چگالش بوز–اینشتین: تفاوت میان نسخه‌ها

 

== تاریخچه ==

 

== دمای بحرانی ==

 

دانشمندان راهی پیدا کرده‌اند که بتوانند ماده را تا دمای نزدیک به صفر مطلق سرد کنند. وقتی که دما تا این حد کم می‌شود، می‌توان با چند عنصر خاص، حالت متراکمِ ماده را ساخت. کرنل و وای‌من این کار را با عنصر [[روبیدیم]]{{به انگلیسی|Rubidium}} انجام دادند. حالا ماده که سرد است اما نه هر سردی، زیرا که یک تکه یخ هنوز در حالت جامد است. اما وقتی به دمایی نزدیک صفر مطلق می‌رسد، اتفاق خاصی می‌افتد؛ اتم‌ها شروع به جمع و یکپارچه شدن می‌کنند و تمام این اتفاق در دمایی حدود چند بیلیونیم درجه رخ می‌دهد. نتیجهٔ این یکپارچه شدن اتم‌ها، حالت چگالش بوز-اینشتین است. اتم‌هایی که در یک محل جمع شده‌اند، تشکیل یک ابَراتم را می‌دهند و دیگر هزاران اتم مجزا وجود ندارد. در سال [[۲۰۰۱ (میلادی)|۲۰۰۱]]، [[ولفگانگ کترله]]، [[جایزه نوبل فیزیک]] را به خاطر نشان دادن تجربی این پدیده از آن خود کرد.انتقال به بی‌ای‌سی زیر دمای بحرانی رخ می‌دهد، برای یک گاز سه بعدیِ یکنواخت که از ذرات غیر متعامل و بدون هیچ درجه داخلیِ آشکارِ آزاد تشکیل شده است، این‌گونه است:

|}

 

== جستارهای وابسته ==

{{چندستونه|۱}}