ایم-۱۲۰ آمرام: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
برچسب‌ها: نیازمند بازبینی ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خنثی‌سازی ویرایش 15330100 توسط 5.239.168.10 (بحث) مطلب بدون منبع
خط ۱۰۲:
 
در دسامبر ۱۹۸۱ هر دو این شرکت‌ها شلیک آزمایشی موشک‌های خود را انجام دادند که نیازهای نیروی هوایی و نیروی دریایی را برآورده می‌کرد. نیروی هوایی در نهایت شرکت هیوز را برای ادامه توسعه موشک انتخاب کرد و در سال ۱۹۸۷ با هر دو شرکت هیوز و ریتیون که اکنون با یکدیگر ادغام شده‌اند، برای تولید آن قرارداد بست. پس از شلیک بیش از ۲۰۰ موشک از سال ۱۹۹۱ کاربرد رسمی این موشک در نیروی هوایی و دریایی آمریکا آغاز شد.
 
در حال حاضر مدل جدیدی به نام AIM-120D در حال طراحی میباشد. این مدل در اصل برای جایگزینی موشک aim-154 فونیکس طراحی شد. نیروی دریایی در سال ۲۰۰۶ تمامی اف ۱۴ تامکت ها به همراه موشکهای دوربرد فونیکس خود را از خدمت کرد. از این رو نیروی دریایی به یک موشک دوربرد نیاز داشت تا بتواند جای خالی فونیکس را پر کند. از اینرو مدل دی آمرام طراحی شد. این مدل دارای یک موتور رمجت بوده و دارای حداکثر برد ۱۸۰ کیلومتر میباشد. همچنین این مدل از یک جستجوگر فعال راداری از نوع آرایه فازی فعال میباشد. قرار است این مدل از آمرام تا سال ۲۰۱۷ بر روی سوپرهورنت های نیروی دریایی عملیاتی شود. هرچند این مدل در اصل تنها برای تجهیز سوپرهورنت های نیروی دریایی طراحی میشود ، اما نیروی هوایی نیز برای استفاده از این موشک بر روی اف ۲۲ ها و اف ۳۵ های خودش نیز ابراز علاقه کرده و قرار است که توسط این دو جنگنده نیز به خدمت گرفته شود.
 
==تاریخچه عملیاتی==