ایمانوئل کانت: تفاوت میان نسخه‌ها

از دیگر کسانی که به کانت نقد وارد می‌کند [[مارتین هایدیگرهایدگر]] است. دلمشغولی اصلی [[هایدیگرهایدگر]] پرسش از هستی و [[هستی شناختی]] بود. در ضمن این پیامد نیز ذهن او را مشغول کرده بود که اهمیت این پرسش در طول تاریخ هستی به فراموشی سپرده شده است. هایدیگرهایدگر معتقد بود که فلسفه کانت حول همان مبتلابهی می‌گردد که او با آن درگیرست. یعنی (هستی آنجا). این واژه به همان جایی اشاره دارد که موجود در آن رشد میابد و می‌تواند به چیزهایی دست یابد. این قول کانت «شیء فی نفسه» متفاوت از جلوه نیست، بلکه صرفاً همان چیزیست که از منظری دیگر به آن نگریسته شده است و هایدیگرهایدگر را تهییج می‌کرد. این سخن یعنی «شیء فی نفسه» قابل جدا شدن از آگاهی متناهی نیست.<ref>کانت نوشته کریستوفر وانت ترجمه حمیدرضا ابک صفحه 164</ref>

[[هایدیگرهایدگر]] با این پرسش که علم به «شیء فی نفسه» چگونه حاصل می‌شود، متوجه اهمیت این استنتاج می‌شود که چگونه یک وجود متناهی که به خودی خود چیزی جز یک ذات نیست و وجودش وابسته پذیرشش است به دانش دست میابد، یعنی به آن جوهر، بیش از آنکه وجود داده شده باشد می‌رسد، بدون آنکه خود خالق آن باشد؟ به اینگونه است که هایدیگرهایدگر مسئله [[حکم تالیفی پیشینی]] کانت را دوباره صورت بندی می‌کند. به نظر هایدیگرهایدگر مسئله دانش همواره تکرار می‌شود.<ref>کانت نوشته کریستوفر وانت ترجمه حمیدرضا ابک صفحه 165</ref>