سپیدایی: تفاوت میان نسخه‌ها

آلبدوی زمین ۰/۳۷ است، بدین معنی که ۳۷٪ [[انرژی خورشیدی]] را منعکس می­کند و لذا ۶۳٪ آن­را جذب می­نماید. آلبدوی [[زهره]] حدود ۰/۷ است (مقدار ذکر شده در منابع از ۰/۶۵ تا ۰/۸۵ متغیر است)، در نتیجه تنها ۳۰٪ انرژی خورشیدی را جذب می­کند. اما جو متشکل از [[کربن دی اکسید]] آن به ­قدری غلیظ است که دمای سطح آن به­ طور قابل ملاحظه­‌ایای بالا می­‌رودرود. [[مریخ]] آلبدویی برابر با ۰/۱۵ دارد، از این‌رو بیشتر انرژی خورشیدی را جذب می­کند، اما جو رقیق کربن دی اکسید آن (حدود ۰/۰۱ زمین) نمی­‌تواندتواند گرمای زیادی را به دام اندازد؛ بدین دلیل هم­‌اکنوناکنون سطح آن برای بقای­ گونه­‌هایهای حیات برپایهٔ آب/کربن بیش از حد سرد است. با این وجود، در گذشته، زمانی­ که آتش‌فشان­‌هایهای عظیم مقادیر گسترده­‌ایای گاز (شامل [[بخار آب]]، دی­اکسید کربن و [[متان]]) را در جو منتشر می­‌کردند،کردند، دمای آن به میزان قابل­ توجهی بالاتر بوده، و احتمالاً امکان پا گرفتن حیات در آنجا وجود داشته است.<ref>کتاب رآمدی بر نجوم و کیهان‌شناسی صفحه ۱۰۷</ref>