جعفر مشیرالدوله: تفاوت میان نسخه‌ها

'''میرزا جعفر خان مشیرالدوله''' جز دومین گروه از ایرانیانی بود که توسط [[عباس میرزا]] در سال ۱۸۱۵ جهت تحصیل علم به اروپا فرستاده شد. پس از بازگشت به ایران در بخش امور خارجه مشغول به کار شد. وی در سال ۱۸۳۶ به عنوان سفیر به[[ عثمانی]] فرستاده شد و تا سال ۱۸۴۲ در این سمت خدمت کرد. پس از آن به دستور[[ امیر کبیر]] به عنوان نماینده به آذربایجان فرستاده شد و چند ماه بعد در کمیسیون چهار جانبه ( [[ایران]]-[[بریتانیا]]- [[فرانسه]] و [[امپراتوری عثمانی]]) جهت تعیین مرزهای [[ایران]] و [[عثمانی]] حاضر شد. پس از بازگشتش به ایران در سال ۱۸۵۳ مورد بی‌توجهی [[میرزا آقاخان نوری]] جانشین [[امیر کبیر]] قرار گرفت و تا زمان برکناری او در سال ۱۸۵۸ سمتی نداشت. پس از ان به دستور [[ناصرالدین شاه]] به عنوان رییس شورای مشورتی حکومتی - شورایی که جایگزین سمت [[صدراعظم]]ی شده بود- انتخاب شد.

"[[فریدون آدمیت]] می‌نویسد: «مشیرالدوله آدم بصیر و آگاه و خیرخواهی بود - اما نه شخصیت میرزا تقی خان (امیرکبیر) را داشت، نه تدبیر و مهارت او را در فن گفتگوی سیاسی، نه چشم عاقبت نگر، و نه استقامت او را در برابر عثمانیان و انگلیسیان و روسیان و حتی دربار خود ایران"» (<ref>فریدون آدمیت: صص. 138۱۳۸-139)۱۳۹</ref>.

Guity Nashat, the origins of Modern Reform In Iran, 1870۱۸۷۰-1880۱۸۸۰ , university of Illinois Press, 1982۱۹۸۲ , ISBN 0۰-252۲۵۲-00822۰۰۸۲۲-7۷, p21p۲۱

* امیرکبیر و ایران، دکتر فریدون آدمیت، نشر خوارزمی، چاپ نهم:1385۱۳۸۵.