عددنویسی هندی-عربی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۷:
نگارش اعداد (هندی/سانسکریت) حدود ۵۰۰ قبل از میلاد اختراع شده است.<ref name="ifrah">Ifrah, Georges. 1999. ''The Universal History of Numbers: From Prehistory to the Invention of the Computer'', Wiley. ISBN 0-471-37568-3.</ref><ref name="oconnor">O'Connor, J.J. and E.F. Robertson. 2000. [http://www-gap.dcs.st-and.ac.uk/~history/HistTopics/Indian_numerals.html 'Indian Numerals'],</ref>
طریقهٔ نوشتن اعداد در [[فارسی]] و [[عربی]] تقریباً به یک شکل است اما کشورهای عربی تقریباً از نیمهٔ دوم قرن بیستم [[میلادی]] مدل نوشتن اعداد به سبک لاتین را بیشتر بکار می‌برند به این دلیل که نوشتن اعداد به‌صورت لاتین را تکامل یافتهٔ اعداد هندی-عربی می‌دانند. اروپاییان پیش از حدود قرن ۱۶ میلادی، از سامانهٔ [[عددنویسی رومی]] (I. II.III IV.VI ، ...) استفاده می‌کردند که نوشتن اعداد چند رقمی بزرگ با آن کار سختی بود، پس از آن برای نوشتن اعداد به سبک عربی-هندی را بکار گرفتند و آنرا بهبود بخشیدند. امروزه در بیشتر کشورهای جهان از
روش نگارش لاتین در واقع '''نوع تکامل یافته [[دستگاه شمارش]] هندی''' است که امروزه در بیشتر دنیا به کار می‌رود. این روش در ایران که در آن زمان همسایهٔ هند بود رایج شد و پس از [[تاریخ ایران پس از اسلام|فتح ایران]]، عرب‌ها آن را از ایرانیان آموختند و [[اروپا|اروپاییان]] نیز از آن‌ها را در اندلس فراگیر نمودند؛ کهن‌ترین نشانه‌های این روش، یادگار [[سنگ‌نبشته|سنگ‌نبشته‌های]] [[آشوکا]]، پادشاه بزرگ هندیان در ۲۵۰ پ. م. است. دستگاه اندک‌اندک کامل شد و در سال‌های ۸۰۰-۹۰۰ میلادی به اروپا رسید.<ref>محاسبات عددی، بهمن مهری، چاپ چهارم، تهران، ۱۳۸۰، انتشارات آییژ</ref>
| |||
