نظریه انتقادی: تفاوت میان نسخه‌ها

مدرسه بهترین مکان برای کنترل انسانی است.اگر در طی دوران تحصیل بتوان کنترل شاگردان را به دست گرفت،انها در دوران بزرگسالی به راحتی دست اموز میشوند.نظام قدرت برای تحقق چنین خواستی باید مدرسه را تماماتماماً در قبضه ی خویش داشته باشد.برای این کار علاوه برقوانین ومقررات دقیق،تدابیر دیگری برای پاییدن همه چیز لازم می اید.به عنوا مثال همانطور که فوکو اشاره میکند،در مدارس جدید بسیار دقت میشد که معماری مدرسه باید کنترل را تسهیل کند.فوکو نظام کنترل مدارس اروپایی در قرون اخیر را به میکروسکوپ رفتار تشبیه میکند.ساختمان مدرسه((مدرسه-ساختمان))نیز باید یک عامل تربیت باشد.انچه را که ((پاری-دوورنه))برای نظام مدرسه طراحی کرده وحتی کوچکترین جزییات ان را به گابریل معمار دیکته کرده بود ماشینی تربیتی بود....در سالن های غذاخوری سکویی تقریباتقریباً بلند برای قرار دادن میزهای بازرسان مدرسه تعبیه شده بود تا انان بتوانند تمامی میزهای دانش اموزان قسمت های خود را هنگام غذا خوردن ببینند .طی دهه های اخیر دوربین های مدار بسته در مدارس ومهدهای کودک،کار نظارت را دقیقتر ودایمی تر کرده است.تحقیقات اموزشی وتکنیک های کنترل و تغییر رفتار به شدت در محیطهای اموزشی رواج دارند،تا انحرافی از انتظارات مدرسه صورت نگیرد.از نظر فوکو مدارس،کارخانه ها وسایر ادارات مانند نظامی سراسر بین تلقی میشوند که مشغول توزیع ،تفکیک،رمزگذاری،انتظام و مشاهده ی افراد خود هستند.بر گرفته از کتاب نظریه تعلیم و تربیت انتقادی، مولف: دکتر مصطفی قادری، نوشته شده توسط: رقیه مرادی