حسین شهابی که به گفته خودش فیلمسازی را در زمان نوجوانی و با ساختن فیلمهای کوتاه هشت و شانزده میلی‌متری آزموده، پس از ساختن چند فیلم کوتاه و تلویزیونی که هر کدام متعلق به ژانرها و موضوعات متفاوتی می‌باشند، با ساختن اولین فیلم بلند سینمایی خود ([[روز روشن (فیلم)|روز روشن]]) علاقه جدی خود به سبک رئالیسم را نشان داد. او در فیلمهای بعدی ([[بخاطر مهدی (فیلم)|بخاطر مهدی]]) و ([[حراج (فیلم)|حراج]]) با بهره‌گیری از بیان مناسب روایی و عناصر درست رئالیسم، تسلط خود به این سبک را نیز بخوبی ثابت نمود.<ref> [http://www.mehrnews.com/print/2356562/ فیلمسازی از دوران کودکینوجواني] ''بازبینی شده در ۳۰ مارس ۲۰۱۵''</ref> مجله سينمايي ۲۴ در شماره اسفند ماه سال ۹۳ درباره او می‌نویسد: هیچ‌کس فکر نمی‌کرد حسین شهابی که در رشته موسیقی کلاسیک تحصیل کرده تنها با ساختن دو فیلم سینمایی بتواند به کارگردانی قابل احترام برای منتقدان تبدیل شود و نامش به عنوان سینماگری صاحب سلیقه دهان به دهان بچرخد. منتقدان سینما اعقاد دارند شهابی در فیلمهایش هیچ تلاشی برای باج دادن به مخاطب نمی‌کند و در عوض تلاش می‌کند با تعریف قصه‌ای ساده اما تاثیرگذار و نمایش دقیق زندگی شخصیت‌هایی بظاهر معمولی اما پیچیده، ما را با لحظه لحظه فیلم همراه کند<ref>[http://khorasannews.com/PrintOnlineNews.aspx?id=1033538 فیلمساز رئالیست] ''بازبینی شده در ۳۰ مارس ۲۰۱۵''</ref> عبور از سطح به عمق مسائل فردی، خانوادگی، اجتماعی و نمایش بی پیرایه، بدون شعار و فریب پشت و روی حرف‌ها و عمکرد آدم‌ها در مواجهه با مشکلات و معضلات اجتماعی و هنگامه گرفتار شدن در چنگ نیازهای مادی و معنوی شاکله، مضمون و محتوای فیلمهای سینمایی شهابی را تشکیل داده و در قالب داستانی تلخ، سرد و نمایش رنگ پریدگی احساس‌ها، جوانمردی‌ها و مهربانی‌ها با چشم داشت به آینده، و امید به تغییر یافتن آدم‌ها و بهبود شرایط زندگی اجتماعی، آثار او را در مسیر تحول سینمای اجتماعی ایران تاثیرگذار و شهابی را در راه تکامل هنری و سینمایی آثارش استوار نشان می‌دهد.<ref>[http://cinemapress.ir/news/53629/ روایت قصه قابل باور] ''بازبینی شده در ۱ آوریل ۲۰۱۵''</ref> اغلب فیلمسازان روشنفکر و رئالیست ایران که بیشتر مسائل و مشکلات انسانی و تحولات اجتماعی را دستمایه آثار خود قرار می‌دهند، فارغ از نگاه جشنواره‌ای و منتقدان خارجی، در داخل ایران یا به خاطر نوع نگاه شخصی شان به زندگی متهم به سیاه نمایی می‌شوند، و یا به خاطر عدم تسلط به زبان و ادبیات مناسب با سینمای رئالیسم، آثاری بدون منطق از مناسبات جامعه پیرامون خود ارائه می‌دهند که در نهایت باعث ناباوری، دلزدگی، و عدم همذات پنداری مخاطب با اثر می‌گردد. فیلمهای حسین شهابی به تعدادی که تا الان ساخته هم از انگ سیاه نمایی سیاستمداران مصون مانده، و هم با روایت منصفانه قصه‌های باور پذیر، و ارائه شخصیتهای غیر منفعل و امیدوار به آینده و حل مصائب زندگی، و نیز نوع بیان سینمایی این فیلمساز که بدون پیچیدگی‌های غیر ضروری و توأم با نهایت سادگی از روابط انسانی و اجتماعی ارائه می‌گردد، نظر موافق و مثبت مخاطبان و منتقدان خارجی و داخلی را با خود همراه کرده است.<ref>[http://www.rajanews.com/node/163154?format=print خروج از سینمای افسرده] ''بازبینی شده در ۲ آوریل ۲۰۱۵''</ref><ref>[http://cinemapress.ir/news/47463/ دعوت مخاطب به گسترش جهان معنایی] ''بازبینی شده در ۴ آوریل ۲۰۱۵''</ref>
