بربرها: تفاوت میان نسخه‌ها

{{بدون منبع}}

 

در یک شب تابستانی در سال ۴۱۰ میلادی، «[[ویزیگوت]]»ها به شهر روم حمله کردند و به مدت سه روز بربرهای گرسنه، خانه‌های ثرومندان را چپاول نمودند. در طول ۸۰۰ سال، این اولین باری بود که رم مورد مورد حمله قرار گرفته بود. با انتشار خبر از این واقعه در سراسر قلمرو امپراتوری، مردم تصور کردند که دنیا به پایان خود رسیده است. حقیقتی که احساسات کمتری بر می انگیخت این بود که امپراتوری روم غربی، مدت زمانی بود که رو به زوال نهاده بود.

 

 

تا سال ۴۰۰ میلادی، جمعیت رم به شدت کاهش یافته بود. دلیل این کاهش روشن نیست، اما ممکن است بر اثر طاعون با الودگی‌های سربی حاصل از به کارگیری لوله‌های آب سربی و یا ظروف غالبی سربی باشد. با این جمعیت کم، جمع آوری مالیات لازم برای اداره امپراتوری و دفاع از مرزهای طولانی آن مشکل بود. تولید محصولات کشاورزی نیز کاهش یافته بود، و حاکمان رم مجبور بودند برای تهیه غذا بع استان‌هایشان در شمال [[آفریقا]] اتکا کنند.

 

 

امپراتوری روم برای تامین نیروی انسانی لازم - سرباز و برده - بطور فزاینده‌ای به بربرها متکی می‌شد. در سپاه روم، تعداد زیادی سرباز بربر خدمت می‌کردند که توسط فرماندهان بربر رهبری می‌شدند. در واقع، بربرها به حدی در امپراتوری گسترش یافته بودند که امپراتور «هونوریوس» (۴۲۳ - ۳۹۵ م) از محبوبیت سبک مو و شلوار بربرها شاکی و نگران بود. تمام خانه‌های رم، بردگان بربر داشتند احتمالاً کسی که دروازه به روی «[[ویزیگوت]]»ها گشود یک برده بربر بود.

 

 

حتی بعد از چپاول رم بدست «ویزیگوت» ها، شهر هنوز تا حدی آرام و امن بود. این بدان خاطر بود که نیروی دریایی رم اداره آبراههای که در دریایی مدیترانه برای تجارب و حمل و نقل مواد غذایی مورد استفاده قرار می‌گرفتند را در اختیار خود داشت. اما بعد از آنکه واندال‌ها در سال ۴۲۹ میلادی سواحل شمال آفریقا را فتح کردند، شهر روم محاصره شده و از منابع غذایی خود جدا گشت. در سال ۴۵۵ میلادی، [[واندال]]‌ها موفق شدند که با استفاده از نیروی دریایی خود به شهر رم حمله کنند. اما شهر رم علی‌رغم وضعیت دشوار وضعیفش، هنوز تسلیم نشده بود.

 

 

در سال ۴۷۶ میلادی، آخرین امپراتور روم غربی توسط فرمانده سپاهان، «ادواسر» که یک بربر بود، از قدرت کنار زده شد. بدینسان، امپراتوری روم غربی، تحت سلطه [[بربرها]] قرار گرفت.

 

 

یک زمین دار رومی که مجبور شده بود «به بربرهای بورگاندی»غذا بدهد، از غول‌های پر سر و صدایی که دهانشان بوی سیرو روغن می‌داد، شکایت می‌کرد. اما اقوام بورگاندی متمدن تر از اقوام «[[هون]]» بودند. گفته می‌شد که «[[بورگاندی]] ها» خون آشام بوده و آنقدر سوار کاری می‌کردند که به سختی می‌توانستند راه بروند. رومیها به [[آتیلا]] به‌عنوان «کوتوله‌ای زشت که وحشیانه به این سو و آن سو نگاه کرده و از ترساندن مردم لذت می‌برد»، می نگریستند.

 

«تئودرویک» از قوم «آستروگوت»، «ادواسر» را شکست داده و یک پادشاهی در ایتالیا بنیان می گذارد.

 

{{تاریخ-خرد}}