سامانه رنین-آنژیوتانسین: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۲:
زمانی که حجم خون کم است، [[سلولهای نزدیکگلومرولی]] {{به انگلیسی|Juxtaglomerular}} در کلیهها، [[پیشرنین]] (Prorenin) خود را فعال میکنند و مستقیماً رنین را به گردش خون ترشح میکنند.{{سخ}}
خود رنین یک [[آنزیم]] است، نه یک فعالکنندهٔ عروق (Vasoactive). رنین با تأثیر آنزیمی بر یک پروتئین پلاسمایی دیگر که گلوبولینی به نام سوبسترای رنین [[(آنژیوتانسینوژن)]] است، باعث ایجاد یک پپتید ۱۰ اسیدآمینهای میشود که [[آنژیوتانسین I]] نام دارد. آنژیوتانسین I خصوصیات خفیف منقبضکنندهٔ عروق دارد، ولی برای ایجاد تغییرات شدید در عملکرد [[گردش خون]] کافی نیست. [[رنین]] به مدت نیم تا یک ساعت در خون میماند و در طول این زمان، مقادیر بیشتری آنژیوتانسین I تولید میکند.{{سخ}}
ظرف چند ثانیه تا چند دقیقه پس از تولید آنژیوتانسین I، دو اسیدآمینهٔ دیگر هم از آنژیوتانسین I جدا میشوند و درنتیجه یک پپتید ۸ اسیدآمینهای به نام آنژیوتانسین II تولید میشود. تقریباً کل این تبدیل که در هنگام عبور خون از مویرگهای کوچک ریه انجام میشود، توسط آنزیمی به نام [[آنزیم مبدل آنژیوتانسین]] (ACE) که در اندوتلیوم عروق ریوی قرار دارد، کاتالیز میشود. آنزیوتانسین II
== منابع ==
|