی آن بر میآید با نام الهه [[ایشتار]] مناسبتی ندارد. «آی» در آغاز کلمه برای احتراز از ثقل و ترادف دو مصوّت گذاشته شده.Ištaraura</ref> گذشته وارد ایالت [[آئوکانه]]<ref>Aukane</ref> در سرزمین [[متاتی]] زیکرتویی شد. متاتی روش دیرین را بکار بست و مقّر خویش یعنی قلعهٔ [[پاردو]] - نزدیک [[میانه]] - را ترک گفته در کوه [[اوُآشدیریکا]]<ref>Uašdirikka</ref> علیالظاهر بزغوش داغ کنونی و به احتمال ضعیف [[سبلان]] داغ پنهان شد. ولی به این اقدام اکتفا نکرده و به شتاب نیروهای جنگی خویش را برای الحاق به [[روسای یکم]] روانه کرد. روسا که از نیّت سارگون دوم یعنی نفوذ در ناحیهٔ مجاور [[دریای خزر]] زیکرتو مطلع شده بود از سمت مغرب با عجله پیش میآمد تا راه او را از پشت سر سدّ نماید و تارومارش کند.
در این میان سارگوندوم محافظانی را که متاتی در گردنهٔ [[اوُآش دیرمکو]] گذاشته بود از میان برداشت و ۱۳ دژ زیکرتویی را غارت و ویران کرد<ref>[[ایشتائی پا]]، [[ساکتاتوش]]، [[نانزو]]، [[آئوکانه]]، [[کابانی]]، [[گوروسوپا]]، راکسی، [[گیم داکریکا]]، [[باروناکا]]، [[اوبابارا]]، [[سی ته را]]، [[تاشتامی]]، و [[تسامیا]]. قلاع گیمداکریکا و باروناکا مختوم به « کا» ممکن است از اسلاف [[کیانیان]] باشند.</ref> و سپس به ناگهان جهت حرکت خویش را تغییر داده متوجه مغرب و ایالت [[اوئیشدیش]] متعلق به [[ماننا]] در ناحیهٔ [[مراغه]] فعلی که از طرف [[اورارتو]] اشغال شده بود، گشت<ref>این واقعه شاید در سال - ۷۱۵ پ. م. - اتفاق افتاد.</ref>. این تغییر جهت، ظاهراً، هم از آغاز لشکرکشی جزو نقشهٔ سارگوندوم بود و وی در اوئیشدیش گزارشی از عامل و جاسوس خود دریافت که مؤید این نقشه بود. عامل خبر داد که لشکریان [[روسا]] نزدیک میشوند.
== برملا شدن نقشهٔ روسا ==
در هر حال نقشهٔ روسا و متاتی نقش بر آب شد. در جنگ کوهستان [[اوُآئوش]] آشوریان نیروهای ایشان را تارومار کرده به سرزمین [[اورارتو]] عقب نشاندند. سارگوندوم با یک راهپیمایی معجّل کرانه شرقی [[دریاچه اورمیه]] را بسوی شمال درنوردید. مردم محل به وسیلهٔ آتشی که بر قلل کوهها افروخته میشد از نزدیک شدن لشکر آشور با خبر شده مساکن خویش را ترک میگفتند. نخست [[اوشکایا]]<ref>[[اسکو]] کنونی در دامنهٔ غربی [[سهند]]</ref> که قلعهٔ مرزی اورارتو بود و محتملا در عهد [[ساردوری دوم]] هنگام تسخیر ناحیهٔ [[سوبی]]<ref>در گزارش سارگوندوم آمده که سوبی در زبان اورارتویی بمعنی کشور [[ماننهیان]] است. بدین سبب شاید برخی از لشکرکشیهای مذکور در متنهای اورارتویی که به [[ماننا]] صورت گرفته مربوط به [[سوبی]] باشد.</ref> واقع در کرانهٔ شرقی دریاچهٔ اورمیه - که پیشتر به ماننا تعلق داشت - ساخته شده، اشغال گشت. این قلعه نگهبان راه وصول به سوبی و [[ناحیه زرند]] بود. بنا به گزارش سارگوندوم سوبی از طرف پادشاه اورارتو بویژه برای پرورش [[اسب]] جهت سواران اورارتویی معیّن شده بود.
