شایان ذکر است که در بسیاری از انواع برده داری، بخصوص در برده داری نوع اول سوء استفاده ی جنسی از بردگان به اشکال گوناگون رایج است.
== برده‌داری در ادیان ==
{{اصلی|برده‌داری در ادیان}}
در عصر ادیان ابراهیمی و به‌ویژه در سه دین آخر یعنی (یهودیت، مسیحیت و اسلام) برده‌داری وجود داشته‌است. یکی از اسامی خداوند [[رب]] است که در مقابل [[عبد]] یا [[بنده]] قرار دارد، دو نوع بندگی وجود دارد یکی بندگی برده‌ای برای صاحب خود و دیگری بندگی برای پروردگاری که در جایگاه ارباب آسمانی قرار داشته و به اعتقاد این ادیان سزاوار اطاعت مطلق است و این کیفیت با اندک تغییراتی در ادیان مذکور وجود داشته‌است، در فارسی برای بردهٔ زن [[کنیز]] و برای برده مرد [[غلام]] اطلاق می‌شود، برده به مثابه کالایی که حقوق انسانی ندارد قابل خرید و فروش است. البته از آنجایی که برده داری یک پدیده اجتماعی تاریخی در عرب بود اسلام تلاش میکرد با یک شیب ملایم و منطقی آن را از بین ببرد چرا که اگر اسلام اراده به از بین بردن دفعی این پدیده اجتماعی میکرد نه تنها به دلیل وابستگی شدید عرب آن روز به برده به عنوان یک کالای اقتصادی موفق نمیشد بلکه با عارضه های جدید اجتماعی همچون ازدیاد قشر بزه کار روبه رو میشد چرا که بسیاری از این بردگان در فقر شدید فرهنگی و علمی به سر می بردند و آزادی دفعی آن ها(بر فرض موق شدن اسلام به از بین بردن دفعی نظام برده داری) سبب آسیب های جدی به اجتماع میشد.
در نتیجه اسلام تلاش کرد نظام برده داری را با صدور تدریجی احکام شرعی (همچون آزاد کردن بنده به عنوان کفاره و یا آزاد شدن او در صورت آموزش دادن به کودکان مسلمان) از بین ببرد.
همچنین پیا مبر اسلام و امامان با خرید بنده و آزاد کردن او پس از القای معارف و بالا بردن سطح فرهنگی وی تلاش بی وقفه ای در جهت ازبین بردن عقلانی این نظام ظالمانه انجام می دادند
نگاه اجمالی به آیات قرآن نیز این امر را روشن می سازد که قرآن با نگاه اصلاحی به این پدیده نگریسته و عبد بودن را تنها سزاوار الله می داند و نه شخص دیگری(لا اله الا الله).
