اولین '''قانون کار ایران''' در [[۱۳۲۵]] توسط [[مجلس شورای ملی]] تصویب شد. تصویب این قانون در نتیجه مبارزات پیگیر ۳ اتحادیه کارگری در ایران بود که «[[شورای متحده مرکزی اتحادیه‌های کارگران و زحمتکشان ایران]]» را تاسیس کرده بودند. دولت لایحه قانون کار را در سال [[۱۳۲۳]] تصویب و به مجلس فرستاد اما مجلس دو سال بعد حاضر به بررسی آن شد. شرکت نفت انگلیس حاضر به پذیرش این قانون نشد و در پی آن با اعتصاب کارگران در بخش‌های مختلف صنعت نفت درگیریهای گستردهای میان کارگران و پلیس رویداد.<ref>{{یادکرد|فصل=|کتاب=|ناشر= |چاپ= |شهر= |کوشش= |ویرایش= |سال=|شابک=|نویسنده=جاوید، نازنین |نویسندگان سایر بخش‌ها=|ترجمه=|صفحه= |مقاله= [http://www.bbc.co.uk/persian/business/story/2006/04/060429_mf_nj_labour2.shtml جنبش کارگری در ایران، بخش دوم: سندیکاها و اتحادیه‌ها](فارسی) |ژورنال= |نشریه=بی ب سی فارسی|تاریخ=۳۰ آوریل ۲۰۰۶ |دوره= |شماره= |شاپا=}} بازیابی‌شده در ۱۳ مارس ۲۰۰۹.</ref>
در سال [[۱۳۳۷]] دولت [[منوچهر اقبال]] با مشاوره [[سازمان بین‌المللی کار]] قانون کار جدید را تصویب و به مجلس فرستاد. این قانون در ۲۶ اسفند ۱۳۳۷ تصویب و جایگزین قانون قبلی که با تلاش اتحادیه‌های کارگری تصویب شده بود کرد.
