طراحی بوم‌شناختی: تفاوت میان نسخه‌ها

طراحی اکولوژیکی توسط Sim Van der Ryn و Stuart Cowan بدین صورت تعریف می‌شود که: هر نوع طراحی که اثرات زیست محیطی مخرب را با اقدام خود با فرایندهای زندگی به حداقل می‌رساند. طراحی [[محیط زیست]] مسئول یک رشته طراحی یکپارچه محیط زیست است.

تعریف طراحی اکولوژیک زمانی به کار می‌آید که با دید مثبت به آن نگاه کنیم و تلاش ما رسیدن به طراحی سبز باشد و نه فقط کنارآمدن با محدودیت‌های آن قبل ازاین کار لازم است که بدانیم آیا معماران و طراحان برای پاسخ دادن به این پرسش آمادگی دارند؟ جواب آنها به احتمال زیاد منفی است. تقریباً به جز طراحان منظر، تمامی طراحان به گونه‌ای آموزش دیده‌اند که هیچ پیش زمینه جدی ای در رابطه با اکولوژی و زیست‌شناسی محیطی ندارند، بنابراین منطقی است که برای ساخت محیط مصنوع تفکرات ما [[جهت یابی]] اساسی و سریعی به سمت طراحی اکولوژیک پیدا کند.

یکی از جنبه‌های اساسی سیستم‌های طبیعی آن است که اکوسیستم‌ها و تمامی بیوسفر نسبتاً پایدار و برگشت پذیرند، توانایی سیستم‌های طبیعی در مقابله با تخریب‌ها و باز گرداندن آنها از شک‌های منظمی که به آنها وارد می‌شود. اصلی مهم در نگهداری و مدیریت سیستم‌های زنده است. حفظ یکپارچگی و دست نخوردگی شبکه موجودات، عملکرد و فعالیت‌های آنها درون اکوسیستم و شبکه ایی که سیستم‌های مختلف را به یکدیگر ارتباط می‌دهند، برای تضمین پایداری و حیات آنها لازم است. ساده شدن اکوسیستم‌ها و از هم گسیختن شبکه‌های ارتباطی بین آنها، شکنندگی و [[آسیب پذیری]] شدید و غیرقابل جبرانی را برای آنها به وجود می‌آورد. در [[تغییرات آب و هوا،هوا]]، شکستن [[لایه ازن،ازن]]، کاهش تنوع زیستی، افول شیلات، بروزمکرر طغیان قرمز در دریاها، افزایش سیل‌های ویرانگر و خشکسالی، شواهد فراوانی بر ناپایداری روزافزون بیوسفر دیده می‌شود.

* طراحی اکولوژیک؛ اهمیت [[تنوع زیستی]] گونه‌ها را در نظر دارد.

با پیشرفت شهرها، از تعداد گونه‌ها، اندازه و یکپارچگی اکوسیستم‌ها کاسته شده است و در نتیجه توانایی طبیعت در ایجاد و خلق زندگی جدید کم شده است. تنها در طی چند شده سرمایه‌ای را که طبیعت در طی میلیون‌ها سال ذخیره کرده و انباشته بود، به مصرف رساندیم، علاوه بر آنکه قدرت طبیعت در ایجاد سرمایه‌های جدید، سلب نموده‌ایم، ساختمان سازی برای مثال (پاک سازی اراضی، کارهای ساختمانی و ...) معمولاً منجر به ساده‌سازی اکوسیستم می‌شود که در نتیجه از حالتی متنوع به حالتی ساده‌تر تبدیل می‌شود. نتیجه چنین ساده‌سازی از دست رفتن حالت ترمیم پذیری طبیعت است که می‌تواند مشکلات کوتاه مدت و یا تغییرات دراز مدت، نظیر تغییر [[آب و هوا]] را جبران نماید و اغلب چنین حالتی باعث کاهش انعطاف روابط بین محیط مصنوع و اکوسیستم می‌شود، درعین اینکه محدودیت‌های اکوسیستم برای سیستم‌های مصنوع بشر می‌افزاید، در نهایت وابستگی بشر و سیستم‌های ساخت او با عملکرد اکوسیستم‌ها نه تنها کمتر نمی‌شود که روز به روز هم افزایش می‌یابد. توانایی تحلیل رفته اکولوژیکی به معنی آن است که فعالیت‌های بشر هم، هر روز محدودتر می‌شود و اختیارات آن کاسته می‌شود، بنابراین باید محیط طبیعی را احتیاط بیشتری مورد استفاده قرار داد، بخصوص به حفظ تنوع زیستی آن توجه بیشتری باید نمود.

بین سالهای ۱۸۹۰ تا ۱۹۲۵ [[پاتریک گدس]] بیش از همه در مورد مفاهیم اکولوژی شهری به تحقیق و نظریهپردازی پرداخته است. دراین دوه نظریات مربوط به هماهنگی و وابستگی بین «شهر و ناحیه» در شهر و استفاده از زمینهای شهری مورد توجه قرار گرفت. عقاید پاتریک گدس در زمینه «لزوم هماهنگی زندگی اجتماعی در شهرها» به شدت نظر تئوریسینهای شهری را به خود جلب کرد وجنبه‌های مختلف اکولوژی شهری بیش از پیش اعتبار یافت. دنباله مطالعات پاتریک گدس به وسیله محققین معروف این رشته نظیر:

