پادشاهی یهودا: تفاوت میان نسخه‌ها

بر اساس کتاب مقدس پادشاهی یهودا بعد از فروپاشی پادشاهی اسرائیل (پادشاهی متحد) شکل گرفت. [[پادشاهی متحد]] از سال ۱۰۲۰ قبل از میلاد تا ۹۳۰ قبل از میلاد وجود داشت. وقتی ده قبیله حاضر نشدند پسر [[سلیمان]] [[رحبعام]] را به پادشاهی قبول کنند تنها دو قبیله [[یهودا]] و [[بنیامین]] به او وفادار ماندند. دو پادشاهی به صورت همسایه یکدیگر وجود داشتند تا اینکه پادشاهی شمالی اسرائیل توسط آشوریان در سال ۷۲۲ نابود شد و تنها پادشاهی یهودا باقی ماند.

 

 

آخرین پادشاه یهودا [[یهویاکیم]] بود که در ابتدا به بابلیان خراج می‌پرداخت. بعد از شکست بابلیان در جنگ با مصر در سال ۶۰۱ قبل از میلاد، پرداخت خراج به بابل قطع گردید. بابلیان عصبانی شده و در سال ۵۹۹ قبل از میلاد اورشلیم را محاصره کردند. یهویاکیم در حین محاصره از دنیا رفت و پسرش [[یکونیاه]] که تنها هشت یا هجده سال داشت پادشاه شد. شهر اورشلیم سه ماه بعد در ۲ [[آذار]] ۵۹۷ قبل از میلاد سقوط کرد. [[بخت‌النصر]] هم [[اورشلیم]] و هم [[معبد سلیمان]] را تخریب کرد و یهودیان را به بابل تبعید نمود. بخت‌النصر [[صادقیا|صدقیا]] برادر یهویاکیم را به عنوان پادشاه منصوب کرد. بر خلاف توصیه [[حزقیال]] نبی، صدقیا تصمیم به شورش علیه بخت‌النصر گرفت و پرداخت خراج را متوقف کرد. بخت‌النصر بار دیگر به اورشلیم حمله کرده و اینبار تمامی شهر و [[معبد سلیمان]] را به صورت کامل نابود کرد. تا سال ۵۸۶ قبل از میلاد پادشاهی یهودا تقریباً از بین رفته بود و در وضعیت بسیار بد اقتصادی و معیشتی بود. در این زمان اورشلیم خالی از سکنه شد و بابل مرکز اصلی تجارت در آن منطقه گردید. بابلیان شهری جدید به نام مصفه (מצפה/Mizpah) ایجاد کردند که مرکز استان یهودا شد.