انجدان: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
برچسب: نیازمند بازبینی |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: نیازمند بازبینی |
||
خط ۱:
{{جعبه شهر ایران
|نامرسمی= روستای انجدان
|روینقشه= آری
|عرضجغرافیایی =33.9617
خط ۳۲:
}}
'''روستای انجدان''' از روستاهای [[دهستان مشکآباد]] بخش مرکزی [[شهرستان اراک]] در [[استان مرکزی]] ایران است.
این روستا در منطقهای کوهستانی قرار دارد که کوه چشمه و کوه برف شاه در اطراف آن است و غارهای کوچک و بزرگ فراوانی در نزدیکی آن وجود دارد. ارتفاع انجدان از سطح دریا دو هزار متر است. این روستا در ۶۴ کیلومتری شمال [[خمین]]، ۳۷ کیلومتری شرق [[اراک]] و با همین فاصله از غرب [[محلات]] قرار گرفتهاست.
== نامگذاری ==
خط ۴۵:
== تاریخ ==
از پیشینة کهن روستای انجدان تا سدة ۸ق/۱۴م آگاهی دقیقی، - بجز سنگ قبرهای یافت شده و اطلاعات محلی - در دست نیست. ناحیهای که امروزه روستای انجدان در آن قرار دارد، در سدههای نخستین اسلامی - احتمالاً - جزو کورة دوراخور قم بودهاست، اما در هیچیک از منابعی که از دوراخور نام بردهاند، به انجدان یا نامی مشابه آن اشاره نشدهاست (قمی، ۱۱۷، ۱۴۱-۱۴۲ دهگان، ۲-۳).
از سدة ۹ق/۱۵م پس از استقرار پایگاه امامان اسماعیلی در روستای انجدان بر اهمیت این محل افزوده شد و پیروان این مذهب از نقاط دور و نزدیک برای دیدار امامان و اعطای نذوراتشان به روستای انجدان میآمدند. پس از سقوط قلعة الموت توسط هلاکوخان (۶۵۴ق/۱۲۵۶م) گروهی از اسماعیلیان در آذربایجان ساکن شدند و پایگاه امام نزاری به آذربایجان منتقل شد. پس از تقسیم نزاریان به دو شعبة محمدشاهی و قاسم شاهی، قاسم شاهیان تصمیم به تغییر محل سکنای امامشان از آذربایجان گرفتند، زیرا پایگاه آنان در آذربایجان که تحت فرمان حاکمان سنی مذهب قرار داشت، ایمن نبود.در هنگام امامت مستنصربالله دوم (۸۶۸ - ۸۸۵ق/۱۴۶۴-۱۴۸۰م)، مشهور به شاه قلندر، سی و دومین رهبر نزاری، پایگاه امامان به روستای انجدان انتقال یافت. روستای انجدان بعد از جستجو و بررسی برای اقامت امامان نزاری انتخاب شد، زیرا دارای شرایط ویژهای بود و به دو شهر کاشان و قم که دارالمؤمنین خوانده میشد و بهطور سنتی از مراکز قدرت شیعیان به شمار میرفت، نزدیک بود. اسماعیلیان در روستای انجدان دوباره نیرو گرفتند و سازمان جدیدی ایجاد کردند فرستادن داعیان نیز برای تبلیغ به نقاط مختلف آغاز گردید. در این دوره امامان نزاری روستای انجدان دیدگاههای خود را تحت پوشش فرقههای صوفیه بیان میکردند. احیای روستای انجدان، نوزایی دوبارة اندیشه و فعالیتهای تبلیغی اسماعیلیان بود (دفتری، ۴۶۹ -۴۶۷ خراسانی، ۱۳۹- ۱۴۰ ایوانف، .(۴۹
در دورة حکومت [[صفویه]] در ایران سیاست مذهبی برپایة مرشد و مرید قرار داشت و رهبری مذهبی غیر از پادشاه صفوی مورد پذیرش نبود، بنابر این، نزاریان به سبب شناخته شدن [[شخصیت حقیقی]] امامان نزاری و فعالیتآشکارشان تحت فشار و آزار قرار گرفتند. در ۹۸۱ق/ ۱۵۷۳م امیرخان موسی لو حاکم [[همدان]] به دستور [[شاه طهماسب]] به [[کاشان]] و روستای انجدان هجوم برد و اسماعیلیان را قتلعام، و مرادمیرزا رهبر آنان را دستگیر کرد (قاضی احمد، ۱/۵۸۲ -۵۸۴). صادق کیا (ص ۳۶-۳۷) به نقل از تاریخ الفی به اقامت گروهی از نقطویان در نواحی کاشان و روستای انجدان اشاره میکند که همزمان با سرکوب اسماعیلیان در دورة شاه طهماسب بود. نقطویان روستای انجدان نیز سرکوب شدند. احتمالاً بین این دو فرقه همکاری وجود داشت و گروهی از نقطویان در روستای انجدان، یا نواحی اطراف آن زندگی میکردند. در دورة [[شاه عباس]] (۹۹۸- ۱۰۳۸ق/۱۵۹۰- ۱۶۲۹م)، اسماعیلیان نزاری بار دیگر طریق تقیه پیش گرفتند و روابط حسنهای بین امامان نزاری روستای انجدان و شاه عباس برقرار گردید و خلیلالله سی و نهمین امام نزاری با یکی از خواهران شاه عباس ازدواج کرد و در فرمانی امامان روستای انجدان از پرداخت مالیات معاف شدند. در زمان امامت شاه نزار، چهلمین امام نزاری پایگاه امامان به روستای کهک محلات در ۳۵ کیلومتری روستای انجدان انتقال یافت (دفتری، ۴۹۸ ،۴۷۴ دهگان، ۳۸).
