غالیان: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Fatemibot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات ردهٔ همسنگ (۲۶) +املا+مرتب+تمیز (۹.۲): + رده:مذاهب زیرشاخه تشیع
خط ۳۱:
از ابن مسعود درباره علم عمر چنین نقل می‌کنند که: علم عمر بر علم عرب فزونی دارد. برخی نیز بجای عرب گفته‌اند بر علم اهل زمین فزونی دارد؛ و یا کرامات بسیاری را برای عمر نقل می‌کنند که برای پیامبر نقل نمی‌کنند و حتی برخی برای معاویه، کراماتی نقل می‌کنند که برای دیگران نیست، از آنجمله از ابوهریره از قول پیامبر نقل می‌کنند که «امین‌ها نزد خداوند سه نفرند:من، جبرئیل و معاویه» و یا «من شهر علمم و علی درب آن شهر و معاویه حلقه آن درب»
 
اگرچه می‌توان برخی از این روایات را جعلی دانست تا غلو، چنانچه از متن برخی از آنان برمی‌آید که برآمده از وضعیت سیاسی یا اجتماعی زمان خود بوده‌اند. اما برخی از علمای شیعه به آنان استناد می‌کنند، از جمله [[علامه امینی]] که بسیاری از آنان را در جلد یازدهم [[الغدیر]] جمع‌آوری نموده‌است که در بعضی از آنان، راویان اهل سنت، نسبتهایی از جمله زنده نمودن مردگان، تکلم به خداوند و «مستجاب‌الدعوه» بودن و صفات غالیانه‌ای را به برخی از اصحاب و حتی درباره روسای مذاهب چهارگانه نقل می‌کنند.<ref name="غالیان" />
 
== در شیعه ==
خط ۳۷:
اخباری در دست است که در زمان خلافت علی، افرادی او را خدای خواندند و چون حاضر به توبه نشدند، علی دستور داد آنها را در آتش بسوزانند. ابن ابی‌الحدید در شرح نهج‌البلاغه می‌نویسد:
{{گفتاورد بزرگ}}
''اصحاب (معتزلی) ما در کتابهای مقالات خود نقل کرده‌اند که چون علی علیه السلام آنان را در آتش افکند بانگ برداشتند و خطاب به او گفتند: اکنون برای ما کاملاکاملاً روشن شد که تو خود، خدایی زیرا پسر عمویت که او را به رسالت فرستاده‌ای گفت: «با آتش جز خدای آتش، عذاب نمی‌کند.»''{{پایان گفتاورد بزرگ}}
اگر چه برخی از صاحبنظران در این روایات تردید دارند، چراکه حکم سوزاندن برای چنین افرادی در احکام شرعی وارد نشده‌است.<ref>[[مکتب در فرایند تکامل]]؛ ص ۶۰</ref> اما علی بن ابیطالب در زمان خود، آنان را منع می‌کرده و دراین باره از او نقل شده‌است: «''دو گروه درباره من به راه خطا می‌روند و هلاک می‌شوند، دوستداری که در دوستی غلو کند و دشمنی که در بغض و کینه با من افراط کند.''»<ref> «''یهلک فی رجلان: محب غال و مبغض قال''»</ref>
 
خط ۴۵:
همچنین است نظر عده‌ای از مستشرقین و محققین معاصر سنی و از علمای شیعه از آنجمله [[سید مرتضی عسکری]]،<ref>۳ جلد مفصل بنام ''عبدالله بن سبا'' و درباره‌اش نگاشته‌است.</ref> که «عبدالله بن سبا» را شخصیتی ساختگی و فرضی می‌دانند. [[طه حسین]] می‌نویسد:
{{گفتاورد بزرگ}}
''ابن سباء موجودی است که دشمنان شیعه او را ساختند و به شیعه نسبت دادند تا در اصل این مذهب، عنصری یهودی را وارد کنند، زیرا شیعه ادعای حکومت داشت. این شخص را در مذهب خوارج وارد نکردند چون ایشان ادعای خلافت نداشتند.''<ref name="غالیان" />{{پایان گفتاورد بزرگ}}
اگرچه در تواریخ ازجمله تاریخ طبری و کتب مختلف ملل و نحل، عقاید بسیاری را به عبدالله بن سبا نسبت داده‌اند که برخی از آنها غالیانه‌است و درعین حال برخی دیگر از عقایدی که به او نسبت می‌دهند، مانند: [[رجعت]]، وصایت و [[امامت]] علی بن ابیطالب پس از پیامبر و [[مهدویت]] از اعتقادات بنیادین شیعه‌است.
 