مفهوم اکوسیتی اولین بار توسط [[سازمان ملل]] در سال ۱۹۷۱ مطرح شد. ریچارد رجیستر(Richard Register)یکی از اولین نویسندگانی بود که به تعریف واژه اکو-سیتی (Eco-City)در کتاب «اکوسیتی برکلی: ساخت شهرهایی برای آینده‌ای سالم» (Eco-city Berkeley:Building cities for a healthy future)در سال ۱۹۸۷ کمک کرد؛ بنابراین، تعریف دقیق اکوسیتی چه می‌تواند باشد؟ رجیستر اکوسیتی را چنین تعریف می‌کند: «اکوسیتی شهری است که با توجه به تأثیرات محیطی آن طراحی شده باشد، مردمی در آن ساکن باشند که دغدغه به حداقل رساندن انرژی مورد نیاز برای غذا، آب و ضایعات خروجی گرما، آلودگی هوا- [[دی اکسیدکربن،اکسیدکربن]]، متان و [[آلودگی آب]] را داشته باشند." و در ادامه بیان می‌دارد که «شهر پایدار خودش را از طریق حداقل نیاز به محیط طبیعی اطرافش تغذیه می‌کند و از منابع [[انرژی تجدید پذیر]] بهره می‌برد.»

کولین فورنیه(Colin Fournier)همچنین تعریفی را برای اکوسیتی فشرده ارائه می‌دهد که رویکرد مشابهی را دنبال می‌کند: "یک اکوسیتی فشرده، شهری است که در تعادل و هماهنگی با محیط طبیعی ساخته شده است. این شهر دارای مرزهای مشخص و نسبت بهینه بین تراکم و شبکه فضاهای باز عمومی بوده و توسط بلوکهای شهری با کاربری مختلط تعریف شده است. تراکم بهینه اکوسیتی فشرده امکان حضور مغازه‌های تجاری [[خرده فروشی]] را به شکل گسترده داده و به خلق یک سیستم [[حمل و نقل]] کارآمد عمومی کمک

می‌کند. به همین ترتیب به ساکنانش این امکان را می‌دهد که در محدودهای پیادهمدار زندگی کنند که حرکت پیاده و استفاده از سیستم [[حمل و نقل عمومی]] را تشویق کرده و استفاده گسترده از اتومبیل را کاهش می‌دهد.

طراحی واحدهای همسایگی و منطقههای شهری همواره تجربه بسیار پیچیدهای بوده و برنامهریزی اجتماعات پایدار منوط به تقویت شرایط اجتماعی شهروندانش می‌باشد. یک اجتماع محلی حدود ۵۰۰۰ نفر جمعیت دارد و دارای ایستگاه حمل و نقل عمومی (اتوبوس) باشند. [[طراحی شهری]] همواره دارای بعد اجتماعی (وبنابراین سیاسی) می‌باشد. به عنوان یک جامعه جهانی در [[قرن بیست]] و یک، انسانهااز شرایط یکدیگر در کشورهای دیگر آگاه و متأثر می‌باشند. هرچند که در بسیاری از شهرها در [[کشورهای توسعه یافته]] مردم در حال بازگشت به مراکز شهری می‌باشند، با این وجود شهرهای بسیاری در سرتاسر دنیا از کاهش سرزندگی در مراکزشان مواجه هستند که باعث خالی شدن ساختمانهای مسکونی، از رونق افتادن مغازهها و افزایش بیکاری شده است. با در نظر گرفتن شرایط شهرهای مختلف و متوجه می‌شویم که نشانهها و علائم در این شهرها مشابه یکدیگر است؛ و چاره این موضوع نیز تعریف مجدد هویتی (Identity)کالبدی مراکز این شهرها و انتساب نقش جدید برای هستههای شهری می‌باشد. پیش از این «ویژگیهای شهر و جامعه فرا- صنعتی» تعریف شد: مکانهایی که افول شهری و کمبود سرمایه‌گذاری و متعاقباً نرخ بالای بیکاری و ساختمانهای فرسوده در کنار رشد سریع شهری در نواحی حاشیهای و پررونق یافت می‌شود. هر دو شرایط افول و رشد در کنار هم در یک شهر قابل مشاهده هستند. علت این مسئله اغلب نبود یک برنامه راهبردی در مواجهه با تغییرات جمعیتی و ساختارهای اقتصادی است.

* میزان انتشار [[دی اکسید کربن]] را کاهش دادهاند و یا فاقد آن می‌باشند. تولیدکننده‌های خودکفای انرژیهای تجدید پذیر هستند.

* دارای آب با کیفیت بالا و [[مدیریت آب]] شهری دقیقی می‌باشند.

* اجتماعات فشرده معمولامعمولاً در کنار هسته‌های حمل و نقل شکل می‌گیرند. "tod سبز" که شامل ساختمانهای ارزان قیمت و کاربری‌های مختلط می‌باشند.

* از راهبردهای طراحی منفعلانه(Passive design strategies) و ایدههای [[معماری خورشیدی]] برای تمامی ساختمانها استفاده گردد تا بتوان میزان جذب گرما در تابستان را کاهش داد.

* به گونه‌ای ساختمانها جهت گیری کنند که بتوانند در تابستان خنک و در زمستان [[نور خورشید]] را جذب کنند.

* با استفاده از باغچههای محلی و [[کشاورزی شهری]] بخشی از مواد غذاییشان را تأمین کنند و از این طریق ایمنی غذا را افزایش داده و"فاصلهٔ تولید کننده تا مصرف کننده"(Food Miles)کاهش دهند.

* از یک رویکرد میان رشتهای جهت بسط [[مدیریت شهری]] پایدار بهره ببرند.