خلسه دلپذیر: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز Removing Link GA template (handled by wikidata)
Fatemibot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات: جایگزینی خودکار متن (-بر‌گزار +برگزار)
خط ۶۸:
دیوید گیلمور این آهنگ را در تمام تورهای تک‌نوازی خود به اجرا درآورد.
 
در تور/کنسرتی که در سال ۱۹۸۴ برای ترویج آلبوم خود ''[[عقب‌گرد]]'' بر‌گزاربرگزار کرده بود، لیست تنظیمی اشاره به آهنگی بنام «بیا ای تنبل بزرگ» دارد و برای خواند قسمت مربوط به دکتر از دو خواننده با نام Gregg Dechart و Mickey Fea استفاده کرد. در ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱ از Robert Wyatt،[[کیت بوش]]، دورگا مک‌بروم و [[باب گلداف]] (کسی که نقش پینک را در فیلم دیوار پینک فلوید ایفا کرده بود) برای خواندن استفاده کرد.
 
در ۲۹ می۲۰۰۶ و در [[رویال آلبرت هال]]، [[دیوید بویی]] به عنوان خواننده ویژه مهمان بخش مربوط به واترز را خواند، روز بعد در ۳۰ می[[ریچارد رایت]] قسمت مربوط به واترز را خواند، این اجرا در ویدیوی Remember That Night شامل شده‌است.
گیلمور این آهنگ را در اجرای [[زنده در گدانسک]] نیز به نمایش گذاشت. در اواخر سال ۲۰۱۲ واترز تورهایی را برای اجرای کامل آلبوم دیوار بر‌گزاربرگزار کرد که به طور طبیعی این آهنگ را نیز شامل می‌شد.
واترز پیش از تور اروپایی خود منتشر که گیلمور پذیرفته تا سولوی این آهنگ را در یکی از اجراهای وی بنوازد اما زمانش را منتر نکرد و در سال ۲۰۱۱ در ورزشگاه او۲ آرنا لندن این اجرا تحقق یافت.
[[پرونده:Roger Waters The Wall Live Kansas City 30 October 2010 2.jpeg|بندانگشتی|راجر واترز در تورهای خود، در حال اجرای «بی‌حس و راحت،۳۰ اکتبر ۲۰۱۰»]]
خط ۷۸:
بعد از ترک پینک فلوید راجر واترز اولین بار آهنگ را در [[کنسرت دیوار در برلین]] (۱۹۹۰ ۲۱ ژوئیه) به اجرا گذاشت، کنسرتی که برای گرامی‌داشت تخریب [[دیوار برلین]] به اجرا درآمده بود. در این اجرا واترز خواننده اصلی بود و [[ون موریسون]] بخش مربوط به گیلمور را می‌خواند و توسط لاون هلم و ریک دانکو دو عضو گروه «بند» حمایت می‌شد. سولوی گیتار توسط [[اسنوی وایت]] و ریک دیفونزو نواخته می‌شد. این ویرایش آهنگ در فیلم برندهٔ اسکار ۲۰۰۶ یعنی «[[رفتگان]]» به کارگردانی [[مارتین اسکورسیزی]] نیز قرار گرفت. این آهنگ در سریال آمریکایی «[[سوپرانوز]]» نیز شنیده می‌شود. ون موریسون از این نسخه در آلبومی گردآوری‌شده در سال ۲۰۰۷ استفاده کرد.
 
بدنبال اجرای برلین، واترز در سال ۱۹۹۱ در جشنوارهٔ «Guitar Legends» که در اسپانیا بر‌گزاربرگزار شده بود این ترانه را به اجرا درآورد و از براک هارنسبی به عنوان خواننده مهمان استفاده کرد.
 
در ۱۹۹۲ واترز آهنگ را همراه با [[دان هنلی]] از اعضای [[گروه ایگلز]] در لس‌آنجلس اجرا کرد. طی سالهای ۱۹۹۹ و ۲۰۰۰ دوی برمهال و اسنوی وایت، واترز را در خواندن بخش مربوط به گیلمور همراهی کردند؛ در سال ۲۰۰۲ [[چستر کی‌من]] و وایت این نقش را عهده‌دار بودند. در ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ [[جان کرین]] و [[اندی فیرویدر لاو]] به همراه [[دیو کیلمینستر]] قسمت مربوط به گیلمور را خواندند و تکنوازی توسط اسنوی وایت نواخته می‌شد.
 
در طی تورهای دیوار که واترز شخصاً بر‌گزاربرگزار کرد Robbie Wyckoff بخش گیلمور را خواند و دیو کیلمینستر تکنوازی را می‌نواخت و هر دو در بالای دیوار صحنهٔ نمایش مستقر می‌شدند؛ مانند گیلمور در تورهای دیوار پینک فلوید در ۱۹۸۰-۸۱.
 
در ۱۲ می۲۰۱۱ دیوید گیلمور به عنوان مهمان ترانه را در او۲ آرنا لندن در قسمتی از تور دیوار واجرز خواند و تکنوازی هم توسط وی در بالای دیوار اجرا شد.