اما این شخص واقعی باشد یا نباشد، آنچه مسلم است عده‌ای در زمان علی، با دیدن علم و شجاعت و قدرت علی، وی را از حد خود بالاتر برده‌اند و صفات و کراماتی غیر معمول به او نسبت می‌داده‌اند.<ref name="غالیان" />
 
ابن ابی‌الحدید معتزلی از ریشه‌های این گزافه‌گویی‌ها را قدرت فوق‌العاده علی ازجمله در جنگ خیبر و خندق، یا برخی اخباری بود که علی از آینده می‌داد، همچون خبر شکست خوارج و کشته شدن همه جز خدود ۱۰ نفر.
خط ۵۷:
 
=== عقاید و مظاهر ===
[[شیخ مفید]] در تصحیح ''الاعتقاد'' در تعریف غلاة گوید: «غلاة که از متظاهرین به [[اسلام|اسلاماند]]اند کسانی هستند که [[علی]] امیرالمومنینامیرالمؤمنین و ائمه دین، فرزندان او، را به [[خدا|خدایی]]یی و پیغمبری توصیف کرده‌اند، و آنان را از جهت فضل در دین و دنیا به پایه‌ای ستوده‌اند که از حد گذشته‌است و طریق افراط پیموده‌اند. این گروه در شمار گمراهان و کافرانند، و علی (ع) فرمان کشتن آنان را صادر فرمود و ائمه اطهار نیز در حق آنان به کفر و خروج از اسلام حکم کردند و [[مفوضه]] عده‌ای از غلات‌اند، و تفاوت آنها با غلات در این است که ائمه را حادث و مخلوق دانسته و گفته‌اند خداوند آنان را آفریده و امر خلق را به آنها تفویض کرده است.»
[[علامه مجلسی]] مظاهر غلو را در اعتقادات زیر برشمرده‌است:
* اعتقاد به الوهیت (خداوندی) پیامبر و امامان.
خط ۷۷:
در کتاب [[تحریرالوسیله]] آمده‌است:
 
{{به عربی|أما الغالي فإن كان غلوّه مستلزما لإنكار الألوهية أو التوحيد أو النبوة فهو كافر و إلا فلا}}
 
یعنی اگر غالی (غلوکار) غلوش جوری باشد که [[الله|خدا]] یا [[توحید]] (یگانگی خدا و باورهای همراهش) یا پیامبری را انکار کند، گبر و کافر [ و نجس] است. اگرنه نیست.<ref>{{یادکرد کتاب | همان = | نام خانوادگی =موسوی خمینی | نام = سید روح‌الله| پیوند نویسنده =امام خمینی| نام خانوادگی۲ = | نام۲ = | پیوند نویسنده۲ = | نام ویراستار = | نام خانوادگی ویراستار = | پیوند ویراستار = | فصل =کتاب الطهارة | نشانی فصل = | نویسندگان سایر بخش‌ها = | عنوان = تحریر الوسیلة| ترجمه عنوان = | کوشش = | ترجمه = | دیگران = | نشانی = | نشانی بایگانی = | تاریخ بایگانی = | فرمت = | تاریخ بازبینی = | نوع = | ویرایش = | سری = | جلد = الأول| تاریخ = | سال = | ماه = | سال اصلی = | ناشر = موسسهٔ مطبوعات دارالعلم| مکان = قم| زبان = ar| شابک = | oclc = | doi = | id = | صفحه = | صفحات = ۱۱۸ و ۱۱۹| در = | گفتاورد = | ref = | bibcode = | laysummary = | laydate = | جداکننده =، | پی‌نوشت = | lastauthoramp = }}</ref>
 
=== فرقه‌ها ===
خط ۹۰:
 
== پانویس ==
{{پانویس|اندازه=ریز}}
 
== منابع ==
خط ۱۰۴:
{{مذاهب اسلامی}}
 
[[رده:مذاهب اسلامی]]
[[رده:غالیان شیعه]]
[[رده:مذاهب اسلامی]]
[[رده:مذاهب زیرشاخه تشیع]]