در دورة [[اشرف افغان]] (ه م) روستای انجدان محل برخورد سپاهیان اشرف و عثمانیها بود و بعد از شکست سپاهیان عثمانی، به دستور اشرف روستای انجدان ویران شد و قلعة نورآباد که در هنگام اقامت امامان نزاری در روستای انجدان [[ارگ (معماری)|ارگ]] آنان بود، با خاک یکسان گردید و گروه کثیری از ساکنانش کشته، یا اسیر شدند. در دورههای بعد روستای انجدان اعتبار گذشته را نداشت، چنانکه به قولی در دورة قاجار تنها به عنوان شکارگاهی مناسب مورد توجه بود (حزین، ۶۳ فووریه، ۳۶۵-۳۶۶).
روستای انجدان و نواحی اطراف آن در مدت اقامت امامان نزاری در سدههای ۹-۱۱ق/۱۵-۱۷م از مراکز اندیشة غیر وابسته به [[حکومت مرکزی]] بود و نخستین رسالههای اسماعیلیان نزاری پس از سقوط الموت در روستای انجدان نگاشته شد. ملاصدرا حکیم برجستة دورة صفوی مدتی از زندگیش را در انزوا در کهک قم که در نزدیکی روستای انجدان قرار داشت، گذراند و به نوشته [[ابراهیم دهگان]] با امام نزاری در ارتباط بود (همانجا).
روستای انجدان خاستگاه نویسندگان و ادیبان برجستة پس از سدة ۹ق/۱۵م در ایرانبود که از آنجملهاند: ملا داعی انجدانیو برادرش ملک طیفور، شاه طاهر دکنی و میرزا ابوتراب بیک فرقتی (واله، ۴۷۹ آذر، ۲۳۹- ۲۴۰ فخرالزمانی، ۴۱۳ به بعد دفتری، .(۴۳۷
امامان اسماعیلیه در دورة اقامتشان در روستای انجدان آثار و بناهایی ایجاد کردند که امروزه اکثر آنها ویران شدهاست، از جمله قلعة نورآباد، قلعة امیرخان، قلعة وزیر و [[کاروانسرای شاه]] عباسی. در انجدان سه مقبره (بقعه های شاه قلندر، شاه قریب و چهل دختران) وجود دارد که مزار شماری از امامان نزاری و خانوادههایشان بوده است.
روستای انجدان نسبت به جمعیت اندکش دارای مساجد و حسینیههای بسیاری است که طبق نوشتة دهگان به ۱۷ یا ۱۸ باب میرسد و این نشان از اهمیت مذهبی و فرهنگی روستای انجدان در گذشته دارد از جمله مسجد سرچشمه که مشهور به مسجد شاه خلیلالله بود و مسجد جامع که توسط شاه خلیلالله تعمیر شد و تاریخ بنای آن را به سدههای نخستین اسلام نسبت میدهند (دهگان، ۲۸- ۲۹، ۳۱، ۱۰۶-۱۱۰ ایوانف، ۵۶ -۵۳ دفتری، ۴۶۰ -۴۵۹ قطب، ۱۴۵).
بنا به اقوال گوناگون این روستا در حمله مغولها به ایران به شدت آسیب دید و مردم برای فرار از گزند مغولها در زیر روستا نقب حفر نموده و در زیر زمین مشغول به زندگی شدند. لازم به ذکر است که قدمت این روستا بیش از هزار سال تخمین زده میشود. سنگ قبری نیز در یکی از قبرستانهای این روستا بدست آمده که متعلق به نوه سلمان فارسی میباشد. در این سنگ اشاره به روستای انجدان اصفهان شده با توجه به اینکه شهر اراک قدمتی دویست ساله دارد و در گذشته این منطقه زیر نظر اصفهان اداره میشده و در منطقه روستای دیگری به این نام وجود ندارد این احتمال وجود دارد که [[سلمان فارسی]] زاده این روستا بوده و از اهالی این روستا به شمار آید. این سنگ قبر هم اکنون در موزه [[حمام چهار فصل]] اراک نگاه داری میشود. با در نظر گرفتن این واقعیت، احتمالاً قدمت این روستا به قبل از اسلام نیز میرسد.
== مردم ==
|