سیراف: تفاوت میان نسخه‌ها

به احتمال زیاد می‌توان گفت که گودالهای حفر شده بر پهنه کوهستان سیراف در ابتدا به منظور جمع آوری و استحصال آب ایجاد شده‌اند و آنچه که بعدها توسط افرادی (احتمالاً متنفذ و متمول و نیز شاید توسط عموم و بدلیل رخداد حوادث غیر مترقبه همچون [[زلزله]] و یا بیماری [[طاعون]] و نیاز به دفن سریع مردگان) مورد استفاده به عنوان گورهای فردی یا خانوادگی شده در روزگارانی زیاد پس از احداث اولیه اینان صورت گرفته‌است. پیدا شدن استخوان و آثار مردگان درون برخی از این حوضچه‌ها نه تنها منکر سیستم استحصال و ذخیره آب نمی‌باشد بلکه با دقت بر گورهای یافته شده و وجود لایه‌ای از قشر نفوذ ناپذیر [[ساروج]] درون حوضچه‌های استفاده شده به عنوان [[قبر]]، به نکاتی موید روش تأمین آب در شهر باستانی سیراف پی برده می‌شود. درباره‎ی این گورستان ‏ها دیدگاه ‏های مختلفی وجود دارد. رضا طاهری در کتاب [[ از مروارید تا نفت ]] در ذکر گورستان سنگی سیراف می نوسد: « شاید بهتر است از سیراف خارج شویم و به روستای [[تیس ]] در چابهار نگاهی کنیم، گورستان‎های دقیقاً به همین شکل و ساختمان، گورستانِ جن که بلوچ‌ها به آن «جن سنط» می‌گویند و قدمت آن را حداقل بیش از دو هزار سال می‎دانند.» <ref> [[ رضا طاهری]]، [[ از مروارید تا نفت ]] ، ص ۱۱</ref> و به باور این پژوهشگر تاریخ « این یادگاری های به‏ جا مانده بر تپه‏ های بلند و دامنه‏ ی کوه‏ ها می ‏تواند در دور زمانی کهن ‎تر جایگاهی از پرستشگاه یک ایزدبانو باشد. که پس از آن در دوران هخامنشیان و اشکانیان و ساسانی‏ ها تبدیل به آتشکده و در دوران اسلامی بدل به گورستان شده‎است.» <ref> [[ رضا طاهری]]، [[ آناهیتا و ایزدبانوان دیگر در اسطوره ها و باورهای ایرانیان]]،نشر فروهر، ص ۱۱۸</ref>