'''کوه جهان‌بین'''در غرب شهر [[هفشجان]] در [[استان چهار محال و بختیاری]] قرار دارد. این کوه یکی از مهمکوه‌های ترینرشته سلسلهکوه جبال [[زاگرس]]شمال غربی محسوب می شوداست. رشته کوه جهان بین به طول ۳۰کیلومتر ازجنوب روستای شمس‌آباد شروع و تاغربوتاغرب روستای [[مصطفی آباد]] در حومه شهر [[هفشجان]] امتداد دارد. بلندترین قلل آن به نام‌های دالانک با ۳۳۴۲ متر،مرکزیمتر، هفشجان با ۳۳۱۵ متر و شمس‌آباد با ۳۱۳۸ متر ارتفاع می‌باشد.
== وجه تسمیه ==
رشته کوه جهان بین در حومه هفشجانشهر کرد قرار دارد. چون از فراز قله دالانک، مرتفع‌ترین قله رشته جهان بین، منطقه عظیمی شامل شهرکرد و شهرهای نجف‌آباد و اصفهان و قلل مرتفع [[زردکوه]] و زاگرس کاملا دیده می‌شود به همین مناسبت به آن نام جهان بین داده‌اند.<ref>[http://www.kziran.com/training/infopeak/397-وجه-تسمیه-کوه-ایران»» وجه تسمیه کوههای ایران]</ref>فاصله ی نزدیک آن به مرکز استان و چشم انداز زیبای آن از شهرکرد آن را به یکی از پرطرفدار ترین کوه های استان به خصوص برای صعودهای یک روزه تبدیل کرده است.زیبایی چشم نواز و شکوه این کوه سبب شد تا نام صدا و سیمای مرکز و آرم استان چهارمحال و بختیاری ملقب به نام جهان بین باشد.<ref>{{یادکرد
|کتاب=سیمای فرهنگ و طبیعت استان چهارمحال و بختیاری
== منابع ==
|ناشر =سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری
|چاپ=۱۳۹۲
|شهر=تهران
|نویسندگان=حیدر صادقی، فرهاد رئیسی، محمد مهدی
شفقت دهکردی، مهرداد رئیسی، محمد رضا طاهر پور و مهراب محمدی
|صفحه=ص 100
|سال=۱۳۹۲ خورشیدی
|شابک=٩٧٨-٦٠٠-٩١٦٨٧-٨-١
}}</ref>
==جهان بین در تاریخ==
کثرت چشمه ساران،دامنه‌های سرسبز شمال‌شرقی،صخره‌های مرتفع و غارهای ژرف و نیز زیبایی بی نظیر قله‌ی مرکزی یعنی نای هفشجان که در عین حال یکی از بی نظیر و منظم ترین قلل کشور است،از ویژگی های منحصر به فرد این رشته کوه می باشد.در دامنه این رشته کوه آثار تاریخی از شکل گیری تمدن‌هایی کهن در هزاره‌های پیش از تاریخ حکایت دارد.بقایای راه های سنگ چین شاهراهی شوش و خوزستان به اصفهان یا گبیانه،کتیبه ی نیمه تصویر نگاری گرنوشته،تپه ی شهر کهنه و از همه مهم تر تپه های اسکندری و زیگورات اسکندری که خارق العاده ی ترین آثار بشری است در<nowiki> </nowiki>ایجاد تمدنی به صورت یک دولت شهر و بودن تپه ی اسکندری به صورت یک معبدگاه<nowiki> </nowiki>عظیم چون زیگورات های بین النهرین و ایلامیان از ویژگی های ممتاز دامنه ی این رشته کوه است.چشمه های بسیار زیاد آن سبب گردید تا این منطقه را با عنوان '''مَرغ هزار خانی''' یا '''منطقه ی هزار و یک چشمه'''<nowiki> </nowiki>بشناسند حال آنکه امروزه گردشگاه چشمه زنه در دامنه ی قله ی زیبای مرکزی جهان بین هفشجان از جمله ی جاذبه های گردشگری نزدیک به مرکز استان می باشد.<ref>{{یادکرد
|کتاب=سیمای فرهنگ و طبیعت استان چهارمحال و بختیاری
|ناشر =سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری
|چاپ=۱۳۹۲
|شهر=تهران
|نویسندگان=حیدر صادقی، فرهاد رئیسی، محمد مهدی
شفقت دهکردی، مهرداد رئیسی، محمد رضا طاهر پور و مهراب محمدی
|صفحه=ص 65،66،67،68،69 و 70
|سال=۱۳۹۲ خورشیدی
|شابک=٩٧٨-٦٠٠-٩١٦٨٧-٨-١
}}</ref>
[[پرونده:رشته کوه جهان بین هفشجان.jpg|centre|thumb|813x813px|کوه جهان بین هفشجان]]
[[پرونده:کوه مرکزی رشته کوه جهان بین هفشجان.png|centre|thumb|461x461px|قله مرکزی جهان بین هفشجان]]
