کارل فریدریش شینکل: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از اینکه در سال۱۸۰۵ از اولین سفرش به [[ایتالیا]] به برلین بازگشت، شروع به کار و کسب درآمد از طریق نقاشی کرد. در سال ۱۸۱۶ برای نمایش «ملکه در شب» در اپرای [[فلوت سحرآمیز]] اثر [[ولفگانگ آمادئوس موزارت]] صحنه مزین به ستاره‌ای را درست کرده بود که حتی در اجراهای سالانه و جدید هم آورده شد. زمانی که نقاشی « سرگردان در دریای مه» اثر [[کاسپار داوید فریدریش]] را در نمایشگاه هنری برلین دید، فکر کرد که هرگز به چنین مهارتی در نقاشی سال 1810۱۸۱۰ دست نخواهد یافت بنابراین به معماری روی آورد. بعد از شکست ناپلئون، شینکل مشاور کمیسیون ساختمان پروس شد. در این مقام نه تنها مسئول بازسازی دوباره شهر نسبتاً غیر تماشایی برلین و تبدیل آن به پایتخت نماینده پروس بود، بلکه مسئول سرکشی به پروژه‌های قلمروهای گسترش یافته پروس از راین لند در غرب تا [[کونیگسبرگ، پروس|کونیگسبرگ]]در شرق مثل کلیسای جدید آلتشتات بود.