خط ۹۳:
در یکی از متون سارگوندوم آمده است که در این موقع پادشاه [[آشور]] ۲۲ قلعهای را که در سال - ۷۱۶ پ. م. - [[روسا]] اشغال کرده بود و همچنین دو قلعهای را که در طی لشکرکشی همان سال از روسا و [[متاتی]] گرفته شده بود به [[اولوسونو]] شاه ماننا داد. به احتمال قوی یکی از دو قلعهٔ اخیرالذکر [[اوشکایا]] و دیگری [[پاردا]] و یا [[آنیاشتانیا]] بوده است. ولی ممکن است که ماننائیان به این اکتفا نکرده و از وضع موجود استفاده نموده قطعات دیگری از اراضی سابق اورارتو را در نقاط شمالی کرانهٔ [[دریاچه اورمیه]] اشغال کرده باشند. در گزارش سارگوندوم، به مناسبت تسخیر قلاعی در بخش [[سان گی بوتو]] - نزدیک [[خوی]] با عبارت مبهمی از [[ماننا]] یاد شده و محتمل است که اولوسونو خواسته بوده مرزی جدید در سلسلهٔ جبالی که اکنون سرحدّ میان [[ایران]] و [[ترکیه]] از آن میگذرد بر قرار سازد، زیرا که اورارتوئیان نظارت بر نقاط شرقیتر سلسله جبال مزبور را از دست داده بودند و آشوریان که مرز مشترکی با آن سرزمین نداشتند قادر نبودند نظارت خویش را در آنجا مستقّر کنند.
== سال ۷۱۳ و حمله به ماد ==
سارگوندوم در سال - ۷۱۳ پ. م. - لشکرکشی به داخل ماد را آغاز کرد. مادها از سال ۷۱۴ منتظر حمله بودند و از آن بیم داشتند. بهانهٔ این لشکر کشی شورشی بود که در ناحیهٔ [[کارالا]]<ref>در یکی از درههای بخش علیای [[زاب کوچک]] </ref> وقوع یافت و ساکنان آنجا مردی را که دستنشاندهٔ آشوریان بود طرد کردند و سارگوندوم ساکنان کارالا را قلعوقمع کرد و از آنجا عازم [[الی پی]] و [[ماد]] گشت. و پس از ورود به الیپی [[دالتا]]<ref>دالتو یا تالتو</ref> پادشاه آنجا را بر سریر سلطنت [[کارالا]] مستقر ساخت. این عمل بدان سبب ضرورت یافت که پادشاه مزبور طرفدار [[آشور]] بود و اتباع وی و حتا بزرگان و اعیان نیز از این رهگذر از وی ناراضی بودند<ref>[[فهرست نام دهندگان]].سالنامهها خبر میدهند که سارکوندوم پذیرفت در اردوگاه خویش ۲۲۰۰ تن اسیر.
کشور [[سیگری سو]]، کشور [[بائیتعان]]،<ref>یا [[باعیت]] (Ba-i-it-An اشتقاق از سامی عربی بمعنی [[خانه خدا]]، [[بیستون (شهر)|بیستون]] بسیار غیر محتمل است گرچه
قطعهٔ بالا از چندین جهت جالب توجه است. مسیر سارگوندوم آنچنانکه باید روشن نیست ولی مبدأ آن [[الی پی]] نزدیک [[کرمانشاه]] بود. از اماکن نامبرده نامهای [[اوریاکّی]] و [[اوپوریا]] ( اوپورئی - اوپاریا ) آشناست اوپاریا شاید همان « نیپاریا» در متون [[تیگلت پیلسر سوم]] باشد. هر دو محل جزو ایالت [[خارخار]] بوده است. این موضوع در مورد ناحیهٔ [[سیگریس]] که نام آن در آغاز متن آمده نیز صادق است. بنابر این دیگر ایالات را نیز، نباید دور از اراضیی که قبلاً به آشور ملحق شده بود، جستجو کرد.
خط ۱۴۰:
== پیوند به بیرون ==
* [http://www.tarikhbook.ir/
{{شاهان بابل}}
[[رده:آشور]]
[[رده:پادشاهان آشور]]
|