پدیدارشناسی (فلسفه): تفاوت میان نسخه‌ها

پدیدار­شناسی معادل واژه­ی لاتین فنومنولوژی(Phenomenology) مرکب از دو واژه­ی فنومن به معنای پدیده یا پدیدار و لوژی به معنای شناخت، مکتبی است که با تاکید بر وجوه التفاتی ذهن و با هدف منظم ساختن فلسفه به­ طورکلی و فلسفه شناخت به­طور اخص توسط ادموند هوسرل پایه‌گذاری شد (هر چند این واژه نخستین بار توسط یوهان هنریش لامبرت در  کتاب  Neues Organon که در سال 1764۱۷۶۴ به چاپ رسید، به کار برده شده است).

این مکتب در پی آن است که با تفکیک آگاهی با واسطه و بی واسطه از یکدیگر، آگاهی انسان را از پدیدارهای ذهنی که بدون واسطه در ذهن وی ظاهر می­شوند و ممکن است حتی عینیتی هم نداشته باشند، مورد مطالعه قرار دهد. هوسرل معتقد است که هر فعالیت ذهنی "«وجه التفاتی"» خاصی دارد، یعنی چیزی که ذهن ما در موردش به تفکر می­پردازد در یک لحظه خاص به دلیل التفات ذهنی موجود م‍ی­شود، حال آن­که ممکن است آن وجود ذهنی، موجودی عینی نباشد. در نظر هوسرل موضوع فلسفه همین موضوعات مورد آگاهی است، هر آن­چه که تجربه م‍ی­کنیم، اعم از این­که وجود داشته باشد یا نداشته باشد. هوسرل اصطلاح پديدارشناسيپدیدارشناسی را هم برايبرای «روش» خاص و هم برايبرای اصول و مباديمبادی فلسفيفلسفی خود به كارکار مي‌بردمی‌برد. او از دو واژه­ی «منشاء» و «آغاز» در تبيينتبیین و توضيحتوضیح ايناین اصول و مباديمبادی استفاده مي‌كندمی‌کند. انديشهاندیشه­ی هوسرل با خودآگاهيخودآگاهی مبتنيمبتنی بر پديدارشناسيپدیدارشناسی آغاز مي‌شودمی‌شود و بر نقطه آغازينآغازین تفكرتفکر تاكيدتاکید مي‌ورزدمی‌ورزد و بر ايناین باور است كهکه انديشمنداندیشمند مي‌تواندمی‌تواند بر سبق ذهن‌ها و تمايلاتتمایلات غالب آمده و تنها بر مطالب متقينمتقین اتكااتکا داشته باشد.<ref> ركرک: هوسرل، ادموند؛ ايدهایده­ی پديدهپدیده­شناسي،شناسی، ترجمه­ی عبدالكريمعبدالکریم رشيديان،رشیدیان، تهران، انتشارات علميعلمی و فرهنگي،فرهنگی، 1386.</ref>